“Voor iemand die is opgevoed met het idee dat seks toch eigenlijk een beetje jammer is, was dit een openbaring”

Winq-columnist Johan Goossens maakte een reis door Brazilië. Wat hem het meeste opvalt? Ze zijn daar een stuk meer ruimdenkend, dan hier. 

“Hou je van de Braziliaanse vrouwen?” vraagt de taxichauffeur terwijl we langs het strand van Copacabana rijden. Hij kijkt me aan via de achteruitkijkspiegel. Ik ben hier inmiddels al een maand, en ik blijf het bijzonder vinden hoe lievig veel interacties verlopen. Hoe hard het leven ook is, de warmte en lichamelijkheid van mensen is bijna tastbaar.

Ik wilde hier al heen sinds de eerste Braziliaan met wie ik ooit bevriend was. Die zei eens in een bijzin over zijn huisgenoot: “Ze is zo sacherijnig de laatste tijd, volgens mij heeft ze te lang geen seks gehad.” Ik lachte, maar hij keek me bloedserieus aan. Seks was iets essentieels, leek hij te zeggen, een belangrijke behoefte. Voor iemand die calvinistisch is opgevoed met het idee dat seks toch eigenlijk een beetje jammer is, was dit een openbaring en het maakte me nieuwsgierig naar de cultuur. Eenmaal in Rio de Janeiro aangekomen, keek ik mijn ogen uit. Mooie mensen, zeker, maar wat vooral opvalt: ze zitten lekker in hun lijf. Een dikke jongen op het strand die al zijn rondingen lekker laat meedeinen als hij loopt. Een taxichauffeur die me ongevraagd een knuffel geeft. Mensen die stevig gearmd met hun bejaarde moeder schuifelend een dagelijks rondje door een drukke winkelstraat lopen.

Nog zoiets: op Grindr zie je veel profielfoto’s van gespierde mannen met een ontwapenende lach. Masc 4 Masc bestaat hier wel, maar het hoeft niet meteen met kwade frons en boos gegrom. Tijdens de seks wordt er ook gewoon gelachen, terwijl de daad verder meestal zeer gepassioneerd verloopt. Zelfs een vluchtige ontmoeting op de rotsen kan hier schijnbaar niet zonder zoenen en driftig gebijt in je tepel.

“Hij was de eerste homo in mijn leven aan wie je het schaamteloos kon zien”

Het meest bijzondere van alles vind ik wel dat homoseksualiteit, in elk geval hier in Rio, iets volstrekt normaals lijkt te zijn. Tijdens mijn eerste avond belandde ik per ongeluk in een volkse samba bar. Stoere mannen met halve liters bier bij de ingang, vrouwen uit de favela op de dansvloer. En in het midden van alles zag ik in het volle tl-licht twee mannen tongen, en echt op een manier die je alleen maar ‘bekken’ kunt noemen. Eromheen stonden mensen van alle kleuren en afkomsten en niemand keek ervan op. Wow, dacht ik. Waar maak je dit mee?

Wat de bejaarde portier van het appartementencomplex van mijn Grindr-dates moest denken, heb ik me wel afgevraagd. Ik verblijf in een gebouw met vooral oude dametjes die om negen uur ’s avonds op stok gaan, en waar iedere bezoeker zich bij de receptionist moet melden. Zou hij iets denken van die gespierde mannen die al een paar keer midden in de nacht naar nummer 712 hebben gevraagd? Ik verwachtte het ergste toen hij me op een middag naar zich toe wenkte. ‘Op welk nummer woon jij eigenlijk?’ Ik zei mijn huisnummer. Waarop hij begon te lachen, hartelijk: “Ooh 712, goed zo, goed zo!” Hij stak zijn beide duimen in de lucht en zijn lach schalde door de gang.

Tja, als seks niet problematisch is, hoeft homoseks dat misschien ook niet te zijn? Ik weet niet hoe het werkt, maar het heeft allemaal een wonderlijke, ontspannende uitwerking op me. Zo ontspannend dat ik nu ook gewoon tegen de taxichauffeur zeg, als antwoord op zijn vraag over Braziliaanse vrouwen; “Nee, ik ben gay!” Iets wat ik in mijn eigen stad Amsterdam, zeker bij taxichauffeurs, niet snel zou durven.

Beeld: Celso de Sanders / Grooming: Emma Blok