“Toen ik zag dat Etienne dezelfde keuken en gietvloer had als ik, wist ik: dit zit goed.”

Etienne (49) en Jan (54) delen een liefde voor perfectie. Daardoor duurde de verbouwing van hun boerderij in Drenthe maar liefst drie jaar. “Tot Jan precies de juiste badkamertegel vond, hebben we in ons gastenverblijf gewoond.”

Normaliter pendelen huisarts Jan en databasemanager Etienne heen en weer tussen hun huizen in Amsterdam en Aalden; het afgelopen jaar brachten ze hoofdzakelijk door in hun Drentse boerenwoning. Etienne: “Ons huis in Amsterdam houden we onder meer aan omdat daar op cultureel vlak veel meer te beleven is, maar daar is door corona al lange tijd geen sprake van. Daarbij kan ik mijn werk gewoon vanuit huis doen en dat is in deze woning geen straf.”

De mannen leerden elkaar een kleine veertien jaar terug kennen in Amsterdam via gezamenlijke vrienden. Jan: “Toen ik voor het eerst bij Etienne overnachtte en zag dat hij dezelfde keuken en gietvloer had als ik, wist ik: dit zit goed.”

Last van lelijkheid

In zijn middelbareschooltijd wilde Jan dokter of architect worden. “Maar wiskunde was niet mijn sterkste vak en in Groningen werd ik meteen ingeloot voor geneeskunde.” Uiteindelijk richtte Jan een eigen praktijk op in het Aalden, op vijfhonderd meter afstand van hun woning. “Het is een fijn, liberaal dorpje. De dominee is lesbisch en de huisarts – ik dus – homo. Daardoor weet ik dat hier veel andere homostellen wonen.”

“Wij geven ons geld liever uit aan één mooi ding, dan tien lelijke”

Ondanks zijn keuze voor het artsenberoep is Jan altijd een groot bewonderaar gebleven van architectuur. “Ik heb last van lelijke dingen, daar voel ik me niet prettig bij. Ik mag dan niet in staat zijn al mijn plannen zelf uit te voeren, ik heb altijd een duidelijke visie van wat ik wil.” Het huis waar hij sinds 2007 in woont, inmiddels met Etienne, trof Jan aan als boerenwoning. “De boer van wie ik het kocht, is nu onze buurman. Ik had gelijk een groots plan voor dit huis.”

Etienne: “Jan, heeft een sterk voorstellingsvermogen. Hij heeft een duidelijke visie en kan die goed overbrengen op een ander.” Jan: “Binnen barstte het huis van de kleine kamertjes. Ik wilde juist dat geen enkele muur zou aansluiten op de buitenmuur, zodat de prachtige open ruimte tot z’n recht komt. We hebben menig muurtje laten slopen en het dak wordt nu ondersteund met nieuwe gebinten. Constructief is het erg ingewikkeld geweest. Al met al heeft de verbouwing drie jaar geduurd.”

Pietje Precies

De lange verbouwing had niet in de laatste plaats te maken met Jan en Etiennes perfectionisme. Jan: “Neem onze ingebouwde open haard: ik wilde per se een haard met een pijp. De architect had echter eerst de muur boven de haard helemaal doorgetrokken tot het plafond. Dat vond ik lelijk, zo zag je de pijp immers niet. Afijn, muurtje weer afgebroken. Toen was-ie te laag. Pas nadat er weer een stukje op was gebouwd, was ik tevreden. Het luistert heel nauw bij mij. Een ander voorbeeld: de kitter gebruikte grijze in plaats van zwarte kit. Ik heb alles er weer uit laten trekken. Je ziet de resten nog zitten, maar ik had het liever zwart en lelijk, dan grijs en netjes.”

Etienne: “Jan had ook een zeer specifieke badkamertegel voor ogen. Uiteindelijk hebben we een jaar langer in ons gastverblijf gewoond, tot hij de juiste tegel gevonden had. Ik vond het best. Het woont daar lekker en we hadden ook nog ons huis in Amsterdam.”

Etienne is het vaak eens met Jans keuzes. “Al heeft Jan meestal meer zin in grote projecten dan ik. Ik geniet er vooral achteraf van. Ik denk graag mee, maar besteed er minder tijd aan; we hebben dezelfde stijl. Sterker nog: grote delen van onze woning in Amsterdam hebben we in lijn gebracht met dit huis. We hebben daar dezelfde bank, dezelfde tv en dezelfde lampen. Zelfs de besteklade is op dezelfde manier ingedeeld. Dat geeft rust in ons hoofd.” Jan: “Moet je je voorstellen dat alles daar helemaal anders zou zijn.”

Liefde voor esthetiek 

Een liefde voor mooie spullen hebben Jan en Etienne beiden van jongs af aan. Jan: “In mijn studietijd was ik taxichauffeur. Met het eerste geld dat ik verdiende, kocht ik een Artemide-lamp van vijfhonderd gulden. Iedereen verklaarde me voor gek, maar ik moest en zou dat ding hebben.” Etienne: “Dat herken ik. Om de verbouwing van mijn eerste huis in Amsterdam te bekostigen, verkocht ik mijn aandelen en gebruikte ik al mijn spaargeld.” Jan: “Wij geven ons geld liever uit aan één mooi ding, dan tien lelijke.”

“We beginnen nooit opnieuw aan een project, af is af”

Ook delen Jan en Etienne een voorliefde voor auto’s, zowel de exemplaren waar je in kunt rijden als miniatuurversies. Verspreid door hun huis vind je een wagenpark aan speelgoedautootjes, waarvan een deel al meegaat sinds hun kindertijd. Jan: “Wij gingen vroeger allebei zeer zorgvuldig om met ons speelgoed, bijna dwangmatig. Ik was als de dood dat er een onderdeeltje af zou breken. Ik droom nog weleens dat mijn zus aan mijn autootjes zit.”

Af is af 

Door hun perfectionisme duurt het soms even, maar wanneer Jan en Etienne een project naar tevredenheid hebben afgerond, is het ook klaar. Jan: “We beginnen niet opnieuw, af is af. Dan zouden we eerder verhuizen.” Maar daar zijn de mannen nog lang niet aan toe. Etienne: “Er is nog een zolderkamer zonder bestemming en boven staan nog altijd onuitgepakte verhuisdozen, ook al wonen we hier al veertien jaar. Dit huis is zo groot dat je die rommel nauwelijks opmerkt.”

Fotografie: Dario & Misja