“Of Palestijnen mijn queer-zijn veroordelen, interesseert me niet; het doet er nu niet toe”

Columnist Rocher Koendjbiharie verzet zich tegen het idee dat queer personen zich niet zouden moeten uitspreken voor de rechten van Palestijnen. “Of Palestijnen mij veroordelen vanwege het feit dat ik queer ben, interesseert mij weinig. Mijn strijd voor universele mensenrechten draait namelijk niet om mij.”

“Ga maar naar Gaza en kijk wat Hamas met je doet!” Dat is de gemiddelde reactie die ik op sociale media krijg wanneer ik mij uitspreek over het uitroeien van Palestijnen. Blijkbaar heerst er onder heel wat mensen het idee dat een queer persoon zich niet voor de levens van Palestijnen zou moeten uitspreken, omdat zij tegen queer personen zouden zijn. Palestijnen zouden achterhaalde ideeën hebben en als queer persoon zou je in Israël meer vrijheid hebben dan in Palestina. Afgezien van het feit dat dit een verheven manier van denken is en het impliceert dat niet-westerse mensen onbeschaafd zouden zijn, is het ook pertinent onwaar.

In 2022 bezocht journalist Charisa Chotoe de Westelijke Jordaanoever in Palestina. Zij sprak daar met enkele queer Palestijnen, waaronder de artiest Bashar Murad. In hun gesprek vertelt Bashar hoe de stemmen van queer Palestijnen volgens hem worden onderdrukt: wanneer zij van zich laten horen, wordt geclaimd dat zij niet bestaan. Verder vertelt hij aan Chatoe dat Palestijnen onderling inderdaad gesprekken te voeren hebben over een progressieve samenleving, maar volgens hem is er daarnaast een ander gesprek te voeren met de rest van de wereld, over de Israëlische bezetting van Palestina. “Ja, we hebben sociale issues en problemen waaraan gewerkt moet worden,” zei hij, “maar dat rechtvaardigt niet dat we worden bezet.”

Dat queer Palestijnen bestaan, en dat zij lijden door het onevenredige geweld van Israël, is ook te zien op Queering The Map, een website waarop queer mensen door middel van een pin op een digitale wereldkaart anoniem hun verhalen kunnen delen. In de Gazastrook zijn meerdere pins te vinden, waaronder een van een gebruiker die schrijft: “Ik wou dat ik samen met jou naar de zonsondergang boven de Gazaanse zee kon kijken. Voor één nacht zou ik willen dat deze bezetting niet langer bestond en dat we vrij konden zijn op ons eigen land.” Een andere gebruiker deelde dit schrijnende bericht. “Ik heb me altijd voorgesteld dat jij en ik buiten in de zon zaten, hand in hand, eindelijk vrij. We spraken over alle plaatsen waar we naartoe zouden gaan als we konden. Maar nu ben je er niet meer. Als ik had geweten dat de bommen die op ons neerregenen jou van mij zouden wegnemen, zou ik de wereld graag hebben verteld hoezeer ik jou meer dan wat dan ook aanbad. Het spijt me dat ik een lafaard was.”

Deze verhalen laten, net als dat van Bashar, zien dat queer Palestijnen wel degelijk bestaan, en dat ook zij lijden onder het grootschalige geweld van Israël. Wanneer Palestijnen uitgeroeid worden, dan vallen queer Palestijnen daar ook onder. En als wij als community willen staan voor het welzijn en geluk van onze queer broeders, zusters en sibbelingen over de hele wereld, dan moet dat ook gelden voor het welzijn en geluk van queers in Palestina.

Of Palestijnen mij veroordelen vanwege het feit dat ik queer ben, interesseert mij echt helemaal niets. Het doet er namelijk nu niet toe. Mijn strijd voor universele mensenrechten wordt namelijk niet bepaald door wie mij wel of niet accepteert, want het draait niet om mij.

Waar het om draait, is dat Palestijnen, net als ieder ander volk, recht hebben op zelfbeschikking, vrijheid van beweging, toegang tot basisbehoeften als voedsel en water en bescherming tegen geweld. Ze hebben het recht om te leven. Diezelfde mensenrechten zou jij ook willen als je je in eenzelfde situatie zou bevinden. Ook jij zou in dat geval willen dat anderen daarvoor strijden. Dat is waar universele mensenrechten om draaien.

“Deze pride wordt omgeven door een zweem van controverse”

Waarom ik mij als Joodse queer man altijd uit zal spreken voor de rechten van Palestijnen