“Toen we beiden 'out' waren, zijn we gelijk met onze moeder naar een gaycafé gegaan”

Broers Erik en Mario komen uit een enorm hecht gezin in Almere. Allebei hebben ze een eigen onderneming. Allebei vallen ze op mannen. ‘We voelen elkaar perfect aan, het is echt een typisch “vier handen op één buik”-verhaal.’

Erik, de oudste van de twee, kwam als eerst uit de kast, toen de rest van de familie op vakantie was. ‘Mario wist het al, omdat hij me had betrapt toen ik mijn vriend aan het bellen was’, vertelt Erik. ‘Mijn moeder belde, omdat ze dacht dat ik eenzaam was. Ze zat zo te vissen en door te vragen, dat ik dacht dat Mario het haar had verteld. Dat was niet zo, dus toen heb ik het zelf maar verteld. Onze ouders zijn nog een beetje van de traditionele normen en waarden. Mijn nieuwe vriend moest dan ook meteen ter goedkeuring op audiëntie komen.’ Mario: ‘Toen was Wolter in beeld. Ik weet het nog heel goed, zoals we daar toen zaten op Gran Canaria. Onze moeder voelt alles aan. Sommige mensen noemen ons een plakgezin, maar wij vinden onszelf een heel fijn en hecht gezin.’

'Dat ik ook gay was, zag mijn broer totaal niet aankomen'

Door die hechte band was de coming-out van Erik voor Mario dan ook totaal geen verrassing. ‘We hebben zo’n connectie met elkaar, dat we soms niets hoeven te zeggen. Het was niet eens een kwestie van vermoeden. Het was gewoon zo, klaar. Voor mij niet zo bijzonder.’ Grappig genoeg zag Erik het andersom totaal niet aankomen. 'Voor hem was het toch nog een verrassing', vertelt Mario. 'Onze moeder en hij dachten dat ik misschien nog voor kleinkinderen zou zorgen, maar uiteindelijk is juist Erik degene met kinderen!’ Erik: ‘Ja, dat was een shock voor iedereen, maar hartstikke leuk. Mijn partner en ik hebben twee kinderen, we zien ze één keer in de twee weken. Onze ouders zijn nu ook echt oma en opa. Ze vinden het geweldig, al zouden ze de kleinkinderen wel vaker willen zien.’

‘Toen ik uit de kast kwam was het wel meer een verrassing voor mijn moeder', vertelt Mario. 'Ze zei: “O ja, dat kan natuurlijk ook: twee zoons die homo zijn.” We zijn meteen diezelfde avond met zijn vieren naar de April gegaan [ooit een bekend Amsterdam gaycafé – red.] en hebben een fles bubbels besteld om erop te proosten. Het was allemaal niet zo moeilijk. Wij maken het ook niet moeilijker dan het is.’ Erik: ‘Mario zat al een beetje meer in het internettijdperk. Hij kon online daten, ik heb dat niet gehad. Zo heeft hij ook zijn man Dennis ontmoet.’

'Onze partners moeten soms wel even wennen aan onze uitgesproken familie'

‘We zijn het niet altijd met elkaar eens, maar het wordt altijd op een goede manier uitgesproken. We schelen vier jaar, maar we zijn net een eeneiige tweeling. Het is soms bijna beangstigend. Als we de partners thuis laten om te gaan shoppen, hoeven we eigenlijk niets tegen elkaar te zeggen. We weten precies wat de ander wil', vertelt Erik. 'Onze hele familie is vrij uitgesproken. Andere mensen trekken dat misschien niet altijd, want irritaties worden hard tegen hard uitgesproken. Onze partners hebben daaraan moeten wennen. Gelukkig zijn ze heel makkelijk en meegaand en iets minder uitgesproken. Je komt wel in een "familie" terecht, laat ik het zo zeggen.’

‘Ik ben behoorlijk lichamelijk, met mijn man ook,’ vertelt Mario. ‘Ik weet alleen dat niet iedereen erop zit te wachten dat ik hand in hand met hem over straat loop. Dat vind ik wel jammer, maar ik hoef het spek niet op de kat te binden. Als ik daarmee alleen maar negativiteit oproep, laat dan maar. Ik weet ook genoeg plekken waar het wel kan. Dat zijn dan even de cadeautjes. Erik is wat actiever in de homoscene. Ik sta er absoluut achter, maar hij is degene die, samen met vrienden, Roze Almere heeft opgericht en zich bezighoudt met homo-asielzoekers.’

'We zijn heel trots op elkaar, al wordt dat niet altijd uitgesproken'

Erik: ‘Dat ontstond nadat ik op Facebook las dat een jongen uit Almere door zijn ouders op straat was gezet vanwege zijn geaardheid. Hij moest vijf dagen op alleen een stroopwafel leven. Je kunt toch naar het COC of de Kringen, dacht ik, maar wat bleek: er was hier niks in Almere. Blijkbaar was die behoefte er toch en dus hebben we met zijn drieën Roze Almere opgezet. We gaan onder andere in dialoog met de gemeente en jongeren kunnen informatie bij ons opvragen.’ Dat activistische is pas van de laatste paar jaren. ‘Wij zijn wel homo, maar zijn er niet continu mee bezig. Mijn partner en ik zijn in eerste instantie gewoon Erik en Wolter, niet "dat homostelletje". We begeven ons vooral in de heterowereld. Maar ik vind het wel heel erg als ik merk dat het voor andere mensen niet zo vanzelfsprekend is om homo te zijn. Als we dan iets kunnen betekenen, doen we dat graag.’

Erik: ‘Ik was het meest trots op Mario toen hij voor zichzelf begon. Ik vind het geweldig hoe hij die keuze nam en alles op eigen kracht heeft gedaan. En hij is getrouwd. Daarmee heeft hij me overtroffen: ik liep normaal op zaken vooruit, met uit de kast komen en muzieksmaak bijvoorbeeld. Wanneer ik ga trouwen? Nog geen idee!’

‘Toen we deze foto maakte, zei Erik tegen de fotograaf: "Hoe vaak zeg je nu eigenlijk tegen je broer dat je van hem houdt en trots op hem bent?” Dat zag ik niet aankomen en het ontroerde me', vertelt Mario. 'We zijn altijd heel trots op elkaar, maar het wordt in onze familie niet altijd uitgesproken. We weten het gewoon van elkaar zonder dat het hardop wordt gezegd.’

^{Tekst: Tom Haines / Beeld: Mgr. Madhatter}

In 'Family Values' spreken we broers, zussen, vaders, moeders, tantes, ooms, opa's en oma's die trots zijn op hun queer familielid.