Regisseur Tim Oliehoek over zijn eerste keer in een gaybar

Elke maand vragen we een gay celeb naar zijn eerste keer in een homo­bar. Regisseur Tim Oliehoek (1979) zat met klamme handjes in het Exit Café.

"Ik was in 1999 al eens met mijn vriend Sander naar gay friendly bar H&M in Den Haag geweest. Daar voelden we ons heel welkom. Sander en ik kwamen allebei uit een dorp, waar we allebei nog een beetje in de kast zaten. In ons dorp dacht men dat we gewoon beste vrienden waren. In H&M was wel duidelijk dat we een stel vormden. Het voelde heel definitief, alsof er geen weg meer terug was. Ik vond het bevrijdend om te merken dat er heel veel mensen waren die dit zo ervaarden.

Een paar jaar later gingen we pas  naar een echte gay bar. We waren heel bleu. We hadden van tevoren opgezocht dat we naar het Exit Café moesten. De bar had destijds zo’n grote deur waar je moest aanbellen. Eenmaal binnen bleken we de eersten. “Jullie komen zeker niet uit Amsterdam?”, vroeg de barman. Nu kan ik me niet meer voorstellen waarom ik in het begin zo bang was om naar een homocafé te gaan, maar we zaten met zwetende handjes aan de bar.

Ik vond het Exit Café wel meteen héél erg gay. Ik schrok er zelfs een beetje van. Inmiddels kijk ik nergens meer van op, maar destijds maakte het indruk op me. Ik vond mezelf altijd een doodgewone jongen en heb me door mijn homoseksualiteit nooit anders gevoeld. Sommige jongens in het Exit Café waren heel extreem en extravagant. Daar ergerde ik me een beetje aan."

"Nu vind ik het juist leuk als mensen een beetje gek doen of flamboyant zijn. En ik vind het interessant om te bedenken waaróm mensen zo doen of zijn. Er zit vaak iets achter, een stukje zelfbescherming.

Sander en ik zijn even uit elkaar geweest. Misschien wel omdat we ineens waren blootgesteld aan de verleiding van uitgaan. Na een paar maanden kwamen we weer bij elkaar.

Ik was te veel bezig met wat anderen van me vonden. Nu ik 39 ben kan het me allemaal eigenlijk niet meer zoveel schelen. Da’s fijn. Ik dronk vroeger geen gekke drankjes, maar gewoon bier en wijn. Ik eindigde met wodka, tot ik helemaal laveloos was. Inmiddels drink ik al twee jaar niet meer, en ga ik daarom ook niet meer uit. Vorig jaar vierde ik met een gezellige groep mensen pride. Op een gegeven moment merk je dan dat iedereen iets heeft gedronken behalve jij. Dan is er niet zoveel meer aan en ga ik lekker naar huis. Soms mis ik het uitgaan wel, maar meestal vind ik het wel goed zo.”