Jonas Kooyman over zijn eerste keer in een gaybar

De eerste keer is altijd spannend, maar meestal het begin van iets moois. @Havermelkelite-oprichter Jonas Kooyman (35) over zijn allereerste keer in een gaybar.

“Mijn eerste keer in een gaybar was op mijn zestiende. Ik ging naar Studio 80, een technoclub op het Rembrandtplein. Er was toen nog een website waarmee je jezelf op de gastenlijst kon plaatsen. Met een aantal vrienden maakten we profielen aan; we logen dat we 18+ waren. Op de avond van het feest trok ik mijn vaste party-outfit aan – donkerblauwe skinny jeans, zwart shirt en een flinke vleug Paco Rabanne-parfum. Eenmaal binnen bleek het een queerfeest te zijn. Ik zat destijds diep in de kast, dus ik durfde nog niet op iemand af te stappen. Wel weet ik nog dat ik oogcontact had met een knappe man, wat ik heel spannend vond.

Een paar jaar later was ik in mijn eentje op vakantie in New York, omdat niemand mij daar kende, durfde ik het aan nog een keer naar een queerfeest te gaan. Volgens mij heette het de Pink Pony Club. Die avond heeft me uiteindelijk geholpen om uit de kast te komen, want ik vond al die andere gays heel interessant om te zien. Zij lieten zien hoe je als homoman trots jezelf kon zijn.

Na mijn coming-out ging ik vaak naar De Trut, een queerdisco in Amsterdam die alleen op zondag geopend is. Je staat buiten meestal lang in de rij wachten, en dat is een sociaal fenomeen op zich. Daar loeren mensen al een beetje naar wie er allemaal naar binnen gaan. De eerste keer stond ik daar wat bevroren; mijn nieuwgevonden vrijheid voelde overweldigend. Uiteindelijk heb ik veel goedkope biertjes gedronken en aan het eind van de avond zelfs met iemand gezoend. Het is een fijne plek omdat alle lagen van de bevolking daar samenkwamen: toeristen, locals, rijk en arm. Hoe vaker ik er kwam, hoe meer ik ontspande. Ik kijk positief terug op de tijd dat ik in die dampende kelder stond en me heel vrij voelde.

Lees ook:

“De eerste keer dacht ik nog dat ik hetero was”

Langdurige liefde heb ik nooit gevonden in een queerbar, maar ik heb er wel een aantal leuke flirts gehad. Zo zat ik ooit op een terras waar de bediening mij een briefje met een telefoonnummer bezorgde, van een andere gast. Ik was al met iemand aan het daten, dus dat is niets geworden, maar het was wel een lief moment dat me altijd is bijgebleven. Ik ben nu midden dertig en ga tegenwoordig liever uit eten dan naar een feest. Sommige gay feesten voelen voor mij te veel aan als een vleesmarkt, waar mensen halverwege de avond hun shirt uittrekken zodat iedereen hun afgetrainde lichaam kan zien. Dat zijn gewoon niet mijn soort plekken.

Wel neem ik voor mijn werk – ik schrijf over het stadsleven – graag de cultuur en dynamiek rondom queer horeca onder de loep. Ik schrijf onder meer over gentrificatie of ‘veryupping’ en daarin spelen gay mannen vaak een unieke rol. Je ziet vaak dat zij als eersten naar betaalbare buurten trekken en daar een grote sociale, culturele en economische impact hebben die je ook terugziet in de horeca in die gebieden.”

Jonas Kooyman werkt als schrijver en journalist. Hij schreef voor NRC over de luxe-industrie, het stadsleven en de tijdgeest. Afgelopen jaar bracht hij het boek De Havermelkelite uit, over trends en statussymbolen in de wereld van jonge stedelingen.