Gay op tv: “De NPO kan nog veel leren van Netflix”

Netflix is de laatste jaren het lievelingetje geworden van de LHBTQ-gemeenschap. Tenminste, dat zou je denken als je ziet hoeveel aandacht deze streaminggigant van de internationale gaymedia krijgt. Ook bij Winq tippen we regelmatig films en series van Netflix. Is dit nu slimme marketing, of blijven de reguliere tv-zenders hopeloos achter met het brengen van roze vermaak?

Vorige week was Netflix even trending topic. Op een nogal homofobe tweet waarin Netflix werd verweten te veel LHBTQ karakters in series te verwerken (“an unnecessary gay character” into “any new series”), reageerde Netflix met: “Sorry you have yet to realise that every gay person is very necessary”.

Dat statement viel goed bij de queergemeenschap, zo bleek wel uit de talloze reacties op social media. En toegegeven, het komt absoluut sympathiek over. Netflix wil steeds meer worden gezien als een voorvechter van minderheden en mensenrechten. Niet alleen benadrukken ze hun uitgebreide LHBTQ-aanbod, ook hun true crime-documentaires als 'Making a Murderer of '13th' behandelen uitgesproken thema's als rassenongelijkheid en klassenjustitie.

LEES OOK: Nieuwe Netflixserie Hollywood meer dan interessante 'period piece' 

Maar daarmee is Netflix nog geen linkse activistenzender, een suggestie die de net aangehaalde homofobe tweet wekte. Een van de series waarmee Netflix recent nog alle media haalde, is Hollywood. De serie lijkt te gaan over hoe het er in de Amerikaanse droomfabriek in de jaren veertig en vijftig aan toe ging. Maar als je je een beetje in die tijd hebt verdiept, dan zie je dat de openlijke homoseksualiteit die je in de serie ziet in werkelijkheid onmogelijk was. Zo heeft de filmster Rock Hudson altijd zijn liefde voor mannen verborgen gehouden voor de buitenwereld, in tegenstelling tot wat je in Hollywood ziet.

Een serie met een knipoog dus. Maar ook een serie die vooral wil pleasen en met de blik van deze tijd is gemaakt. Het past prima in het genre 'feel good gay cinema' waar op Netflix in zowel films als series talloze voorbeelden van te zien zijn.

Netflix begrijpt heel goed dat marketing meer is dan programma's maken voor de gemiddelde kijker.

Daarmee vergeleken is het aanbod van dit genre op de Nederlandse tv wel erg mager. Sowieso worden er in Nederland nauwelijks films met een stevig LHBTQ-thema of met karakters die gay zijn gemaakt. Ook bij de NPO komen dit soort tv-films of -series blijkbaar nauwelijks door de netmanagerpolitie heen. Wat wel te zien is, zijn vooral documentaires die rond Pride worden uitgezonden. De NPO grossiert in documentaires waar je het label 'maatschappelijk relevant' op kunt plakken. Titels als Ellie aan de verkeerde kant, LHBT-vooroordelen en Pisnicht The Movie laten de geëngageerde kant van de NPO zien, aangevuld met de zoveelste vertoning van de film Chez Nous (wat overigens een heerlijke film is).

Netflix begrijpt heel goed dat marketing meer is dan programma's maken voor de gemiddelde kijker. Als je naar de tien best bekeken films en series op Netflix voor Nederland kijkt, levert dat namelijk een keurig hetero-lijstje op, met series als Too hot to handle en El Dragon, waar op beide posters een naakte man en vrouw erotisch om elkaar heen gestrengeld zijn. Best bekeken film is een flauwe romkom over een uit de hand gelopen date tussen een meisje en een jongen, gevolgd door een documentaireserie over basketballer Michael Jordan. Vrouwen en sport dus als best bekeken Netflix-producties.

Disney wekt de indruk series met een openlijk homoseksuele liefdesrelatie liever aan de zijlijn te parkeren.

Maar toch heeft Netflix de uitstraling van een progressief platform. Dit in tegenstelling tot Disney. De door hen gemaakte serie Love, Victor, een spin-off van de veelgeprezen film Love, Simon, wordt niet vertoond op Disney+, maar op het nichekanaal Hulu. Misschien dat Disney hier goede redenen voor heeft, maar de indruk wordt meteen gewekt dat het grootste entertainmentbedrijf ter wereld series met een openlijk homoseksuele liefdesrelatie niet thuishoort op het vlaggenschip Disney+, maar ergens aan de zijlijn wordt geparkeerd.

Alles is marketing. De LHBTQ-films en series die Netflix maakt, komen zelden in hun top 10-lijst terecht. Maar Netflix snapt heel goed dat ze door het gericht promoten van dit soort producties bij de LHBTQ-doelgroep zoveel goodwill kweken, dat de gunfactor voor een Netflix-abonnementje torenhoog wordt. Terwijl de andere doelgroepen (hetero's, sportliefhebbers, Marvel-fanboys) via andere media en 'influencers' prima op de hoogte worden gehouden van films en series die aansluiten op hun interesses. En natuurlijk via de slimme persoonlijke tips die ze aan iedereen in de Netflix-app geven.

De NPO heeft genoeg interessante LHBTQ-producties, al wordt wel heel erg geleund op de documentaire kant. Niet alleen kan de NPO beter kijken naar wat Netflix op dit gebied doet, ook wat de marketing betreft kunnen ze bij Netflix een hoop inspiratie opdoen. Alhoewel ik soms wel behoefte heb aan wat gezond rauw tegenwicht voor de vaak wat zoete series met happy end. Misschien moet Netflix hier maar een nieuw algoritme voor maken.