Acteur Dook van Dijck over zijn eerste keer in een gaybar

Elke maand vragen we een gay celeb naar zijn eerste keer in een homobar. Dook van Dijck (1991) ging als baby al naar vrouwencafé Saarein in Amsterdam. 

“Mijn eerste herinnering aan een gaybar was vrouwencafé Saarein in Amsterdam. Ik was een jaar of zes, zeven, al kan het ook zo zijn dat ik daar als baby in de wieg al naar binnen ben gesleurd. Mijn moeders kwamen daar geregeld.
Een van mijn moeders was een van de eerste dames achter de bar en kende iedereen daar. Ze was actief in de feministische beweging en organiseerde de eerste homodemonstratie in 1977. 

Ik vond het er altijd enorm gezellig. Ze hadden feestavonden waarbij iedereen verkleed was en playbackshow-acts opvoerde. Ik wist waar de bak met nootjes stond en kon er geen genoeg van krijgen om onder de tafels de veters van alle vrouwen aan elkaar te knopen. Mijn moeder zegt dat ik er in mijn jeugd hooguit twee keer ben geweest, maar ik weet wel beter. 

Mijn eerste ‘echte’ keer in een gaybar kan ik mij niet herinneren. Voor mij was het niet lastig om naar zo’n plek te gaan. 

In mijn studententijd in Rotterdam ben ik eigenlijk nooit gay uitgegaan. Dat was niet bewust, maar met mijn vrienden gingen we eerder naar de Rotown. Toen ik Amsterdam woonde, heb ik dat flink ingehaald. Nu ga ik naar de Trut en de Exit en soms naar Spielraum. Ik kijk ook elk jaar weer enorm uit naar Milkshake Festival. 

Wat ik mij nog wel kan herinneren van één van de eerste keren uitgaan in Amsterdam.
Ik was aan het zoenen met een knappe jongen met bruin golvend haar. Hij kwam uit Londen en hij had een t-shirt aan met een donkerrood pied-de-poule ruitje. Voordat we naar buiten liepen, ging ik nog even mijn vrienden gedag zeggen. Eenmaal buiten liep ik op hem af, sloeg mijn arm om hem heen en zoende hem vol op de mond. Hij keek mij verschrikt aan, zoende wel terug en liep half verdwaasd mee. Ik dacht, waarom is hij ineens zo verlegen? Hij had in die korte tijd ook ineens zijn kleding verwisseld naar een donkerblauw pied-de-poule ruitje. Toen bleek dat het de tweelingbroer te zijn van de jongen in het rode pied-de-pouleshirt. Uiteindelijk ben ik maar met de blauwe meegegaan, want die stond het meest dichtbij.”