Danser Ahmad Joudeh over zijn eerste keer in een gaybar

De eerste keer is altijd spannend, maar meestal het begin van iets moois. Danser en Pride-ambassadeur Ahmad Joudeh (1990) over zijn allereerste keer in een gaybar.

“Mijn eerste keer in een gaybar was in 2016. Ik was 26 jaar oud en vanuit Syrië naar Nederland gekomen. Ik ging werken bij het Nationale Opera & Ballet en mijn vrienden van daar namen mij mee naar de SOHO in de Reguliersdwarsstraat in Amsterdam. Daar kwam ik echt in een andere wereld terecht en tussen hen voelde ik me veilig. Tot die dag had ik nog nooit alcohol gedronken, dus toen zij aankwamen met tequilashots werd het al snel gezellig. Mijn god! Ik heb de hele nacht gedanst.

Ik had behoorlijk wat sjans die avond, ik was immers de nieuwe jongen daar. Maar daar ben ik niet op ingegaan. Ik was nog maar kort in Nederland en moest erg wennen aan mijn nieuwe leven. Ik was veel te veel bezig met alle nieuwe indrukken. Uiteindelijk ben ik vaker naar gaybars gegaan. Ik voelde me er vrij en had minder last van stress als ik aan het dansen was.

Vanaf die tijd was ik ook meer op tv te zien en veranderden er bepaalde dingen. Het is lastig om als bekend persoon met een buitenlandse achtergrond in een gaybar te komen, vind ik. Mensen hebben hun mening klaar en daardoor heb ik verschillende nare ervaringen gehad. Ik werd tot drie keer toe fysiek lastiggevallen door mensen uit onze community, bijvoorbeeld omdat ze vonden dat ik op bepaalde nummers niet hoorde te dansen. Het waren nare momenten waar ik liever niet te diep op inga.

Door die gebeurtenissen ben ik anders over gaybars gaan denken. Ik merk dat ik extra alert ben op plekken met veel mensen uit de lhbtq-gemeenschap. Er zijn veel vooroordelen en mensen beoordelen elkaar vaak op hun uiterlijk en de kleding die ze dragen. We zouden elkaar juist moeten beschermen, in plaats van elkaar neer te halen.

Inmiddels ben ik een stuk minder vaak in een gaybar te vinden. Als ik ga, dan is het naar Bar Blend XL in Amsterdam, waar twee vrienden van mij werken. Ik zorg er wel altijd voor dat ik dicht bij mijn vrienden ben, dan voel ik me veiliger. Mijn hoop voor de toekomst is dat op een dag iedereen zich vrij en veilig voelt binnen onze gemeenschap. Amsterdam is een prachtige stad en dat moet zo blijven.”