Entertainer Paul Haenen over zijn eerste keer in een gaybar

Elke maand vragen we een gay celeb naar zijn eerste keer in een homo­bar. Duizendpoot Paul Haenen (1946), bekend als Bert uit Se­­samstraat en van karak­ters als Dominee Grem­daat en Margreet Dolman, moest zich melden via een luikje in de deur.

"Ik was al op erg jonge leeftijd uit de kast. Ik hield een dagboek bij, dat later een tijdschrift werd met elke week vaste rubrieken. Daarin stond onder ander de rubriek ‘Ik ben ook een mens!’, waarin ik heel gedetailleerd beschreef hoe ik in elkaar zat. Dat ik op jongens viel hoorde daar ook bij. De eerste keer dat ik naar een gaybar ging was in 1964, toen ik 18 was. In die tijd waren gaybars nog ondergronds. Soms letterlijk. In de Odeon Kelder kwamen artiesten als de Rolling Stones.

Ik was allang uit de kast. Voor de schoolkrant van het Amsterdamse Montessori Lyceum had ik al eens de hoofdredacteur van Dialoog (homotijdschrift, 1965-1969, red.) geïnterviewd. Dat was toen best vooruitstrevend.

Op mijn negentiende werkte ik bij Minjon, de jongerenradio-omroep van de AVRO. Iemand die bij het journaal werkte nam me mee naar Fiacre, in de Lange Leidsedwarsstraat. In Fiacre was het publiek heel gemengd. Er kwamen veel artiesten, waaronder Ramses Shaffy. In die tijd kon je niet zomaar een homobar binnenlopen. Je moest op de voordeur kloppen, dan ging er een luikje open en besloot een uitsmijter of je naar binnen mocht. Ik was bloednerveus. Eigenlijk durfde ik niet. Eenmaal binnen verdween mijn nervositeit snel. Natuurlijk dacht ik af en toe: wat kijkt die ene man daar gek naar me. Maar de sympathieke barman stelde me al vrij snel op mijn gemak."

"In Fiacre voelde het alsof er op me gejaagd werd, en ik jaagde zelf natuurlijk ook. Het was een beetje als thuiskomen, alsof ik er officieel bij hoorde. En ik vond het ook wel mooi om bij een minderheid te horen, al was het een minderheid die verguisd werd.

Ik kom nu nog weleens in een gaybar, met name als ik een voorstelling heb gespeeld in het Betty Asfalt Complex. De Prik in de Amsterdamse Spuistraat ligt heel erg op de route naar huis, dus daar komen mijn partner Dammie en ik af en toe. Daar is het publiek ook best gemengd.

Ik zou het toch wel fijn vinden als gaybars blijven bestaan, je bent daar toch even onder elkaar, met een eigen gevoel voor humor."