Presentator Patrick Martens over zijn eerste keer in een gaybar

Elke maand vragen we een gay celeb naar zijn eerste keer in een homobar. Patrick Martens (1978) dook meteen in het diepe en ging, terwijl hij nog in de kast zat, naar de iT in Amsterdam.

"In 1996 was ik 18, woonde ik in Brabant en stond ik ingeschreven bij een modellenbureau in Breda. Ze zochten mensen voor het promoteam van Bailey’s. We moesten door heel Nederland langs allerlei discotheken, dus we kwamen op de meest rare plekken. Op een gegeven moment werd ik gebeld en gevraagd of ik naar de iT wilde. Ik zat nog zwaar in de kast, maar natúúrlijk wilde ik dat! In een busje, samen met drie anderen, reed ik naar Amsterdam. De campagne had een jaren 70-thema, dus we hadden allemaal een retro outfitje aan. En er was een soort spel: mensen konden met ons op de foto, of ze kregen een shotje, zoiets.

Ik was bloednerveus. Ik was zó nerveus dat ik later niet eens meer wist waar ik de auto had geparkeerd. Ja, ergens op een gracht. Ga dan maar zoeken! Het was binnen heel spannend en ontzettend druk. De meest fantastische mensen kwamen voorbij, soms in rare outfits, maar ook met heel weinig kleding aan. Ik moest er niet aan denken iemand te versieren, want ik was echt in overlevingsmodus. Ik durfde ook niet naar het toilet. Ik had een keer gelezen dat álles mocht in de iT, behalve neuken op de dansvloer. In mijn gedachten was de wc dus één groot, zwart gat waar dat allemaal plaatsvond."

"We gingen om en om even kijken in de zaal als er weer een optreden was. Het was geweldig en ik heb m’n ogen uitgekeken. Ik had nog nooit eerder een dragqueen gezien! Er heerste een extreem gevoel van vrijheid: iedereen was anders, mensen waren heel aardig voor elkaar en alles werd geaccepteerd. Dat vond ik heel bijzonder. Maar ik realiseerde me ook heel goed dat ik zelf niet zo vrij was als de mensen die ik hier zag. Ik hoopte dat er ooit een dag zou komen dat ik ook zo mezelf zou durven zijn. Op dat moment was ik echt een schijterd. Uiteindelijk ben ik pas op m’n 23ste uit de kast gekomen.

Tegenwoordig ga ik niet zo vaak meer naar gaybars. Misschien eens in de drie maanden. Ik ga wel ieder jaar naar Milkshake. Ik had het geluk dat ik in 1999 naar Amsterdam verhuisde, toen het in de Reguliersdwarsstraat echt fantastisch was. Het was zó druk, en er was voor iedereen wat. Ik ben heel blij dat ik zo mijn ge­aard­heid heb kunnen ont­dekken. Het zou echt een gemis zijn als er helemaal geen homo­kroegen meer zouden zijn. Ik heb er zelf heel veel aan gehad.”