Op jacht bij homo-ontmoetingsplaats de Nieuwe Meer

Al decennia weten mannen elkaar te vinden op parkeerplaatsen en bosgebieden voor anonieme seks. Maar wie is anno nu de gemiddelde bezoeker van deze homo-ontmoetingsplekken, nu datingapps deze ten dele overbodig hebben gemaakt? Redacteur Rik ging op onderzoek uit en bezocht Amsterdams bekendste cruiseplek, de Nieuwe Meer op recreatieterrein De Oeverlanden.

's Lands beroemdste gaysauna ging eerder al ten onder aan de stijgende popularteit van datingapps. Althans, als we ex-eigenaar wijlen Jan Kuipers mochten geloven, die in een interview met Winq.nl vertelde over de ondergang van de Thermos. Volgens hem zochten jongens liever contact via een app, om vervolgens bij iemand thuis van bil te gaan.

Dat smartphones en apps de scene hebben veranderd staat vast, maar dat ze eigenhandig verantwoordelijk zijn voor de ondergang van gaykroegen en -sauna's blijft voor mij moeilijk te geloven. Laatst was ik met mijn lief in Brussel en Berlijn, daar merkten we dat er nog ouderwets geflirt en gejaagd werd, overal. In de club, de kroeg en op straat, ja zelfs in het openbaar vervoer was het jachtseizoen in volle gang. Opvallend was dat zowel jager als prooi vooral jonge mannen waren, die zonder mobiele telefoon hun trofee trachten binnen te slepen. Waarom zou dat in Amsterdam dan anders zijn?

Ik besloot de proef op de som te nemen en het aan den lijve te ondervinden. Vijf jaar woon ik in de hoofdstad en ik heb veel plekken gezien. Ooit verdwaalde ik letterlijk in de Thermos, ging als devote gay op zoek naar diepgang in de Church en voelde ik me als een vis in het water tijdens de Canal Parade. Toch was ik nog nooit naar de Nieuwe Meer, De Oeverlanden geweest, een van de bekendste cruiseplekken van de stad, aan de rand van het Amsterdamse Bos. In al mijn ruimdenkendheid had ik toch een bepaald vooroordeel over deze plek. In mijn hoofd waren het enkel ouwe mannetjes, gefrustreerde, getrouwde heren in een heterorelatie en escorts die hun geilheid hier kwamen bevredigen. Het gebied is slechts een mooie wandeltocht van een halfuur van mijn huis verwijderd. Ik besloot tot een mooie wandeling, op een stralende, herfstige zondag.

Het voorspel begint al ver voor de tuin der lusten. De weg naar de cruiseplek voert misschien wel anderhalve kilometer langs het water. In het begin is het een komen en gaan van mensen, langzaam wordt het steeds rustiger. De weinige wandelaars en fietsers die niet naar de homo-ontmoetingsplaats op weg zijn, kijken me aan met een blik van: "We weten waarom je hier loopt." Soms voel ik me betrapt. Het komt zelfs even in mij op om te roepen dat ik hier veldonderzoek kom doen, maar ik bedenk me snel dat ik mezelf daar niet veel geloofwaardiger mee maak.

Links ligt de Schinkel, een rivier waarop het een komen en gaan is van dagjesmensen op hun sloep. In de verte stijgt om de minuut een vliegtuig op van Schiphol en rechts ligt een volkstuintjescomplex. Het is een prachtige omgeving. Vogels, bootjes, bomen en af en toe een vliegtuig. Zo nu en dan stop ik onderweg om te genieten van de omgeving en om stiekem toch ook even op mijn telefoon te kijken. Er zijn aardig wat leuke jongens binnen een straal van 500 meter. ‘Doe die telefoon weg en let the games begin’ zeg ik tegen mezelf in gedachten, al moet ik eerlijk zeggen dat ik geen goede jager ben. Mijn partner is zestien jaar geleden door een vriendin aan mij voorgesteld, nadat ik hem al zes weken stiekem bewonderde in de kroeg en niet op hem af durfde te stappen. Maar goed, dat ging om de liefde. Nu draait het om seks.'

Iedere paar minuten passeert er iemand. De mannen en jongens zijn behoorlijk divers: van zonnebankbruine veertigers met bootschoenen tot sportschooltypes en studenten. Een oudere man fietst langs en draait zich om zodat hij me kan bekijken. Zijn blik zegt: wacht maar tot ik je dadelijk in de bosjes zie. Er zoeft zelfs een bejaarde man in een scootmobiel voorbij, in elkaar gedoken en zijn hoofd verstopt onder een pet. Hij durft even te kijken, maar als een schuw vogeltje wendt hij zijn gezicht snel af en geeft gas.

Het is een behoorlijk stuk lopen, maar mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn vermoeide benen. Volgens het informatiebord aan het begin ligt het gebied in de buurt van de jachthaven die ik nu passeer. Twee wegen kruisen elkaar en ineens sta ik aan het begin van de weg naar de cruising area. Zo ver mijn oog reikt zie ik mannen. Nu ben ik er vlakbij, maar om het zeker te weten en tijd te winnen kijk ik nog even op een plattegrond. Loop ik door of draai ik me om? Ik besluit tot het eerste en kom uit bij een bosachtig gebied. Hier en daar staan mannen op strategische plekken opgesteld, anderen lopen rondjes over de bospaadjes. De spelregels zijn simpel: zie je een gozer waar je wel even de bosjes mee in wilt duiken, dan zoek je oogcontact. Wordt je blik beantwoordt, dan loop je naar hem toe en kan het spel beginnen. Als je een geile vent ziet tijdens het rondlopen, dan raak je hem voorzichtig aan. Als hij ook zin heeft in jou, dan maakt hij contact en kan ook daar het vuurwerk worden afgestoken. Zie je een koppel heftig seksen en wil je meedoen? Loop ernaar toe en je merkt snel genoeg of je deel uit mag maken van de stoeipartij.

Het zijn niet alleen maar oudere mannen, maar ook knappe jonge jongens, die net als ik zin hebben in een beetje spanning. Daar gaat het om: die spanning, het aantrekken en afstoten. Elkaars blik zoeken, beantwoorden en vasthouden. Lichaamscontact maken en rondjes lopen tot je de gozer van jouw smaak gevonden hebt. Dit vind je niet op Grindr, Tinder of Scruff. Jagen kun je ook op feesten en in de kroeg, maar als je puur voor de lust komt, is dit de ideale plek. Overal waar ik loop liggen zakdoekjes en gebruikte condooms. Je hoort mensen kreunen, hijgen, neuken en klaarkomen. En je hoort ze niet alleen, ze zijn in vol ornaat te bewonderen als je dat wil.

Plots raakt iemand me aan. Even kijken… Hij is een dertiger, een goed uitziende hipster op sneakers, draagt een jeansbroek, een donkerblauwe trenchcoat en heeft een baardje. Helemaal mijn type! Mijn hart bonkt in mijn keel en pompt een mix van emoties door mijn aderen. De hormonen gieren door mijn lijf, adrenaline wordt aangevuld met endorfine en mijn wapen bevindt zich in opperste staat van paraatheid. ’t Liefst sleep ik de jongen mee naar een beschutte plek om daar de kleren van z’n lijf te rukken en onze oerdrift te bevredigen. Het streelt mijn ego dat ik als 34-jarige van 1.52 meter nog marktwaarde heb, maar door deze tedere, doch resolute aai over mijn lijf wordt het me te heet onder de voeten. Ik besluit me terug te trekken op het hoogtepunt, zonder dat ik mezelf heb blootgegeven of ben klaargekomen. Op de weg naar huis lopen me nog een paar hunks tegemoet. Zal ik teruggaan? Een andere keer misschien. Dit is een plek die we moeten koesteren.

Tekst en beeld: Rik Alexander