Monique de la Fressange werd bedreigd en geslagen na een optreden

De nacht van zaterdag 24 juni staat voor dragqueen Monique de la Fressange voor altijd in het geheugen gegrift. Op die nacht werd ze door drie mannen lastiggevallen, bedreigd en geslagen terwijl ze op een taxi wachtte. Een openhartig gesprek met het alter ego van de Panamese Ruben Dario. “Ik fiets nu gelukkig weer in drag over straat.”

“Ik heb vaker enge situaties meegemaakt”, vertelt Ruben als ik hem twee maanden na het incident ontmoet in Amsterdam. “In drag, maar ook als man. Ik zie er best wel vrouwelijk uit, daar reageren mensen soms negatief op. Maar zo erg als die avond… Dat had ik nooit verwacht.”

Ruben, die twaalf jaar geleden vanuit Panama naar Europa kwam en na Koningsdag bleef hangen in Amsterdam, gaf eind juni een optreden in Café The Queen's Head op de Zeedijk in Amsterdam. Samen met Miss Tabitha en Coby van Dam verzorgde hij voor het eerst Queens in The Queen’s Head, een maandelijkse dragavond. Rond 1.00 uur ging hij met Miss Tabitha de deur uit om een taxi te bestellen. Ruben wilde nog even richting de Reguliers, Tabitha naar huis.

“We stonden voor een hotel waar veel licht was, op mijn telefoon stond dat ik voor mijn Uber een stukje moest lopen richting een meetingpoint, dat was dan ook reden afscheid te nemen van Tabitha. Normaal wachten we altijd op elkaar, maar zij dacht dat ik al weg was en stapte in haar Uber.” Rubens Uber kwam echter niet opdagen en dus besloot hij een nieuwe te bestellen. “Ik wachtte op de parkeerplaats van het hotel, midden op straat. Dat was het moment dat ik de drie mannen op me af zag komen, ik wist meteen wat er zou gebeuren.”

“Op het moment dat ik zei dat ik niet bang was, werd ik recht in mijn gezicht geslagen”

Ruben, nog in full drag, deed wat hij altijd doet als hij narigheid zag: concentreren op jezelf en doen alsof je druk bezig bent met je telefoon. “Een van de drie mannen kwam sneller op me af. Hij begon op een bepaalde manier tegen me te praten. Flirten, maar dan op de vervelende manier. Ik voelde me onwijs oncomfortabel. Ik vroeg of hij door wilde lopen, vroeg of hij me met rust wilde laten, maar dat deed hij niet. Op dat moment kwamen zijn vrienden erbij staan en werd het alleen maar erger.”

De mannen merkten dat Ruben geen interesse had en werden agressief. “Ze zeiden dat ik gay was, lelijk en ‘niet eens een vrouw’. Ik vroeg wat hun probleem was. Achteraf denk ik dat ze misschien verwachtten dat ik bang was en weg zou rennen. Natuurlijk was ik bang, maar dat hoefden zij niet te weten. Ze zeiden dat ik op moest rotten en dat ze me anders in elkaar zouden slaan.” Ruben besloot te blijven staan en opnieuw te vragen of ze weg konden gaan. “‘Je bent niet bang?’, vroegen ze. ‘Dat zou je wel moeten zijn.’ Ik reageerde door te zeggen dat ik inderdaad niet bang was, dat had ik misschien beter niet kunnen doen.”

Ruben dacht dat hij veilig was: hij stond immers op een drukke weg. Overal liepen mensen en er waren genoeg straatlantaarns. “Op het moment dat ik zei dat ik niet bang was, werd ik door een van de mannen recht in mijn gezicht geslagen. Het was secondewerk, de klap herinner ik me niet eens meer. Ik voelde alleen het bloed lopen. Ik riep dat hij mijn neus had gebroken. Vervolgens hoorde ik ze me alleen maar hard uitlachen. Dat was het moment dat ik besloot weg te gaan.”

Ruben ging op zoek naar zijn spullen, die hij gelukkig nog allemaal had. De veilige omgeving bleek niet zo veilig. Omstanders deden niets. “En dat is hetgeen waar ik me zo slecht door voel. Niemand deed iets. Een dragqueen werd geslagen en iedereen deed alsof er niets aan de hand was.”

Er was één man die de dragqueen te hulp schoot. “Hij vroeg wat er met me aan de hand was, maar ik was zo in shock dat ik meteen zei dat hij weg moest gaan. Een paar seconden later kwam hij terug. ‘Je ziet er niet uit als iemand waar het goed mee gaat’, zei hij. Dat was het moment dat ik me weer veilig voelde.”

De man probeerde een taxi voor de dragqueen te regelen. “Verschillende taxichauffeurs weigerden me mee te nemen. Inderdaad, laatst ging een video van Jennifer Hopelezz viral nadat ze werd geweigerd door een taxichauffeur. Maar dat gebeurt veel vaker. Daarom bestel ik altijd een Uber, die nemen je tenminste wél mee als je in drag bent.” Even later bestelde hij weer een Uber en werd hij naar Taboo bar gebracht.

“De chauffeur vroeg of hij me niet naar een ziekenhuis moest brengen. Ik zat onder het bloed, maar ik wilde alleen naar Taboo bar, waar al mijn vrienden waren. Zij zouden weten wat ze moesten doen. Ik stapte uit bij het Koningsplein en rende over de Reguliers naar de bar.”

“Mensen denken dat dit soort dingen anno 2018 niet meer gebeurt, dat je in Nederland zonder problemen jezelf kunt zijn. Dat is niet zo”

Daar zaten inderdaad zijn vrienden. “Ze maakten me schoon en zeiden dat ik de politie moest bellen. Bij een agent deed ik mijn verhaal en even later besloten de meiden met wie ik in Taboo was een foto van me te maken en het verhaal te delen op internet.” Daarvoor moest hij wel eerst zijn moeder bellen, die net als de rest van zijn familie in Panama woont. “Ze volgt me op alle socials. Mijn moeder zou er dus direct achter zijn gekomen. Ze schrok natuurlijk, maar ik zei dat het goed met me ging. Het werd een emotioneel gesprek.” 

Wat volgde was een stroom van reacties. Het Facebook-bericht dat Mayday over het incident plaatste, werd meer dan vijfhonderd keer gedeeld. Er kwamen nieuwsberichten op Nederlandse media en een dag later stond Ruben op de plek waar het gebeurde voor interviews met NRC, Het Parool en De Telegraaf. “Het was een gekkenhuis, maar ik wist dat ik het wereldkundig moest maken. Mensen denken dat dit soort dingen anno 2018 niet meer gebeurt, dat je in Nederland zonder problemen jezelf kunt zijn. Dat is niet zo. Het is belangrijk dat we deze dingen ook vertellen.”

Later volgde de We Stand Together-vlaggenactie, waarbij de regenboogvlag uit ging bij meer dan 300 horecazaken om aandacht te vragen voor discriminatie tegen LHBTQ’s. Kersverse burgemeester Femke Halsema benoemde het incident van Ruben in haar eerste speech en nodigde hem als Monique uit bij haar ambtswoning en op de Gemeenteboot tijdens Pride Amsterdam.

“Alle aandacht heeft me heel erg geholpen het een plekje te geven. In het begin durfde ik, vooral door mijn vrienden die overal met me meegingen, niet meer de straat op. Nu fiets ik weer in drag door de straten van Amsterdam. Ik stop nooit met drag.”

Tijdens Superball, het grootste dragevent van Europa, stond Ruben weer voor het eerst als Monique op het podium. “Dat was heel erg bijzonder. Ik werd door de organisatie gevraagd met Jennifer Hopelezz (oprichter van het event, red.) het podium te delen, maar door miscommunicatie zat ik toen nog thuis. Halverwege de show werd ik door Mayday op het podium gehaald. De reactie uit de zaal was heel speciaal.”

“Ik vind het heel mooi dat Femke Halsema laat zien geïnteresseerd te zijn in onze gemeenschap”

Hij kijkt ook trots terug op het moment dat burgemeester Femke Halsema hem noemde in haar speech. “Ik had geen idee. Ik was thuis en een vriend tagde me op Facebook. Ik vind het heel mooi dat ze laat zien geïnteresseerd te zijn in onze gemeenschap.” En ook op de boot volgden speciale momenten. “Ze keek de hele tijd of het wel goed met me ging.”

Hij heeft een duidelijk doel voor de toekomst. “Ik wil hier iets positiefs uit halen, daarom begin ik dit najaar ook met Nederlandse lessen om de taal te leren. Ik wil de gemeenschap helpen. Dat doe ik nu door dit verhaal te vertellen en duidelijk te maken dat er werk te verzetten is. Later wil ik meer doen.”

Op de vraag wat hij de jongens zou zeggen als hij ze in de ogen kon kijken, heeft hij ook een duidelijk antwoord: “Ik zou vragen waarom ze het hebben gedaan. Ik geloof dat als mensen zoiets doen, ze zelf worstelen met problemen. Het was niet nodig om mij te slaan. Het was niet nodig mij pijn te doen. Ik zou niet boos reageren, want uiteindelijk hebben ze me geholpen. Ik ken mezelf nu beter en weet dat ik belangrijke dingen kan bereiken.”

Coverfoto: Petra van Velzen