“Soms vind ik het lastig dat we net niet in de meeste hokjes passen”

Merken dat je niet binnen de heteronorm past, is een stuk minder eng wanneer je er niet alleen voor blijkt te staan. Queer tweeling Amber & Lela Roos (20) over hun band: “Zonder Lela had ik mezelf veel minder snel ontwikkeld. Door hen doe ik meer, leer ik meer en ben ik meer mezelf.”

Lela: “Op het eerste gezicht zien onze levens er vrijwel identiek uit – dezelfde hobby’s, dezelfde universiteit, veel dezelfde vrienden – maar we zijn twee totaal verschillende mensen. Amber identificeert zich bijvoorbeeld als cisgender en ik als non-binair, als man noch vrouw.”

Amber: “Lela was een jaar of vijftien toen die dat heel terloops aan me vertelde. Ik keek er niet van op.”

Lela: “Pas vorig jaar ben ik mensen actief gaan vragen om me aan te spreken met de voornaamwoorden ‘die’, ‘hen’ en ‘hun’. In een nieuwe omgeving leg ik het altijd uit en geef ik aan dat mensen me vragen mogen stellen als ze het niet helemaal begrijpen. Helaas doen ze dat meestal niet en blijven ze me gewoon met ‘ze’ en ‘haar’ aanspreken. Mijn verwachtingen zijn inmiddels laag; ik ben positief verrast als het een keer wél goed gaat.”

“Onze moeder is lesbisch. Onze seksuele oriëntatie is daardoor thuis nooit een issue geweest”

Amber: “Ik probeer daarbij te helpen, corrigeer mensen ook in gesprekken waar Lela niet bij is. Eerst liet ik het meestal gaan, omdat ik zelf ook vaak de fout in ging. Nu zie ik hoe vervelend het is als Lela mensen constant zelf moet verbeteren. Toen die uit de kast kwam als non-binair vroegen mensen me meestal twee dingen: vind je het kut en hoe zit het bij jou?”

Lela: “Qua seksuele oriëntatie lijken we meer op elkaar. We voelen ons beiden het fijnst bij de term queer.”

Amber: “Eerst noemde ik mezelf bi, maar voor mij speelt gender geen rol bij dating. Inmiddels heb ik anderhalf jaar een vriendin.”

Lela: “Ik val voornamelijk op vrouwen, maar voel me maar tot op zekere hoogte thuis in het hokje ‘lesbisch’, ik identificeer me immers niet als vrouw.”

Amber: “Onze moeder is lesbisch. Onze seksuele oriëntatie is daardoor thuis nooit een issue geweest, een echte coming-out hebben we niet gehad.”

Lela: “Met mijn genderoriëntatie heeft ze het moeilijker. Ik vermoed dat ze mij altijd zag als butch lesbienne. Ik ga in november mijn borsten laten verwijderen en daarin heb ik haar echt moeten overtuigen. Inmiddels gaat het gelukkig beter.”

Amber: “Soms vind ik het lastig dat we net niet in de meeste hokjes passen. Zo zijn we Surinaams-Nederlands, maar is onze huidskleur heel licht. In het Oosten, waar we zijn opgegroeid, zagen mensen het wel, al dachten ze daar vaak dat we Turks of Marokkaans waren. Maar tussen queer mensen van kleur heb ik soms het idee dat ik ruimte inneem die niet voor mij bedoeld is.”

Lela: “Ik heb dat minder. Ik durf die ruimte wel in te nemen en voel me juist op mainstream queer plekken minder op m’n gemak. Tijdens een evenement als Pride Amsterdam trekken Amber en ik wel altijd samen op.”

Amber: “Zonder Lela had ik mezelf denk ik veel minder snel ontwikkeld. Door hen doe ik meer, leer ik meer en ben ik meer mezelf. Zeker op het gebied van queer zijn heeft Lela echt de weg voor mij vrijgemaakt.” 

Lela: “Hoewel we in sommige opzichten erg verschillen, voelt het enorm fijn om iemand te hebben die er onvoorwaardelijk voor me is. Zonder Amber zou ik, denk ik, best eenzaam zijn geweest.”

Foto: Armando Branco
Styling: Clyde Semmoh
MUAH: Nikola Kersten