interview
Sven Ratzke: “Het theater ontving boze brieven toen bleek dat ik Marlene zou spelen”
Sven kruipt in de huid van Marlene Dietrich
Theatermaker Sven Ratzke eert het leven van Marlene Dietrich in de theatervoorstelling Marlene. Na een reeks voorstellingen in Berlijn, waar hij lovende recensies kreeg, keert hij nu terug naar Amsterdam.
Marlene was zo’n grote diva. Hoe werd er in Duitsland op gereageerd dat jij haar ging vertolken in een voorstelling?
“Het was een van de meest beroemde Duitse artiesten. Wereldwijd kennen mensen haar, zelfs jongeren. Toen wij bekendmaakten dat ik de rol van Marlene zou spelen, was dat toch wel een schandaal in Duitsland. Het theater ontving zelfs boze brieven. ‘Een man die Marlene speelt? Hoe durven jullie!’, werd er geschreven. Je kunt je wel voorstellen dat het dan ook spannend was de show te spelen, maar de reacties waren heel erg goed.”
De grote Duitse krant Die Welt noemde je een waardige opvolger van Marlene.
“Dat is natuurlijk wel fijn. Haar verhaal is al vaker verteld in voorstelling, maar daarbij ging het altijd om een perfecte versie van Marlene. Dat is leuk om naar te kijken, maar dat was niet iets wat ons interesseerde. Samen met Connie Palmen heb ik een versie gemaakt die een inkijkje geeft in de ziel van dit icoon. Het publiek ziet nu dat ze meer was dan enkel een sekssymbool.”
Waarom is haar verhaal zo bijzonder?
“Voor mij staat Marlene gelijk aan vrijheid. Zij trok zich weinig aan van anderen en was zichzelf. Ze was enorm populair in Berlijn voor de Tweede Wereldoorlog, waar ze in nachtclubs te zien was. Toen de nazi’s aan de macht kwamen, ging ze naar Amerika. Vervolgens is ze pas in de jaren zestig teruggekeerd, maar toen werd ze niet echt omarmd door de Duitsers. Ze noemden haar een verrader. Inmiddels is het tij gekeerd en zien de Duitsers haar weer als ‘hun Marlene’.”
“marlene ging op jonge leeftijd al in een smoking, verkleed als man, naar gaybars”
Hoe heb je onderzoek gedaan naar haar leven?
“Ik denk dat ik zo’n beetje alles bekeken en gelezen heb over haar leven. Daarnaast kregen we toegang tot haar dagboeken in het archief, dat was ontzettend fijn. Daar hebben we ook fragmenten uit gebruikt die in de voorstelling zitten. Ook heb ik met mensen gesproken die nog met haar hebben gewerkt.”
Was ze een queer icoon?
“Dat vind ik wel. Ze ging op jonge leeftijd al in een smoking, verkleed als man, naar gaybars. Ze had relaties met zowel mannen als vrouwen en leefde gewoon haar eigen leven. Ze heeft zelfs ooit gezegd dat ze liever als jongen was geboren. Ik vind haar heel erg inspirerend.”
Haar laatste jaren heeft Marlene Dietrich in eenzaamheid doorgebracht in Parijs. Komt dat ook in de voorstelling aan bod?
“Dat waren de laatste dertien jaar van haar leven. Ze woonde in een appartement waar ze het bed nauwelijks uit kwam. Niet dat ze ziek was, maar ze wilde het icoon in stand houden dat ze was. Wij beginnen daar onze voorstelling mee.”
Je stond in Berlijn, hebt eerder opgetreden in New York en reist nu door Nederland met jouw voorstelling. Hoe is het dan om weer in dorpen op te treden?
“Als ik zeg dat ik de avond ervoor in New York stond, geloven ze me nooit. Het is een verhaal dat veel mensen raakt, of je nu in de stad woont of in een dorp. Dus dat maakt niet zoveel uit.”
Marlene is t/m 26 mei te zien in theaters door heel Nederland. Kijk voor de speellijst op sven-ratzke.com.
