“We zijn gek op elkaar, maar soms schelden we als Tiny en Lau”

Op de meeste dagen vormen leerling-verpleegkundige Marlon Boer (27) en jobcoach Sunny Derks (32) een zoet ANWB-koppel, maar soms ontpoppen ze zich plots tot bescheiden dorpsactivisten. “Tijdens Pride wappert hier in Tegelen trots de regenboogvlag aan onze gevel.”

Marlon: “Vijfenhalf jaar geleden matchten we op Tinder.”
Sunny: “Na een week of drie spraken we voor het eerst af. Online was er al een klik, maar in het echt bleken we ook nog eens allerlei eigenaardige hobby’s gemeen te hebben. Zo zijn we beiden dol op oer-Hollandse knallers, echt van die guilty pleasure-platen.”
M: “Ik werk met jonge mensen met dementie, die houden er ook wel van, dus ik draai ze vaak op de werkvloer. Ik heb in het begin wel even aan Sunny moeten wennen. Poeh, dacht ik, hij is best serieus.”
S: “Toen we elkaar net leerden kennen stond Marlon nog wat wilder in het leven dan ik. Ieder weekend was hij in de kroeg te vinden.”
M: “Van een vrij losbandig leven kwam ik ineens terecht in een stabiele relatie. Ik twijfelde even: wil ik dit wel, ben ik hier klaar voor? Gelukkig trok die twijfel snel weg.”

Stadsmensen

S: “Een jaar geleden kochten we dit huisje in Tegelen. Daarvoor woonden we bijna twee jaar in een huurwoning in Belfeld, een nabijgelegen dorpje.”
M: “Voor we gingen samenwonen, woonde Sunny nog in Amsterdam en ik in Den Haag.”
S: “Ik huurde daar een appartement voor een astronomisch bedrag. In Limburg bleek een huis stukken betaalbaarder en ik miste mijn sociale contacten daar.”
M: “Sunny is eerst in zijn eentje in Belfeld gaan wonen. Na een paar keer ‘pootjebaden’ zag ik het leven in de provincie ook wel zitten en zijn we gaan samenwonen.”

Andere wortels

S: “Ons werk kan soms best intensief zijn. We zijn blij dat we er met elkaar goed over kunnen praten. Ook ons hondje Abby is op zulke momenten echt een troost.”
M: “We zijn allebei goede luisteraars. We hebben weleens een woordenwisseling, maar tot een knallende ruzie is het nog nooit gekomen.”
S: “Ik vind het mooi dat we allebei andere roots hebben, maar ons toch helemaal thuis bij elkaar voelen. We wilden afgelopen jaar eigenlijk graag naar Curaçao of Indonesië afreizen om elkaars culturele achtergrond nog beter te leren kennen, maar Covid-19 gooide roet in het eten.”

ANWB-koppel

M: “Sunny haalt precies de goeie dingen bij mij naar boven. Hij maakt me zelfverzekerder. Door hem ben ik meer in mezelf gaan geloven. Hij geeft me het vertrouwen dat ik mijn doelen kan behalen.”
S: “Ik voel me bij Marlon vooral heel veilig. Dat heb ik in eerdere relaties niet meegemaakt. Ondanks dat hij vijf jaar jonger is dan ik, komt hij ontzettend wijs over. Met Marlon aan mijn zijde voel ik me minder angstig. Ik ben zelf vrij bang aangelegd; ik vind het bijvoorbeeld superonprettig wanneer Marlon een avonddienst heeft en ik alleen thuis ben.”
M: “Of we hand in hand over straat durven in Tegelen? Jawel hoor, maar volgens mij hebben we daar beiden niet zo’n behoefte aan. We geven elkaar wel altijd een kus wanneer we afscheid nemen in het openbaar.”
S: “En daar hebben we nog nooit een vervelende opmerking over gekregen. Ik besef wel dat dat niet vanzelfsprekend is, waarschijnlijk hebben we geluk gehad.”
M: “Het grappige is: het ene moment worden we hier gezien als ANWB-koppel – we zijn de beheerders van de buurtpreventie-app – het andere moment zijn we ineens enorme stedelingen, bijvoorbeeld wanneer we tijdens pride de regenboogvlag aan onze gevel hangen.”
S: “Naast mijn functie als jobcoach bij de Belastingdienst ben ik ambassadeur van B/Proud, een intern netwerk dat bijdraagt aan de acceptatie en erkenning van lhbtq-collega’s. Marlon en ik vinden het belangrijk zowel op privé- als werkgebied een maatschappelijke bijdrage te leveren.”

Haken en ogen

M: “Laatst hebben we het voor het eerst over kinderen gehad. We zijn zelfs naar een bijeenkomst van Meer dan Gewenst geweest, een stichting die zich inzet voor lhbtq’s met een kinderwens.”
S: “We gingen er met een paar vragen heen en kwamen met duizend nieuwe vragen weer thuis.”
M: “Alle opties, van pleegouderschap tot co-ouderschap, hebben hun eigen set haken en ogen. Je moet er echt veel meer over nadenken dan een gemiddeld heterostel.”
S: “De wens is er nog steeds, maar ik denk wel dat we er nog eens goed over na moeten denken. In de meeste gevallen heb je ook simpelweg een flinke zak geld nodig om je kinderwens te kunnen realiseren.”

Tiny & Lau

M: “Als ik één minpuntje moet verzinnen aan Sunny is het dat hij zich te veel bemoeit met mijn rijgedrag.
S: “Marlon is achter het stuur een soort Michella Kox [realityster en bekroond tot slechtste chauffeur van Nederland – red.], bij het minste of geringste begint hij te vloeken als een viswijf. En daar mag ik dan dus niks van zeggen.”
M: “Soms zijn we net Tiny en Lau, die mopperende Rotterdammers uit dat SBS-programma, die elkaar altijd verrot scholden tijdens het ophangen van de kerstversiering.”
S: “Maar Marlon is ook een echte romanticus. Daar kan ik niet aan tippen. Ooit op een vrijdagmiddag kwam ik thuis van werk en stond hij klaar met een paar ingepakte koffers. Hij had spontaan een hotelletje in Keulen voor ons geboekt.”
M: “Ik word vooral blij van de kleine dingen, bijvoorbeeld dat ik met Sunny eindeloos slap kan ouwehoeren. God, wat zijn we eigenlijk zoetsappig.”

Tekst: Jasper Koekoek, Martijn Kamphorst
Beeld: Jasper Koekoek