“Ik wilde niet wachten op een man om een kindje te krijgen”

Van jongs af aan wist Geer het zeker: hij wilde papa worden. Samen met zijn beste vriendin maakte hij op zijn veertiende de afspraak om samen een kindje te krijgen. Zo'n vijftien jaar later is hij twee gezonde dochters verder. Wij spreken de papa van Yse en Janne.

'Toen ik veertien was, raakte ik bevriend met Kim. We speelden samen in een jeugdtheatervoorstelling en werden meteen goede vrienden. Na een halfjaar besloten we samen een kindje te nemen als we op ons dertigste allebei single zouden zijn. Zoals wel meer vrienden dat tegen elkaar zeggen. Een halfjaar later kwamen we allebei uit de kast. We bedachten dat het eigenlijk nog steeds een goed idee was.'

'Ik wilde me niet focussen op een man om een kindje te krijgen' 

'We zijn altijd vrienden gebleven. Hele zomers brachten we samen door en we waren wekelijks in Amsterdamse barretjes te vinden. Op een gegeven moment ontmoette Kim haar vrouw, waar ze vijf jaar geleden mee getrouwd is. Ik had ondertussen dan weer wel en dan weer geen relatie. Ik wilde me niet focussen op een man om een kindje te krijgen. Toen Kim getrouwd was zijn we concreet over onze kinderwens gaan praten. Er waren nog veel twijfels en vragen. Moeten we het wel doen? Zou het kunnen met z'n drietjes? En vooral: hoe gaan we het doen?'

'Opeens ging er een gedachte door mij heen: wat als ik straks veertig ben, aan Kims keukentafel zit, en er een kindje rondloopt dat niet van mij is? Dat zou mijn kindje moeten zijn. Die was al geboren toen we veertien waren.' 

'Ik heb het mijn ouders weleens verteld toen ik in de twintig was. Zij vonden het eigenlijk altijd al een goed idee. Toen Kim op haar dertigste naar mij toe kwam, was ik zelf ongeveer 27. Ik vroeg mezelf af of ik er wel klaar voor was. Ik had een plan om naar Berlijn te verhuizen. Ik vroeg advies aan mijn vader en hij vond dat ik het gewoon allebei moest doen. Toen de twee moeders voor het eerst een poging deden om zwanger te worden, vertrok ik naar Berlijn. We hadden verwacht dat het wel een tijdje in beslag zou gaan nemen. Dat bleek niet zo te zijn, we waren meteen zwanger.'

'Ik wilde de helft van de tijd voor de kinderen zorgen. De verantwoordelijkheden die daarbij komen leken mij alleen maar heel mooi'

Ik ben negen maanden in Berlijn gebleven en toen terugverhuisd naar Amsterdam. In de tussentijd ben ik de hele tijd heen en weer gevlogen om bij echo's en dergelijke te zijn. We hebben veel gepraat over de gezinsvorm. Voor mij was het altijd al duidelijk dat ik een actieve vader wilde zijn. Ik wilde de helft van de tijd voor de kinderen zorgen. De verantwoordelijkheden die daarbij komen, leken mij alleen maar heel mooi.'

'Uiteindelijk vonden de moeders het ook goed om een actief vaderfiguur te hebben voor hun kind. Yse is inmiddels drie jaar oud. Drie maanden geleden hebben we een tweede kindje gekregen. Aan Iza merk ik niets anders dan aan andere kinderen. Er zijn genoeg kinderen die in gescheiden gezinnen opgroeien. Samen met mijn vriend haal ik haar gewoon op of we brengen haar weg naar haar moeders. De kinderen zijn in deze situatie geboren en weten niet beter.'

'Er was één ding dat mij al die tijd een beetje heeft tegengehouden, namelijk het idee dat mijn kind weleens gepest zou kunnen worden omdat hij of zij homo-ouders heeft. Ik heb voorlichting voor het COC gegeven op middelbare scholen en in de klas kwam dit ook altijd ter sprake. De conclusie is dat je niet weet wanneer een kind wel of niet gepest wordt. Ik sterk me in de gedachte dat de kinderen vier ouders hebben die heel veel van ze houden.'

'We hebben eigenlijk nooit een crèche nodig met zoveel ouders en grootouders'

Familiefeestjes zijn bij ons altijd een bonte bedoeling. Iedereen is dan bij elkaar. Vier ouders, acht grootouders. Een crèche hebben we eigenlijk nooit nodig. We werken alle vier 36 uur en daardoor is er altijd wel iemand thuis om op de kinderen te passen. Anders is er altijd nog een van de oma's of opa's die het graag wil doen. Zij rouleren in het oppassen en de ouders van de moeders passen ook bij ons thuis op.'

'Eigenlijk is onze situatie best uniek. We hebben het zo geregeld dat de biologische ouders ook de juridische ouders zijn. Ik heb dus geen afstand gedaan van mijn rechten, iets waar veel andere homovaders wel voor kiezen. Er heerst in onze samenleving het idee dat een kinderwens voor mannen minder belangrijk is dan voor vrouwen. Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat je als co-homo-ouder ook actief vader kunt zijn van je kinderen. Helemaal nu de wetgeving wat betreft meerouderschap aan het veranderen is.'

'Binnenkort wordt waarschijnlijk ook geregeld dat de niet-biologische ouders wel de juridische ouders worden. Dan hebben onze dochters dus juridisch ook vier ouders, precies zoals de situatie is waarin ze nu opgroeien. Dat is belangrijk in het geval dat een van de kinderen in het ziekenhuis belandt of wanneer een van de ouders overlijdt. Nederland liep altijd voorop op het gebied van homorechten, maar bleef de laatste jaren een beetje achterwege. Als de meerouderwet er goed doorheen komt, is dat een unicum en zie ik veel positieve gevolgen in de rest van de wereld!' 

'En met Vaderdag? Vandaag zijn we allemaal samen! We gaan superburgerlijk met z'n zessen in een huisje op de hei zitten. Voor de kids is dat heel leuk, je ziet aan de oudste dat ze het heel erg leuk vindt als we allemaal met elkaar zijn. Dat wordt een feestje en de papa's hopen natuurlijk op een ontbijt op bed...'