Fuck off!

“Het was weer een gênante vertoning. De gemeenschappelijke noemer: schaars uitgedost. Een paar jaar verder en de eerste deelnemers lopen er helemaal naakt bij. En dan te bedenken dat er zich zelfs ministers onder dit gezelschap bevinden.”

Zo begint de zielige Jan van Klinken zijn column voor het Reformatorisch Dagblad. Eigenlijk hoef je niet meer verder te lezen, je weet al genoeg. Opnieuw is dit een zure column over de Canal Parade van een man in een zwart pak die geen idee heeft waar het allemaal werkelijk om draait.

Een man die leeft in een christelijke bubbel en zichzelf boven anderen stelt. Van Klinken begrijpt de noodzaak van Pride niet, net zo min als de functie ervan. Hij vraagt zich af of 'homo’s en lesbo’s erbij horen', vervolgens richt Van Klinken zich op hiv-patiënten, waarbij hij aangeeft dat het geen slachtoffers zijn. Volgens hem zijn het ‘snel aangebrande types’. “Blijf bij één partner”, stelt hij. Gevolgd door een “ik begrijp er geen snars van”.

Er waren deelnemers die maskers droegen omdat ze angst, bedreigingen en haat ervaren.

Tijdens Pride stond ik met mijn vriend op boot van Stichting Roze in Wit. Een mooi initiatief van artsen van het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk met de missie om zichtbaarheid en gelijkheid van LHBTQ-artsen (in opleiding) in Nederland te bevorderen en te behouden.

Zij geloven dat meer zichtbaarheid leidt tot meer acceptatie en uiteindelijk normalisatie van seksuele- en genderdiversiteit. Het was een mooie ervaring om met vrienden op de boot te staan. Vrijheid te vieren, liefde te voelen en die belangrijke boodschap uit te dragen.

Net zoals de jongens en meisjes op de Iraanse boot. Veel Iraanse LHBTQ’s worden geconfronteerd met problemen door hun families en de Iraanse overheid. Er waren deelnemers die maskers droegen omdat ze angst, bedreigingen en haat ervaren. Maar ze stonden voor hun rechten. Geloofden in verandering en de kracht van solidariteit en hoop.

De tolerantie naar de LHBTQ-gemeenschap was volgens onderzoek in 2016 toegenomen, maar lijkt anno 2018 een dun laagje vernis.

Van Klinken: ‘de homo’s en lesbo’s' horen er anno 2018 nog niet bij. Niet bij de streng gereformeerde kerk, maar ook zeker niet daarbuiten. Nog steeds worden jongens in elkaar geslagen omdat ze elkaar een kus willen geven, worden dragqueens geweigerd door taxichauffeurs en neemt het aantal jongeren met depressieve gedachten en zelfmoordpogingen toe, omdat ze door hun (kerkelijke) omgeving worden afgewezen en verlaten.

De tolerantie naar de LHBTQ-gemeenschap is volgens onderzoek in 2016 toegenomen, maar lijkt anno 2018 maar een dun laagje. Nederland is gezakt naar plaats elf op de Rainbow Index en ‘homo’ is het meest gebruikte scheldwoord onder jongeren.

Ik vraag me af waarom het Reformatorisch Dagblad weer zo’n stuk plaatst? Moet dit bijdragen aan de constructieve dialoog die werd gezocht naar aanleiding van de Suitsuipply-posters? En waar blijft trouwens dat pamflet tegen de posterreclame van radio 538?

Hoe meer mensen naar de hel gaan, hoe meer hun god wordt verheerlijkt.

Helaas is Van Klinken niet de enige die zo denkt. Hij is het voorbeeld van vele anderen die niet door hebben dat zij met dit gedrag mensen pijn en verdriet doen en gezinnen verscheuren. Waarom? Ze denken dat ze beter zijn. Zij hebben het ware geloof gevonden en gaan naar de hemel. Al die anderen gaan linea recta naar de hel.

Hoe meer mensen naar de hel gaan, hoe meer hun god wordt verheerlijkt. Woorden van mijn vader. Deze mensen geloven en leven volgens het boekje van de kerk. Niet naar de woorden van Jezus, maar naar de regels van de kerkenraad.

Als je niet leeft volgens die regels, ben je simpelweg niet goed genoeg. Je mag geen tattoo’s hebben, niet luisteren naar bepaalde muziek, niet omgaan met een homostel. 'Wouldn't it be nice if we judged people by their actions not by what they look like’, aldus Graham Allen in zijn videoboodschap.

Mijn boodschap aan het Reformatorisch Dagblad? Stop met het plaatsen van dit soort zielige stukken en realiseer wat je kan voorkomen. Verdiep je eens in Pride, maar vooral in de verhalen erachter. Door te luisteren weet je waarom een toenemend aantal jongeren depressief is. Keur het niet af, sta ervoor open.

Van Klinken sluit zijn column af met de zin dat er nog heel wat water door de Amsterdamse grachten moet spoelen voordat hij de logica van dit alles doorgrond. Dan denk ik: inderdaad. Wij hebben nog een lange, lange weg te gaan. Zeker met dit soort vervelende columns. Van Klinken: Fuck off.