roze reuzen
Corine van Dun over haar transitie en activisme: ‘Aha, ik ben dus niet de enige!’
‘Aha, ik ben dus niet de enige!’ dacht politica Corine van Dun (1953), toen ze een Amerikaanse talkshow zag waarin een trans vrouw werd geïnterviewd. Ze was begin twintig en het zou nog zo’n vijftien jaar duren voordat haar transitie van man naar vrouw plaatsvond. Haar ervaringen nam ze mee in haar transactivisme op latere leeftijd.
Corine van Dun werd in 1953 geboren in het Brabantse Drunen, in een
fijn, harmonieus
gezin met twee
oudere zussen. Al op jonge leeftijd begon ze zich
heimelijk te verkleden in meisjeskleding. Zo groeide het besef
dat ze anders was dan de jongens
in haar klas. Naarmate ze ouder
werd, werd het steeds lastiger om
het geheim voor zich te houden.
het feite lijf
Toen Van Dun begin twintig was, keek ze bij de ouders van haar toenmalige vriendin naar The Dick Cavett Show, waarin historica Jan Morris haar verhaal deed over haar transitie. Daarbij viel voor haar het kwartje. Er braken turbulente jaren aan van zelfonderzoek en -acceptatie. Op aanraden van haar zus bezocht Van Dun een Travestie en Transseksualiteit (T&T)-bijeenkomst in Amsterdam, maar daar voelde ze zich niet op haar plek. Voor haar ging het niet alleen om hoe je je presenteert, maar om het lijf zelf: ‘Mijn lichaam is fout’, concludeerde ze. Ze bezocht verschillende psychologen en psychiaters, maar geen van hen bood uitkomst. Daarop probeerde Van Dun haar oude leven toch weer op te pakken.
tumultueuze transitie
De gevoelens staken onherroepelijk weer de kop op,
waarna Van Dun gedesillusioneerd raakte. Ze stopte
met haar studie Geneeskunde en ging als journalist
aan de slag bij de VARA. Haar relatie, waarin ze begin
jaren tachtig twee kinderen kreeg, liep stuk. Na deze
tumultueuze periode besloot Corine in 1988 een
transitietraject te starten bij de transgenderkliniek
van de VU. Die transitie verliep minder soepel dan verwacht. Toen ze na de operatie terugkwam bij de VARA, werd haar verteld dat ze niet meer goed
functioneerde en op zoek moest
naar een andere baan. Ze kon in
een andere functie terecht bij de
NOS. ‘Ik was blij dat ik weer een
inkomen had.’
Lees ook:
de barricaden op
Het duurde nog een tijd voordat Van Dun naar buiten trad met haar verhaal: ‘Ik ben ondergedoken geweest.’ Dat veranderde tijdens een congres in Barcelona in 2010. Hier maakte ze kennis met Transgender Netwerk Nederland (TNN). Dit markeerde het begin van haar activisme. Ze werd bestuurslid bij TNN en in een later stadium voorzitter. Tijdens haar voorzitterschap werd in 2014 de Transgenderwet aangepast. Sindsdien hoeven trans en intersekse mensen zich niet meer te laten steriliseren om hun geslacht op officiële documenten aan te passen. Ook kwam ze op voor de economische zelfstandigheid van trans personen. In 2017 trad ze af als voorzitter van TNN. Bij haar afscheid werd het Corine van Dun Fonds in het leven geroepen, dat gericht is op de maatschappelijke acceptatie van trans personen.
lintje
Vanwege een plotselinge
ernstige ziekte moest Van Dun
haar werkzaamheden op een lager pitje zetten. Als transambassadeur blijft ze
zich echter inzetten voor de community. In oktober
2024 werd ze door de burgemeester van Utrecht
koninklijk onderscheiden tot Officier in de orde van
Oranje Nassau.
Een uitgebreide versie van dit verhaal lees je op withpride.ihlia.nl. Deze rubriek is een samenwerking tussen Winq en platform With Pride – verhalen uit het queer archief.
