“Tijdens het Songfestival waren er meer dan 30 bewakers nodig om ons te beschermen”

Met de winst voor Israël tijdens het Songfestival in het vooruitzicht, spreken wij de Israëlische journalist Alon Amir. Hij ging meer dan zeventien keer naar het Songfestival en was vier keer hoofd van de Israëlische persdelegatie. Hij schreef er het boek Three Minutes of Eternity over.

Alon is in Amsterdam voor een Songfestival-concert in de Melkweg. Daar komen oud-kandidaten en fans samen om te zingen en feesten. Hij vertelt over het pop-realityboek dat hij schreef uit eigen ervaringen. Hij was vier keer het hoofd van de Israëlische persafdeling tijdens het Songfestival en ging al eerder mee als manager van artiesten, als journalist of fan.

“Ik wist altijd dat ik bij het Songfestival betrokken wilde zijn”, legt hij uit. “Het is iets waar ik heel erg van hou en waar ik veel aan te danken heb. Ik wilde al van jongs af aan weten hoe het werkte, wat er achter de schermen gebeurde. Ik wilde met artiesten werken. Als producer, manager. Dit was het perfecte podium.”

Israëlische deelname aan het Songfestival ligt gevoelig. Landen als Libanon, Egypte en Marokko doen al jaren niet mee vanwege de deelname van Israël. In 2013 braken er protesten uit in Malmö omdat het land meedeed en een jaar eerder waren er in Azerbeidzjan grote terroristische dreigingen. “In Baku waren er vijftien agenten die ons beschermden. Later kwamen we erachter dat er ook nog zo’n vijftien geheim agenten waren.”

Er waren dreigingen dat de Israëlische delegatie ontvoerd zou worden en dat er terroristische aanslagen zouden plaatsvinden op de bühne en in het hotel. “Waar praat je over. Het gaat om muziek, niet om politiek. Het was een van de meest angstige momenten uit mijn leven. Als ik naar het winkelcentrum wilde gaan, moest ik de politie bellen zodat er iemand mee zou lopen. Ik was dan een uur bezig om een broodje te kopen. Toen we de oude stad van Baku gingen bekijken, ging er een hele groep agenten mee.”

Het alternatief, niet gaan, is geen optie volgens Alon. “Dan geef je toe aan de terreur. Aan de andere kant: tijdens persconferenties hoef je dan geen suffe vragen te beantwoorden. Wie is jouw favoriete artiest? Welk land vind je het beste? Het boeit me allemaal niet, de inzendingen zijn natuurlijk elk jaar allemaal shit.”

Ook in 2009 ontstond er ophef rondom de deelname van Israël tijdens het Songfestival. Toen was hij manager van Noa en Mira Awad, een Israëlische en Arabische zangeres. Ze zongen een nummer in het Engels, Arabisch en Hebreeuws. “Dat was de meest geweldige ervaring ooit. We maakten echt een verschil. We hebben meer dan driehonderd interviews gegeven, de meeste aan Arabische media. We kregen reacties uit Libanon, Irak, Iran. Niet alleen maar slechte. Mensen zeiden dat ze eindelijk zagen dat er ook mensen in Israël oproepen tot vrede.”

Lees ook: "Een nieuw anthem voor iedereen die gepest is"

Israël is torenhoge favoriet voor de eindzege dit jaar. Alon is niet bang dat veel landen afhaken omdat het land meedoet. “Misschien ook wel, maar in 2011 deed Armenië ook niet mee, omdat Azerbeidzjan het organiseerde. Vorig jaar liet Rusland bovendien ook verstek gaan, omdat Oekraïne het organiserende land was.” Hij heeft wel een droom. “Dat Libanon meedoet. Dat zou ik heel graag willen.”

In zijn onlangs uitgekomen boek Three Minutes of Eternity komen al deze gebeurtenissen terug. “Maar het is pop-reality. Zeg dat zeventig procent gebasseerd is op echte feiten. Om alvast een tipje van de sluier op te lichten: in het boek wordt de Israelische delegatie ontvoerd. Dat is natuurlijk niet in het echt gebeurd.”

De reacties zijn positief, verschillende oud-kandidaten schrijven lovende kritieken op de laatste pagina’s van het boek. “Ze zeggen dat ze het in één ruk hebben uitgelezen. Het is niet zwaar: het is een fijn boek voor op vakantie of als je een dagje in het park doorbrengt.”

Wil jij Alons boek ook in één ruk uitlezen? Dat kan! Op Winq.nl maak je kans op een gesigneerd exemplaar. Wat je moet doen om kans te maken? Stuur een mailtje naar win@winq.com met je volledige naam en adresgegevens o.v.v. ‘Songfestivalboek’. Met de winnaars wordt zo snel mogelijk contact opgenomen.