ANNE+- scenarist Maud Wiemeijer over haar allereerste keer in een gaybar

De eerste keer is altijd spannend, maar meestal het begin van iets moois. ANNE+- scenarist Maud Wiemeijer (1993) over haar allereerste keer in een gaybar.

“Toen ik voor de eerste keer naar de Vivelavie ging, een legendarische lesbibar in Amsterdam, vond ik dat eerlijk gezegd doodeng. Er hing een sfeer van nieuwsgierigheid en objectificatie. Zodra ik binnenkwam, leek het alsof alle oudere lesbiennes zich omdraaiden om te bekijken wie er nu weer was komen aanwaaien. Ik had het gevoel meteen te worden beoordeeld, maar het was er ook warm en gezellig. Het is zonde dat die bar uiteindelijk dicht ging. Ik had graag willen weten hoe ik de plek nu, jaren later, zou ervaren. 

Er waren ook bars waar ik me nooit helemaal op mijn gemak voelde, zoals Bar Brå op de Jan Pieter Heijestraat. Dat was destijds dé plek, opgezet door coole lesbiennes. Maar ik voelde me allesbehalve cool, en dat maakte me nerveus. Ik had nog geen solide queer vriendengroep en zonder die steun voelde het alsof ik er niet echt bij hoorde.

Ondertussen werkte ik in de Stadsschouwburg, vlak bij de Reguliersdwars­ straat. Na werk belandden we vaak in queer bars of clubs zoals De Trut. Hoewel ik toen nog niet uit de kast was, voelde het veilig om met queer collega’s op stap te gaan. Het was een wereld waarin niets werd verwacht en alles mocht. Dat heeft me uiteindelijk enorm geholpen om mijn seksualiteit te accepteren.

Lees ook:

“Je kunt als man een jurk dragen zonder dat je daarmee gepest wordt of een rotleven tegemoet gaat”

Toen ik twintig was, waren er maar weinig specifiek lesbische plekken. Een favoriet was Saarein, waar ik nu nog steeds vaak kom. Daar voelde het altijd wat meer ontspannen, waarschijnlijk omdat het een bruine kroeg is en qua publiek iets gemengder. Eén vriend, Jules, en ik waren onafscheidelijk. We deden alles samen, al miste ik een groep lesbische vriendinnen om mee op stap te gaan. Met Jules ging ik liever naar club NYX en de Exit. We hadden een vast ritueel: indrinken, borrelen, en uiteindelijk aangeschoten de club in duiken. Dan vroegen we dan – achteraf gezien heel irritant – K3’s ‘Oya Lélé’ aan en staken we sterretjes af. Levensge­vaarlijk. Het was leuk, maar er was altijd een klein ongemak. Jules was homo en ik lesbisch, en als een van ons begon te zoenen met iemand, voelde de ander zich een beetje een buitenstaander. Pas terwijl ik ANNE+ maakte, veranderde dat. De queer vrienden­groep die toen ontstond, zorgde ervoor dat ik het ineens veel minder spannend vond om naar lesbische bars te gaan.

Ik kijk met veel plezier terug op mijn jonge jaren in Amsterdam. Ik ben nu tien jaar ouder, en hoewel ik minder vaak uitga, zoek ik de queer plekken nog steeds op, vooral voor borrelen en gezelligheid. Saarein en Pamela zijn nu mijn favorieten; plekken waar ik me echt thuis voel. Queer uitgaan gaf me de ruimte mezelf te ontdekken, vriend­schappen op te bouwen en ja, zelfs om de liefde te vinden, al is zij inmiddels een ex.”

Maud Wiemeijer werd bekend als scenarioschrijver en bedenker van de populaire serie én film Anne+. De film was te zien op het witte doek en is inmiddels via Netflix te bekijken in meer dan 190 landen.