Cabaretier Wart Kamps over zijn eerste keer in een gaybar

Regelmatig vragen we een gay celeb naar zijn eerste keer in een homo­bar. Wart Kamps (1977) was er wel heel vroeg bij: als kleine jongen was hij stamgast in Rotterdams café Dot.

"Ik was zes of zeven jaar oud toen ik voor het eerst in een homobar stond. Mijn moeder zat namelijk in de jaren tachtig in het pottencircuit van Rotterdam. Inmiddels heeft ze weer een man, maar in die tijd was ze full blown lesbian. Het was echt een barricadetijd, en er werd veel geprotesteerd: tegen kernwapens, pro-abortus en vóór homo-emancipatie. Op de Kruiskade zat Café Dot, waar veel stoere vrouwen in leer kwamen, een beetje Frederique Spigt-achtige types. Ze studeerden, of werkten bij een Blijf-van-mijn-lijf-huis. Het was zo’n café met een deurbeleid, waar echt alleen vrouwen naar binnen mochten. Je hoefde niet per se lesbisch te zijn.

Kinderen mochten ook naar binnen, maar jongens rond hun dertiende niet meer. Ik mocht achter de bar weleens een biertje tappen, en ik zat veel op schoot bij lesbische vrouwen terwijl er gedanst werd op ‘I’m Every Woman’, van Gloria Gaynor.

Een vrouw die verliefd was op mijn moeder werd door de barvrouw gebeld als mijn moeder in het café was, zodat ze ook kon komen. Dat is overigens nooit iets geworden."

"Ik heb in die tijd gezien hoe homo’s en potenrammers met elkaar op de vuist gingen, en hoe tijdens Roze Zaterdag de lesbiennes in strijd lagen met de homo’s: in die tijd was het lang niet vanzelfsprekend dat die twee groepen samen optrokken.

Mijn vader was hetero en mijn moeder biseksueel, dus diversiteit was in mijn jeugd heel normaal. Ik heb nooit een coming-out gehad, want heteroseksualiteit was een norm, maar homoseksualiteit ook. Er werd thuis ook nooit gezegd dat wij ‘anders’ waren. Ik heb op een gegeven moment gewoon een vriendje mee naar huis genomen, en dat was dat.

Toen ik later op mezelf in Amsterdam ging wonen kwam ik voor het eerst in de Arc. Dat vond ik heel gewoon en niet eng. Hoewel het idee dat mensen me misschien leuk vonden, en dat ik ineens moest flirten, natuurlijk wél eng was. Ik ga tegenwoordig nog wel naar de Trut, maar veel minder dan voorheen. Dat hoort denk ik een beetje bij ouder worden.”