Van het Eurovisie Songfestival naar Nile Rodgers: Een interview met Benjamin Ingrosso

Zijn moeder is een Zweedse popzangeres, zijn vader een Italiaanse danser. Het kon dan ook bijna niet anders dan dat Benjamin Ingrosso zelf ook de entertainmentwereld in zou gaan – en hoe! Hij heeft inmiddels tweemaal opgetreden tijdens het Eurovisie Songfestival, en zijn nieuwste album, Pink Velvet Theatre, is onlangs verschenen.

Je album Pink Velvet Theatre kwam afgelopen vrijdag uit. Hoe voelt dat? “Dit album betekent heel veel voor me. Ik heb er tweeënhalf jaar aan gewerkt en het voelt alsof ik eindelijk mijn hart en ziel in elke melodie, tekst en klank heb kunnen leggen. Het is ontworpen als één geheel, een ervaring die je van begin tot eind moet beluisteren, zoals een film, maar dan met muziek.”

Dus het idee is dat we het album niet zomaar moeten ‘shuffelen’? Waarom is dat zo belangrijk voor jou? “Tegenwoordig luisteren mensen vaak losse nummers, maar voor mij zijn de overgangen tussen de nummers net zo belangrijk als de nummers zelf. Ik wil dat de luisteraar zich helemaal onderdompelt in het verhaal en de sfeer van het album. Het is een concept dat je als geheel moet ervaren, niet zomaar een verzameling losse nummers.”

Je hebt zelfs een live-gevoel aan het album toegevoegd, klopt dat? “Ja, precies. Er zijn elementen van live-muziek te horen op het album. Vooral voor mijn fans is dit bijzonder, omdat ze nu eindelijk de nummers kunnen horen die ik tijdens mijn tours al zo vaak live heb gespeeld.”

Welke artiesten hebben jouw muzikale stijl beïnvloed? “Ik ben opgegroeid in een muzikale familie. Mijn moeder draaide veel ABBA, en ik luisterde naar musicals. Mijn vader introduceerde me in de Italiaanse muziek. Die mix van stijlen heeft me echt gevormd. Dit album laat die muzikale reis van mijn vijfde tot mijn vijfentwintigste horen.”

Jouw muziek heeft vaak een positieve en energieke vibe. Hoe belangrijk is dat voor jou? “Het is voor mij niet per se belangrijk dat mensen zich altijd gelukkig voelen, maar ik wil wel dat ze iets voelen. In een wereld die soms zwaar kan zijn, probeer ik momenten van ontsnapping te bieden. Als mijn muziek iemand kan helpen om even alles te vergeten, dan heb ik mijn doel bereikt.”

Tekst gaat verder onder de video

Het nummer 'IKNOW, IKNOW' is een ode aan je vader. Kun je daar wat meer over vertellen? "Dit nummer is echt speciaal voor mij. Het voelt als een tijdcapsule van mijn jeugd. Mijn vader woont in Spanje, en wanneer hij me van het vliegveld ophaalde, reden we altijd naar zijn restaurant terwijl we luisterden naar artiesten zoals Toni Braxton, Sade en George Michael. Ik wilde een nummer maken dat dat gevoel vastlegt – iets dat ik later aan mijn eigen kinderen kan laten horen wanneer we samen langs de Middellandse Zee rijden. Grappig genoeg is het ook het meest sensuele nummer van het album geworden. Dat is waarschijnlijk de kracht van nostalgie gecombineerd met een goede groove!"

Jouw moeder, Pernilla Wahlgren, is een bekende zangeres in Zweden. Heb je het gevoel dat je daardoor met vooroordelen te maken hebt gehad? “Absoluut. Mensen dachten vaak dat ik alles aan mijn beroemde ouders te danken had. Daarom schreef ik het nummer 'Look Who’s Laughing Now'. Het is een boodschap aan mijn jongere zelf, maar ook een soort antwoord op iedereen die niet in mij geloofde. Het was een manier om te zeggen: ‘Kijk wie nu lacht’. Het nummer eindigde op de eerste plaats in de Zweedse hitlijsten. Look who’s laughing now!”

Je hebt dat nummer ook gezongen tijdens je optreden op het Eurovisie Songfestival. Hoe was dat? “Het was geweldig om terug te komen naar Eurovisie (in 2018 deed Benjamin mee met 'Dance You Off en eindigde als zevende - red.). Toen ik meedeed, was ik nog niet zo populair, dus het voelde goed om te zien dat mensen mijn groei als artiest waarderen. De kans om een zeven minuten durende intervalact te doen, was voor mij een hoogtepunt.”

Tekst gaat verder onder de video

Je hebt ook samengewerkt met Nile Rodgers. Hoe was dat? “Dat klopt, voor de tweede keer zelfs! Ik wilde graag samenwerken met de grootste discolegende die er is, en dan kom je al snel uit bij Nile. We hadden eerder al samen aan een nummer voor Olly Murs gewerkt, maar dat is nooit uitgebracht. Op mijn nummer 'Honey Boy' hoor je Nile wel. Ik ontmoette hem in Stockholm en hij was supervriendelijk. Hij houdt van het nummer en speelt het nu zelfs tijdens zijn eigen optredens!”

Zou je ooit nog een keer willen deelnemen aan het Songfestival? “Ik weet het niet. Melodifestivalen (de voorronde voor het Songfestival in Zweden) is echt een zware wedstrijd in Zweden. Alleen al de weg naar Eurovisie is enorm moeilijk. Voor mij voelde het alsof ik al had gewonnen, omdat ik dit jaar tijdens het een halve finale van Songfestival de intervalact van zeven minuten mocht doen. Dat was een bijzonder moment voor mij, want normaal gesproken mag je bij Eurovisie maar drie minuten optreden en een beperkt aantal dansers gebruiken. Maar ik kreeg de kans om een volledige performance neer te zetten, inclusief dansers. Voor mij was dat een overwinning. Uiteindelijk gaat het bij Eurovisie niet alleen om het beste nummer, maar om op te vallen. Er zijn zoveel landen en deelnemers, en een goed nummer wint niet altijd.”

Het nieuwe album Pink Velvet Theatre van Benjamin Ingrosso is vanaf nu overal te beluisteren.