“Sinds onze tienertijd hebben wij samen een geschiedenis opgebouwd”

Camiel Corneille (34), circusmaker en beeldend kunstenaar, en Jasper van Luijk (36), artistiek leider en choreograaf van dansgezelschap Shifft, leerden elkaar kennen als tieners en zijn nog lang niet op elkaar uitgekeken. “Niet te veel aan de toekomst denken houdt ons al achttien jaar bij elkaar.”

Camiel: “Velen krijgen rond hun 16e een eerste vriendje of vriendinnetje.”
Jasper: “Wij waren er veel vroeger bij: toen wij elkaar ontmoetten, was ik 18 en Camiel 16, maar ik had al vijf vriendjes gehad en hij drie.”
C: “Ik was echt een cliché gay kind: ik liep in jurkjes rond met een strik in mijn haar en speelde met Barbies. Mijn moeder had het direct door en heeft me liefdevol uit de kast geholpen door te zeggen dat het ook prima zou zijn als ik op jongens val. Wat dat betreft ben ik vet lucky.”
J: “Bij mij was het niet anders. Ik zei op een gegeven moment: ‘Mam, ik heb een vriend’. Zij reageerde: ‘Leuk, hoe heet-ie?’. Mijn vader ging een rondje lopen, kwam een uur later terug en zei: ‘Ik hoop dat het een leuke jongen is’. Dat is acceptatie.” 

kalverliefde

J: “Toen we elkaar ontmoetten, dacht ik eerst dat Camiel veel ouder was dan 16.”
C: “Nou, dankjewel.”
J: “Omdat je al een baard had! We kwamen elkaar tegen op PANN [een bekend Utrechts queer feest – red.]. We draaiden de hele avond om elkaar heen, maar Camiel had al een vriendje.”

C: “Een leuke jongen, maar het voelde voor mij alsof ik voor hem een blokkade was: ik was allang uit de kast, hij pas net, dus ik vond dat hij meer ruimte nodig had om te fladderen, om zich verder te ontwikkelen. Hij vond dat zelf ook wel fijn.” 
J: “Ik weet nog dat ik geïmponeerd was. Ik werd helemaal verlegen van Camiel, dat was voor het eerst. Ik was best out and about: ik werkte op mijn vijftiende al in een gaybar op de Reguliersdwarsstraat in Amsterdam – ja, het was echt een andere tijd.”
C: “Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt met mijn vriendje, hebben Jasper en ik een paar dates gehad en na een week of drie besloten we er vol voor te gaan.” 

samen jong, samen oud

J: “We hebben sinds onze tienertijd samen een geschiedenis opgebouwd. Voor sommigen klinkt dat misschien benauwend, maar ik vind het juist verrijkend. We begrijpen elkaars problemen beter, omdat we ze grotendeels samen hebben ervaren. Er zijn in bijna twintig jaar samenzijn wel momenten geweest dat onze relatie een sleur werd. Toen het minder ging, zijn we een tijdje uit elkaar gegaan en hebben we allebei een andere liefde gehad. Uiteindelijk hebben we elkaar weer gevonden. ”
C: “Volgens mij is dat heel normaal. Je ontwikkelt je ook onafhankelijk van elkaar, gaat soms een andere kant op en daardoor drijf je een beetje uit elkaar. De vraag is dan: hoe gaan we hiermee om?”
J: “Ik heb het gevoel dat mensen tegenwoordig steeds sneller stoppen met een relatie wanneer het moeilijk wordt. Ze beginnen liever opnieuw met een ander, dan te werken aan de problemen die ze hebben met hun huidige partner – of zichzelf. Het leven is vluchtiger geworden. We lijken de dynamiek van sociale media over te nemen in ons dagelijks leven.
C: “We leven in een wereld waarin snelle bevrediging de norm lijkt, maar een relatie is echt wat anders dan een onenightstand; een relatie heeft tijd en aandacht nodig.”

J: “Ik hoor ons praten en denk: hoe langer we samen zijn, hoe meer we klinken als onze ouders wanneer we het over de liefde hebben, haha.” 

scheiding van liefde en werk

C: “Hoewel we allebei in de kunstsector werken, hebben we maar één keer iets samen gemaakt, en dat was gelijk de laatste keer. Het zorgde voor frustraties.”
J: “Ik vind het fijner om naast elkaar te werken, in plaats van met elkaar. Thuiskomen bij iemand die begrijpt wat je werk inhoudt, die er iets van kan vinden, dat vind ik prettig, maar het is gezonder als wij elkaar buiten de studio houden.”
C: “Sowieso neem je werk altijd een beetje mee naar huis als je werkt in de kunst: het is geen negen-tot-vijfbaan.”
J: “Vrije tijd moeten wij echt plannen, die ontstaat niet vanzelf.”
C: “Hoe we dat doen? Vechten!”
J: “Haha, nee hoor, dat valt wel mee. We geven het vooral tijdig bij elkaar aan wanneer er een creatieperiode aankomt, wanneer we waarschijnlijk iets minder mentaal beschikbaar zijn voor de ander.”
C: “Jasper heeft er net zo’n periode op zitten.”
J: “Dit voorjaar is mijn nieuwe voorstelling One Touch in het theater te zien. Die gaat over iets wat we voor mijn gevoel zijn verloren in de maatschappij: fysiek contact maken. Onze samenleving is steeds verbaler geworden, we slingeren teksten en meningen heen en weer, maar raken elkaar steeds minder aan. One Touch is een risicovolle, acrobatische choreografie, waarin we de grenzen van contact opzoeken. In de openingsscène laten de zes dansers tientallen vormen van contact zien: van liefdevol, tot toevallig, tot gewelddadig.” 

opposites attack

C: “Jaspers grote pluspunten? Zijn gedrevenheid en intelligentie. Hij heeft veel passie voor zijn werk en het leven – en hij is aantrekkelijk, dat helpt natuurlijk ook.
J: “Wat ik mooi vind aan Camiel, is zijn empathisch vermogen: hij heeft een groot hart en veel te geven. De keerzijde daarvan is dat hij zichzelf kan wegcijferen. Dat ik hem knap vind, hoef ik niet te zeggen, dat weet-ie.”
C: “Toch fijn dat je het even zegt.”

J: “Ik ga overal vrij hard in en ben impulsief, Camiel bewaakt de rust in onze relatie. Hij kan goed zeggen: “Ik kijk hier of daar morgen nog even naar.”
C: “In het begin van onze relatie kregen we vaak te horen dat mensen ons zagen als tegenpolen, terwijl we elkaar in mijn beleving vooral goed aanvullen. Opposites attract, zeggen mensen vaak, maar wij kunnen juist heel erg botsen in onze verschillen. Door onze verschillende karakters reageren we anders tijdens ruzies. Ik sla dicht, trek muren op, gooi de deur dicht.”
J: “En ik blijf dan op die deur rammen tot-ie opengaat.” 

dominante bitch

J: “Over kinderen hebben we weleens nagedacht, maar die gaan er niet komen.”
C: “Mijn broer en Jaspers zus hebben nu beiden een kind, dus wat betreft het voortbestaan van de genen van onze families is er een vinkje gezet.”
J: “Camiel moest laatst oppassen. Toen-ie terugkwam, zei hij: ‘Heel leuk, maar dit hoef ik niet zelf’.”
C: “Ik hou van werk, maar dit is écht veel werk. Onze hond Boaz, we hebben hem nu zesenhalf jaar, is ons kind.”
J: “En daaraan hebben we onze handen goed vol: hij kan af en toe echt een dominante bitch zijn. Wat ook meespeelt: met kinderen zouden we ineens veel bezig moeten zijn met onze toekomst.”
C: “Terwijl we juist hebben ontdekt dat het voor ons als stel goed is om in het nu te blijven.”
J: “Niet te veel aan de toekomst denken houdt ons al achttien jaar bij elkaar.”