Acteur Mitch Wolterink over zijn eerste keer in een gaybar

De eerste keer is altijd spannend, maar meestal het begin van iets moois. Acteur Mitch Wolterink (1989) vertelt over zijn allereerste bezoek aan een gaybar.

“Ik wist niet eens van het bestaan van de Reguliersdwarsstraat af. Tot iemand zei: ‘Dat is die gaystraat’. Ik was verbaasd dat zoiets überhaupt bestond. In die tijd was er veel minder queer representatie in films en series dan nu. Ik was zestien en ging naar Arc, een hippe cocktailbar. 

Met een paar vrienden van de jeugdtheaterschool waar ik vroeger op zat, besloten we een drankje te gaan doen. Ik vond het wel spannend, had geen flauw idee wat ik ervan moest verwachten en dacht steeds: is dit de plek waar ik thuis zou moeten horen? Het was een mooie, chique zaak, maar ik kon er niet relaxed van genieten. Ik was heel erg bezig met het idee dat ik nu op een plek was waar waarschijnlijk iedereen queer is. De mensen om me heen waren erg uitgesproken, terwijl ikzelf wat stilletjes was. Ik keek veel om me heen, wist me geen houding te geven. Zestien is ook wel een jonge leeftijd om naar een gaybar te gaan. Mijn vrienden en ik waren, vergeleken met de andere aanwezigen, echt een flink stuk jonger. In mijn hoofd speelde het idee dat anderen mij vast heel awkward, dom en vooral jong zouden vinden. Gewoon onzekerheid, natuurlijk.

Aan flirten deed ik absoluut nog niet. Natuurlijk zag ik wel wat mensen kijken, maar daar deed ik niets mee. Ik had destijds nog niet echt uitgesproken dat ik op jongens val, dat kwam pas op de theaterschool. Op de eerste dag gaven wat oudere studenten een rondleiding. Zij stelden allemaal vragen en eentje riep: ‘Ben jij gay?’. Toen was er een split-second waarbij ik twijfelde of ik m’n mond moest houden of ervoor uit moest komen. ‘Ja,’ riep ik, ‘dat ben ik!’. Toen was het eruit.

Bij m’n familie thuis heb ik een keer gevraagd of het oké was dat m’n vriendje kwam logeren. Ik heb er altijd moeite mee gehad om te zeggen: ‘Ik ben homo’. Ik vind het zo’n stomme zin. Níémand in mijn familie hoefde immers aan te kondigen dat ze hetero zijn. Ik ben gewoon Mitch en ik heb een vriend, en daar ben ik dolgelukkig mee. 

Het bleef gelukkig niet bij die ene keer in de ARC. Later ging ik regelmatig naar het Exit café [queer bar in Amsterdam – red.], waar ik echt van kon genieten. Pas toen ik naar de Trut [queer disco in Amsterdam-West – red.] ging, voelde ik me écht vrij. In de Reguliersdwarsstraat draaide het naar mijn idee toch om je uiterlijk en hoe hip je was, maar in de Trut voelde het alsof je echt mag zijn wie je bent. Iedereen kwam er samen. De laatste jaren heb ik het te druk gehad met werk om regelmatig uit te gaan, al belandde ik soms wel in de Soho, Club NYX en de Trut. Ik kijk ernaar uit weer eens naar een festival te gaan.”