“Wat zullen mensen wel niet zeggen?”

Orlando, een man van in de vijftig met twee kinderen, liep de nu net afgestudeerde Sam vijf jaar geleden tegen het lijf bij Café ‘t Mandje in Amsterdam. Er was meteen een klik. Makkelijk waren de daaropvolgende jaren niet. Met diepgaande gesprekken en vooroordelen. Een bijzonder verhaal.

“Ik woon nu op de plek waar we elkaar voor het eerst ontmoet hebben”, vertelt Orlando als ik het koppel ontmoet op de Zeedijk. Ze zagen elkaar vijf jaar geleden voor het eerst tijdens de Hartjesdagen in Amsterdam. Sam, klassiek zanger, is behoorlijk gespannen voorafgaand van het interview. “Eerder was ik erop tegen dat onze relatie op Facebook stond. Dan zou het een eigen leven gaan lijden. Als ik nu iemand over onze relatie vertel, heb ik de kans om het uit te leggen. Ik merk dan dat iedereen het eigenlijk alleen maar leuk vindt.” Nu online en in een magazine. “Wellicht hebben anderen er iets aan.”

Het begon allemaal in 2012. “Ik was met een vriendin bij de Hartjesdagen. Orlando zag ik voor het eerst achter de bar bij Café ‘t Mandje. We begonnen te kletsen, maar ik ging snel weer weg. Later ontmoette ik een onbekende vrouw waartegen ik zei dat ik een heel erg leuke man had ontmoet. Ze zei: ‘Wat doe je hier nog?!’ Toen ben ik teruggegaan en hebben we hier, op een kruk voor ‘t Mandje, gezoend. We hadden meteen een goed gesprek en er was een klik.” Het voelde voor zowel Orlando als Sam meteen bijzonder.

“Ik heb schulden, heb hiv, kinderen. Je moet wel met elkaar kunnen praten”

Sam was 18, Orlando net 47. “We hebben veel contact gehouden. Hij kwam zingen op mijn verjaardag en we gingen wel eens een hapje eten. Later gingen we naar De Lellebel, een bar in Amsterdam. Toen Sam de eerste keer bleef slapen na een avondje Amsterdam, was het allemaal erg ingewikkeld. We bleven altijd tegen elkaar zeggen dat we nooit een relatie met elkaar zouden krijgen.”
Sam vond vooral het leeftijdsverschil lastig. “Sta ik daar met een man die toch aanzienlijk ouder is. Wat zullen mensen wel niet zeggen? Later kwam hij me opzoeken in Tilburg, waar ik studeerde. Ik vond het heel leuk om hem te zien, maar was tegelijkertijd bang dat we iemand tegen zouden komen.”

Maar een fijn gevoel bleef. Sam: “Orlando is heel erg open. Dingen waar ik bang voor was, waren voor hem heel normaal. En het belangrijkste: we kunnen overal over praten.” Na een paar maanden daten, veel appen en praten, besloot het koppel er een punt achter te zetten. Het was te ingewikkeld. Sam was nog niet klaar voor deze relatie. Het koppel besloot elkaar voorlopig niet te zien. Geen contact. Op Facebook blokkeerde ze elkaar. “Ik was heel erg teleurgesteld”, zegt Orlando. “Ik snapte niet dat je zoiets moois kon laten gaan. Ik zei tegen mezelf: voor minder doe ik het niet.”

“Tegen de meeste mensen zei ik dat het goed met me ging. Maar tegen Sam kon ik niet liegen. Het ging kut”

In de twee jaar tijd dat Sam en Orlando elkaar niet zagen, ontmoette Orlando de Italiaanse Thomas. Ze kregen een relatie, waarbij Thomas worstelde met zijn gevoelens. Thomas kon niet accepteren dat hij homo was en besloot op 10 mei 2016 uit het leven te stappen. Orlando kwam Sam een paar maanden later weer tegen.

Lees ook: “Voor mij is het regenboogpad bij station Sloterdijk een wonder”

“Sam vroeg me hoe het met me ging. Tegen de meeste mensen zei ik na de dood van Thomas dat het goed met me ging, maar tegen Sam kon ik niet liegen. Het ging kut”, zegt Orlando met tranen in zijn ogen. “We zijn wat gaan eten”, vervolgt Sam. “Orlando vroeg aan mij hoe het nu verder moest. Het enige dat ik kon zeggen was dat hij zijn hart moest volgen.”

“Dat vond ik vreselijk. Na een week besloot ik Sam te bellen. Ik was al iemand verloren, ik kon dat niet nog een keer meemaken. Ik wilde Sam weer in mijn leven. Al was het maar als vriend.” Het koppel besloot elkaar weer regelmatig te gaan zien. Er volgde diners, eindeloze gesprekken en Orlando kwam zelfs een keer op bezoek in Antwerpen toen Sam daar aan het werk was. “Op 22 oktober kregen we een relatie. Dat weet ik nog goed”, vertelt Sam met een sprankeling in zijn ogen. “Ik besefte dat ik gewoon te gelukkig werd van deze man. In het begin durfde ik het niet, maar een nuchtere vriendin stelde me gerust: ‘Je hoeft niet meteen met hem te trouwen!’ Ik heb toen gevraagd of hij mijn vriendje wilde zijn.” Een moment dat belangrijk was voor Orlando: “Ik zou hem dat nooit hebben gevraagd. Ik realiseer me goed dat ik dan ‘die oude kerel’ ben die een jongere man probeert te krijgen.”

“Er was veel onwetendheid. Uiteindelijk veranderde hun reactie”

Een dag later, besloot Sam het aan zijn ouders te vertellen. “Die schrokken zich helemaal dood”, concludeert hij nu. “Ze hadden het niet verwacht.” Die reactie kwam niet alleen door het leeftijdsverschil van Orlando en Sam. “Ik ben een man die aanzienlijk ouder is, heb twee kinderen van 17 en 14 met twee lesbische moeders, ben open over mijn HIV en zit in de schuldsanering. Zijn ouders wisten dat en dat is niet niks” Voor Sam kwam de reactie van zijn ouders hard aan. Het werd een heel ongemakkelijke week. “Ik ben toen heel eerlijk geweest”, vervolgt een ontroerde Orlando. “Ik wilde geen wig tussen hem en zijn ouders zijn. Ik heb toen gezegd dat ik hem zou laten gaan, als dat zou moeten. Hoe moeilijk dat ook zou zijn.”

Zover kwam het niet. Sam ging in gesprek met zijn Ouders. “Ik kon ze geruststellen en natuurlijk hadden we ook begrip voor hun reactie. Het komt allemaal plat op je dak vallen. Hun houding veranderde toen ze inzagen dat Orlando gewoon een hele lieve man is.” Sam: “Het was een zware week, maar gelukkig niet langer dan dat. Uiteindelijk heeft Orlando op uitnodiging van mijn ouders zelfs de kerstdagen bij ons gevierd.”

Er was een duidelijke reden waarom Sam doorging met de relatie. “Ik wist dat het beter zou worden. Dat het tijd nodig had. Daarnaast denk ik dat een ouder altijd bezorgd is over de relatie van zijn kind. Er zou altijd een bepaalde reactie zijn geweest, maar bij ons was die gewoon wat heftiger.”

Op het moment van het interview heeft Sam Orlando’s kinderen nog nooit ontmoet. “Ik val mijn kinderen nooit lastig met mijn partners. Dan blijf ik aan de gang”, grapt Orlando. “Maar over Sam had ik ze in 2015 al verteld. Ik weet het nog goed. We zaten in de tuin en de reactie van mijn dochter was heel erg grappig.
‘Wat een lekkerding … en toen keek ze me aan. Dat was toch wat gek om te zeggen over de vriend van je vader. Daarna hebben we het er eigenlijk nooit meer over gehad.” Sam vindt het lastig. “Er komt veel op me af. Ik sta stevig in mijn schoenen, maar hier heb ik gewoon wat meer tijd voor nodig.”

Ze halen veel uit de liefde voor elkaar. En leren van elkaar. “Ik durf meer voor mezelf op te komen”, geeft Sam als voorbeeld. “En Orlando denkt wat meer na.” Orlando: “Als ik ergens ben, denk ik nu: Wat zou Sam doen? Ik wil dat hij trots op me is.”

“Een paar weken geleden vertelde een collega dat ze acht jaar jonger is dan haar partner. Eerder durfde ik dan niet over Orlando te beginnen, nu lach ik om ons leeftijdsverschil.”

Bang voor reacties op dit interview zijn ze niet meer. “Iedereen heeft er natuurlijk een mening over. Maar Sam is de man waar ik bij wil zijn.” Sam: “Iedereen om me heen is positief en kijkt makkelijk door de leeftijd heen. Daarbij doen we geen vlieg kwaad. Op geen enkel front. In een ideale wereld zou ons leeftijdsverschil niemand interesseren, maar zover zijn we gewoon nog niet.”

Beeld: Bete Photography