De twijfelhetero
Gastcolumn
De twijfelhetero bestaat, want Koen Suidgeest is zo'n man, denkt hij. “Het woord ‘testosteron’ doet hem denken aan Italiaanse pastasaus.”
Onlangs publiceerde het CBS de resultaten van een onderzoek naar de hoeveelheid lhbtqia personen in Nederland. Het zijn er 2,7 miljoen. In het onderzoek is echter een belangrijke groep over het hoofd gezien. Die van de twijfelhetero’s.
De twijfelhetero is een man die de meeste andere heteromannen stom vindt. Hij slikt zelfs even als mensen hem een ‘man’ noemen, maar bij gebrek aan een betere term lacht hij het moment weg. Wat weten zij er nou van? Hij trekt voornamelijk op met vriendinnen of homo’s en is trots op zijn zachtere kant. Ondanks dat hij aan alle vinkjes voldoet, herkent hij zichzelf niet in de kritiek die hetero’s van zijn leeftijd toegeschreven wordt.
“zijn kinderen verdenken hem ervan stiekem homo te zijn”
De twijfelhetero beaamt het graag: “Ik vind mijzelf helemaal niet typisch!” Liever draagt hij felgekleurde veters of sokken. Hij houdt niet van auto’s en fatbikes, nepleren jacks, de kapsalon of seksistische grapjes. Het woord ‘testosteron’ doet hem denken aan Italiaanse pastasaus en niet aan zijn eigen hormonen. Liever heeft hij Maaike Ouboter dan Metallica. Hij huilt wel eens, maar toch niet vaak in het openbaar. Zijn kwetsbaarheid is zijn kracht, vind hij zelf. Hij is geliefd bij zijn omgeving.
De twijfelhetero is niet bang andere mannen te knuffelen of zoenen als hij ze begroet. Ook niet om een andere man mooi te vinden. Ze vluchtig aan te raken. Een enkele keer verdwaalt hij in de ogen van één van hen. Maar hoe hij ook zijn best doet, van de drang naar diepere connectie loopt hij niet warm. Waar hij op het genderspectrum staat weet hij niet, maar zeker niet bij de laatste halte aan het eind van de lijn. Haalt ook niet uit. Labels vindt hij ordinair.
Toen hij wel eens porno keek, klikte hij altijd op de straight-knop. Of eigenlijk, bijna altijd. Hij houdt ‘gewoon’ van vrouwen. In hen ziet hij niet alleen levenspartners maar ook lotgenoten. “Ik heb zoveel liefde te geven,” hoor je hem soms zeggen. Het is een smoes om als man zijn gevoelens op de eerste plaats te mogen zetten. Regels zijn ondergeschikt. Leeftijd is maar een nummer. Zolang er connectie is, is het goed.
“enthousiast staat hij tijdens pride op de kade naar de boten te zwaaien, maar het liefst zou hij zelf meedoen”
Zijn kinderen verdenken hem ervan stiekem homo te zijn. Zo open als hij is over zijn gevoelige kant, zo diep zou hij in de kast zitten. Aangezien met de twijfelhetero alles bespreekbaar is, leggen ze dit aan hem voor. Hij is bereid het te overwegen. Maar hij weet het zeker, vrouwen zijn zijn ding.
Toch twijfelt de twijfelhetero wel eens over zijn twijfelheteroschap. Is hij niet gewoon een doorsnee man? Een platte vulgaire recht-voor-zijn-raap heteroman? Ook nog eens van middelbare leeftijd! Misschien is hij helemaal niet zo bijzonder als hij zelf wel denkt. Zijn alle andere mannen diep van binnen niet ook heel gevoelig? Luisteren ze als ze alleen zijn ook niet naar Ouboter? Je kust me, je sust me, omhelst me, gerust me…
Zijn steun voor de 2,7 miljoen leden van de lhbtqia-gemeenschap is onvoorwaardelijk. Hij voelt zich er veilig. Enthousiast staat hij tijdens Pride op de kade naar de boten te zwaaien, maar het liefst zou hij zelf meedoen. Zo valt hij toch een beetje tussen wal en schip.
Of er een vrouwelijke evenknie is, weet hij niet. Maar de twijfelhetero bestaat. Want ik ben zo’n man. Denk ik.
Koen Suidgeest (1967) is documentairemaker, fotograaf en universitair docent.
