We moeten ophouden onze vriend 'partner' te noemen

Sommige mannen hebben moeite met de woorden ‘mijn vriend’ of ‘mijn geliefde’ en kiezen in plaats daarvan voor het o zo passieloze ‘partner’. Vier redenen waarom we daar zo snel mogelijk mee moeten kappen.

1. ‘Partner’ klinkt zakelijk en alsof jullie relatieproblemen hebben.
“Ik en mijn partner komen ook naar de kerstborrel.” Hoe komt dit over? Juist, alsof je samen met je zakenpartner komt vergaderen over targets en hedgefunds. Je hebt een fijne relatie en niet per se met een ambassadeur of de topman van Unilever. ‘Partner’ is überhaupt een afstandelijke term als het aankomt op de liefde. Hetero’s gebruiken het woord vaak als ze met een Esther Perel-achtig type sessies doen, omdat er iets goed mis gaat in hun relatie. Google voor de grap eens ‘mijn partner’. Dit zijn letterlijk de eerste hits die je krijgt:

• “Mijn partner houdt geen rekening met mij”
• “Ik haat mijn partner”
• “Mijn partner gaat vreemd. Wat nu?”
• “Kan mijn gevoel voor mijn partner weer terugkomen?”
• “Help! Mijn partner kleineert me”
• “Mijn partner wil de verwarming niet aanzetten”
• “Kan mijn partner bij mijn bankrekening na mijn overlijden?”
• “Wat doe ik als mijn partner niet wil scheiden?”

Waarom zou je dit idee in de hoofden willen prenten van je vrienden en collega’s, terwijl alles leuk en gezellig is?

Werkt dat niet? Vraag hen dan ook in het vervolg naar hun associé, ploegmaat, huisgenoot of vennoot.

2. Je conformeert aan wat de maatschappij heeft bedacht dat handig is voor ons homo’s.
Het kan zijn dat je ‘partner’ bent gaan overnemen omdat hetero’s er zo vaak naar vragen (geen enkele mede-homo zou ooit naar je ‘partner’ vragen, toch?). Dit doen ze waarschijnlijk met de beste intenties, om jou niet voor het blok te zetten, zodat je lekker anoniem homo kunt zijn of zo. Als dat niet is wat je ambieert, verbeter ze dan iedere keer door het over je ‘vriend’ te hebben. Werkt dat niet? Vraag hen dan ook in het vervolg naar hun associé, ploegmaat, huisgenoot of vennoot. Om ongevraagd de anonimiteit van hun liefde te waarborgen natuurlijk.

3. Meestal heeft iedereen toch wel door wat je bedoelt.
Hetero’s hebben misschien een matige gaydar, maar als je een woord als adoptie, poppers of partner de groep in gooit, gaat er meestal wel ergens een sirene loeihard af. En omdat je niet letterlijk zegt waar het op staat, vervallen ze in in hun hoofd in een soort Herken de Homo-spel. En geloof me, dat vinden ze prachtig. Gun ze dit plezier niet, heb het gewoon over ‘je vriend’.

4. Draai die ingebakken schaamte de nek om, wees trots op je vriend.
Want als dit de reden is, focus je dan op het feit dat je een lieve, fijne wederhelft hebt en dat mensen dat mogen weten. Vraag ook eens aan hem hoe hij jou introduceert en wat jij daarvan vindt. Alles op z’n tijd natuurlijk, maar bedenk je wel dat je je vriend zelf nóóit ‘partner’ zal noemen − even ‘partner in crime’ daargelaten.

NB Als je niet wil genderlabelen of het onveilig voelt om het over ‘je vriend’ te hebben, is dat natuurlijk honderd procent begrijpelijk.

Coverbeeld: Hanna Whittle