“Lieve transgemeenschap, jullie staan nooit alleen”

(Extreem)rechtse denkers en leiders zetten trans mensen weg als een gevaar, terwijl zij juist altijd een onmisbaar onderdeel hebben gevormd van de samenleving, aldus Winq-columnist Rocher Koendjbiharie. In een liefdevolle brief bedankt hij hen voor hun moed, lessen en weerbaarheid.

Lieve transgemeenschap,

Wat is het een verschrikkelijk tijdperk. (Extreem)rechts en conservatief gedachtegoed verspreidt zich als een vervuilende olievlek. Hoewel we daar allemaal onder lijden, heeft die extremistische hoek het nu al jaren op jullie gemunt. Aan alle kanten willen ze jullie recht ontnemen en bestempelen ze jullie als een ‘gevaar’ voor de ‘normen en waarden’ van de (westerse) samenleving. Onnozele uitspraken over kinderen beschermen – waarbij er nooit oog is voor de levens van trans kinderen – worden gebruikt om de aanval te vergroten. Al die beschuldigingen zijn gestoeld op leugens, en dat weten ze. Toch kiezen ze ervoor om haat en leugens te verspreiden, omdat de waarheid hen niet uitkomt: er is helemaal geen gevaar. Wat ze weigeren te erkennen, is dat jullie altijd al hebben bestaan. Jullie zijn altijd al een onmisbaar onderdeel geweest van de samenleving, in élk tijdperk, en dat maakt hen bang.

Volgens mij was het Alok Vaid-Menon die zei dat transfoben bang zijn voor het bestaan van trans mensen, omdat die hen confronteren met een gegeven waar ze het liefst voor wegrennen: dat gender niet vaststaat. Jullie strijden voor jullie bestaansrecht om jullie meest authentieke zelf te zijn. Jullie weigeren te conformeren aan (traditionele) genderrollen en verwerpen elke vorm van verstikking. Hoe jullie je diepste zelf (proberen te) omarmen, is een les voor ieder van ons. Hoe mooi zou de wereld eruitzien als we allemaal onze authentieke zelf zijn?

Waarom Nederland zwijgt over Trumps klopjacht op trans personen

Ik ben het helemaal eens met Alok, want ik zie het ook. Alle trans mensen die ik ken, zijn stuk voor stuk hun meest authentieke zelf. Zelfs als ze zeggen dat (nog) niet te zijn, zijn ze dat in mijn ogen wel. Want dag in, dag uit strijden om je diepste zelf te kunnen zijn, is in mijn ogen authenticiteit op zichzelf. Het is een weigering van de grijze brij die al die onderdrukking van ons probeert te maken. Nu wil ik niet doen alsof jullie alleen een boegbeeld vol inspiratie zijn, want dat zou de situatie behoorlijk romantiseren, zonder oog te hebben voor de hel waar velen van jullie dagelijks doorheen moeten. Het wordt jullie ongelofelijk moeilijk gemaakt. Zelfs iets basaals als zorg is zeer ontoegankelijk en als het aan de transhaters ligt, dan verdwijnt zorg voor trans mensen in z’n geheel. Dat dit kan gebeuren, is een van de vele zwaktes van ons land.

Wat het nog zwaarder maakt, lijkt me, is dat zelfs binnen de lhbtiqa+-gemeenschap steun vaak voorwaardelijk of afwezig is. In mijn ogen zijn jullie een elementair onderdeel van de lhbtiqa+-gemeenschap zoals we die vandaag de dag kennen. Iedereen die een beetje queer historische kennis heeft, weet dat trans vrouwen zoals Marsha P. Johnson en Sylvia Rivera voor aan het front stonden tijdens de Stonewallopstand en de beweging die daaruit ontstond – het hele concept van Pride is gebaseerd op deze opstand. Als we naar diezelfde geschiedenis kijken, zien we ook homo mannen die de beweging kaapten en Johnson en Rivera afwezen. Dit patroon zien we vandaag de dag opnieuw: cisgender homo- en biseksuele mensen die zich aansluiten bij trans haters, alsof zij daardoor buiten schot zullen blijven. Maar rechten worden nooit gegarandeerd.

“Wij zijn, wij bestaan en dat zullen we altijd blijven doen”

Het zijn zware tijden, maar weet dat jullie nooit alleen staan. Ik zal altijd naast jullie staan en vechten voor jullie rechten. En ik ken talloze mensen die dat met mij doen. Maar nóg meer mensen zouden dat mogen doen. Want transrechten zijn mensenrechten, en mensenrechten horen beschermd te worden. Hoe dan ook, we blijven strijden, we blijven luid, en we blijven jullie verdedigen.

Liefs,
Rocher