Sam Bettens' nieuwe band Rex Rebel: vertrouwd maar compleet anders

Al sinds 1994 scoren Sam Bettens en Sams broer Gert hits als rockband K’s Choice. Met K’s Choice-bandleden Reinout Swinnen en Wim van der Westen, maar zónder broer Gert, vormt Sam Bettens nu de nieuwe band Rex Rebel. “Sinds mijn transitie voel ik veel meer de noodzaak om dingen te zeggen zoals ze zijn.”

Sam woont in Californië; Reinout en Wim in België. Komt er veel organisatie bij kijken om aan muziek te kunnen werken, te repeteren of überhaupt te bespreken wat jullie als band willen doen?
Reinout: “Het is wel gedoe, daar moeten we eerlijk in zijn. Makkelijk is anders. We hebben een paar dagen samen kunnen zitten, dan gaat het schrijven van een nummer supervlot. Maar op afstand werken is lastiger. Voor onze sound zijn van begin af aan al veel elementen nodig om een song te componeren. Als je een nummer dan via internet doorstuurt, en de anderen ‘voelen’ het niet, ben je wel een paar weken werk kwijt. Als je bij elkaar in dezelfde ruimte zit, kun je veel directer op elkaar inspelen.”
Sam: “We werken dus veel met internet, en moeten ook veel wachten. Tussen Californië en Vlaanderen zit negen uur tijdsverschil, dus dan heb ik iets opgestuurd en komt er vaak twaalf uur later pas een reactie. Omgekeerd ook. Het is best moeizaam. Als we een tweede plaat gaan maken, kunnen we ons beter met z’n drieën ergens twee weken opsluiten.”

Jullie werken al jaren samen in K’s Choice, en uit eerdere interviews bleek dat jullie direct op elkaar ingespeeld waren, alsof alles vanzelf ging. Is dat bij het maken van nieuwe muziek wel goed? Moet het niet juist een beetje schuren?
Reinout: “We zijn in de eerste plaats goede vrienden, maar we zijn het zéker niet overal over eens. Er zijn genoeg dingen waar we stevig over gediscussieerd hebben.”
Sam: “We hebben genoeg raakvlakken. We wilden allemaal dezelfde soort plaat maken, maar onze smaken zijn onderling verschillend genoeg om elkaar van input te voorzien. Tijdens het maken hebben we ontdekt welke richting we precies op wilden, dat maakte het heel leuk en spannend.”

Meerdere nummers op jullie album Run, zoals ‘Big Shot, ‘Big Boy’ en de titeltrack, gaan over ambitie en een innerlijke strijd omtrent de manier waarop je jezelf presenteert aan de buitenwereld. Is daar een parallel met mensen die ‘mooi weer spelen’ op sociale media, en vaak de negatieve elementen van hun leven achterwege laten?
Sam: “Ik ben de laatste jaren veel opener geworden. Volgens mij was ik altijd al een relatief open boek, maar sinds mijn transitie voel ik veel meer de noodzaak om dingen te zeggen zoals ze zijn. Ik heb nu veel minder geduld voor zaken als familiegeheimen, dingen niet uitspreken, the elephant in the room niet durven benoemen. Ik wil juist opener in het leven kunnen staan, en delen wat daar moeilijk aan is. Hoewel ik er zelf geen ervaring mee heb, vind ik het heel knap als mensen open kunnen praten over depressie. Dat is echt nog een taboe, terwijl het overal bestaat en veel mensen ermee kampen. Het helpt als mensen over iets dúrven te praten, en ik wil een van de mensen zijn die over moeilijke zaken durft te praten.”

“Platen­maat­schap­pijen bemoeiden zich vroeger véél meer met de muziek, nu hebben we 100 procent onze eigen plaat gemaakt”

Hoe bewaak je je grenzen, zowel in je vlogs op YouTube als tijdens interviews, wanneer het over je persoonlijke leven gaat?
Reinout: “De twee zijn sowieso met elkaar verbonden. Wie je bent, zit in de teksten die je schrijft en daar hoort Sams transitie ook bij. Het is bijna onmogelijk om dat van elkaar te scheiden.”
Sam: “Ik vind het ook heel natuurlijk en normaal dat daar nu over gepraat wordt, en dat het ergens ook samenvalt met de release van de plaat. Het komt in de songteksten ook aan bod dus het zou vreemd zijn om daar dan verder over te zwijgen. We hebben geen duidelijke lijn getrokken in wat wel en niet mag.”

Jullie zitten al heel lang in de muziekbusiness. Wat is er door de jaren heen veranderd?
Wim: “Op Instagram krijgen we weleens berichten van mensen die iets sturen als ‘tof, wat je doet!’. Dat je denkt: ik ken je eigenlijk niet, maar leuk. [lacht] Vroeger was dat niet zo.”
Sam: “Mensen krijgen tegenwoordig makkelijker een glimp van je privéleven. En bij de platenmaatschappij is nergens meer geld voor. In het begin van K’s Choice konden we vijf weken in de studio van Peter Gabriel opnemen [Britse zanger en muzikant – red.], die tijden zijn écht voorbij. In die tijd bemoeiden platenmaatschappijen zich inhoudelijk ook véél meer met de muziek, waarschijnlijk omdat ze vonden dat ze dat recht hadden. Dat was nu niet, we hebben honderd procent onze eigen plaat gemaakt, en platenlabel V2 zei: dat willen we uitbrengen.”
Reinout: “Het zou ook niet werken als ze zich met de muziek hadden bemoeid, denk ik.”

De Vlaamse band Hooverphonic zou dit jaar België vertegenwoordigen bij het Songfestival. Opent dat voor jullie ook de deur om een deelname te overwegen?
Sam: “In de afgelopen jaren hebben wel meer grote namen meegedaan. Ik vind dat dat wel de credibility van het Songfestival verhoogt.”
Reinout: “Het zou wel voor enorm veel exposure zorgen.”
Wim: “Ik zou daar wel echt heel hard over twijfelen. Toevallig traden we eerder dit jaar met K’s Choice op in Tel Aviv, en Hooverphonic speelde daar ook. Na afloop zijn we iets gaan drinken, en ik sprak toen met de drummer. Die vertelde me een paar dingen, waardoor ik dacht: dit is niets voor ons. Dat ze hun nummer tijdens de shows bijvoorbeeld niet live mogen spelen, vind ik echt heel jammer. Alleen de zang mag live zijn, de rest staat op tape.”
Reinout: “O, dan weet ik het ook niet meer zo zeker.”
Wim: “En je mag maar met een x aantal mensen op het podium staan, er staan dikwijls achter het podium mensen mee te zingen. Ik snap dat het goede reclame kan zijn, omdat miljoenen mensen je zien. Maar mijn muzikantenhart twijfelt.”
Sam: “Dan zou ik ook twijfelen. Maar als je meedoet, en je kunt naderhand overal in Europa spelen omdat een miljoenenpubliek je kent…”
Reinout: “Gelukkig zijn we met z’n drieën, dus er is altijd iemand die een doorslaggevende stem heeft! We moeten het er nog maar eens over hebben.”

Jullie spelen al jaren samen als onderdeel van K’s Choice. Zijn die eerste shows als Rex Rebel dan nog wel spannend?
Reinout: “Eigenlijk ronduit akelig. Er zijn zóveel onzekerheden en factoren die we vroeger niet hadden. Dit album is veel elektronischer, waardoor we ook laptops moeten gebruiken. Als een laptop uitvalt hebben we best een probleem.”
Sam: “Het is nieuw materiaal, maar het moet wel meteen goed zijn. We zijn geen beginnende groep twintigers, die hebben geoefend in hun garage en nu heel langzaam in kleine zaaltjes gaan spelen en dingen uit kunnen proberen. We staan meteen in een uitverkocht Paradiso en Ancienne Belgique, het moet vanaf het eerst concert ‘af’ zijn. We kunnen niet inlopen.”
Wim: “Het publiek verwacht echt iets, als ze komen kijken. We kunnen niet langzaam wennen aan het nieuwe materiaal.”
Sam: “Met K’s Choice weten we inmiddels precies welk nummer welk effect gaat hebben in de zaal, wanneer mensen spontaan gaan meeklappen of meezingen. Bij dit nieuwe materiaal moeten we dat nog ontdekken.”

Komen er tijdens de concerten nog K’s Choice klassiekers langs, in een elektronischer Rex Rebel jasje?
Sam: “Nee, we laten het oude K’s Choice-materiaal helemaal weg. Ik denk dat de nieuwe muziek anders genoeg is, en dat mensen het dus ook niet verwachten.”
Reinout: “Dat zou raar zijn, het zou echt niet passen. We hebben voor de Rex Rebel concerten überhaupt geen gitaar mee in de auto, dus het zou ook niet echt kunnen.”

Wat de luisteraar bij het opzetten van Run zal opvallen, is dat Sams stem na zijn transitie eigenlijk niet veranderd is?
Sam: “Run is volledig opgenomen voordat ik überhaupt aan mijn transitie heb gedacht. Dus er kwamen toen nog geen hormonen aan te pas. Ik denk dat sindsdien mijn spraakstem een klein beetje verlaagd is, maar als ik zing is hij heel weinig veranderd. Als we de plaat nú op zouden nemen, weet ik niet of het anders zou klinken. Misschien komt het nog.”

Bezorgt dat stress?
Sam: “Ja, best wel. Ik maakte me toch zorgen dat mijn stem ineens zou veranderen, vlak voor onze eerste show in Paradiso, op een moment dat het te laat zou zijn om nog dingen aan te passen. Stel je voor dat ik ineens zou geklonken hebben alsof ik in de puberteit zat, en mijn stem regelmatig was overgeslagen. Gelukkig heb ik er tijdens de eerste concerten geen last van gehad. Ik denk er niet elke dag aan, maar ben er wel mee bezig. Ik heb er geen controle over, dus ik probeer het los te laten. We zullen wel zien hoe mijn stem zal evolueren.”

De vocalen op het album klinken vaak wat vervormd, of zijn aangedikt met een vocoder. Is dat gedaan om hierop te anticiperen?
Reinout: “Nee, dat is meer een artistieke keuze. We hebben eigenlijk heel veel geluiden vervormd of van effecten voorzien. Puur om het geheel te laten klinken zoals we wilden.”
Sam: “Misschien gaat ons gebruik van effecten en stemvervorming ons uiteindelijk ook helpen. Mocht mijn stem toch nog veranderen, dan kunnen we daar op inspelen op een manier die hoort bij onze muziekstijl. Dat zou bij de muziekstijl van K’s Choice minder het geval zijn.”

Jullie hebben door de jaren heen al zóveel bereikt met K’s Choice. Hebben jullie al een idee welke mijlpaal jullie met Rex Rebel graag zouden willen bereiken?
Sam: “Coachella!“
Reinout: “Ja, Coachella! Absoluut.”
Sam: “We zouden dolgraag spelen op het Coachella festival in Californië. Niet alleen omdat het een vet festival is, maar ook omdat dat zou betekenen dat er iets met onze muziek gebeurt in Amerika. Dat we een internationale carrière hebben. We willen overal spelen, niet alleen in Nederland en Vlaanderen. We hebben in Amerika een manager gevonden die ons daar wil vertegenwoordigen, die is nu in gesprek met Amerikaanse labels. Het is een long shot, maar we willen het zeker proberen.”

Foto's: Frank Clauwers

Het album 'Run' is nu verkrijgbaar op Bol.com!