Lekker Foute Muziek: de fraaie optredens van Amanda Lear

Ze zong in het Engels met een Duits accent en maakte van haar optredens in de jaren zeventig en tachtig enorme spektakels: Amanda Lear. Of nou ja, enorm: het waren best eenvoudige optredens, maar het ging er soms best bizar aan toe. Hier vijf fraaie voorbeelden.

Uit de krochten van YouTube borrelen allerlei gekke, lachwekkende, bizarre en superslechte muziekvideo’s op. Die verzamelen we iedere dinsdag voor je in Winqs Lekker Foute Muziekrubriek. Elke week komen er een paar nieuwe (oude) liedjes bij.

Dit is deel vijf. De vorige afleveringen vind je hier:

• Deel 1
• Deel 2
• Deel 3
• Deel 4

Amanda Lear werd in 1939 geboren in Saigon en begon haar carrière in de jaren zestig als model. Ze werkte onder meer voor modeontwerper Paco Rabanne. Later werd ze danseres en zangeres. Ze leerde in die tijd de Spaanse surrealistische schilder Salvador Dali kennen en was de laatste vijftien jaar van zijn leven zijn partner en zijn muze. Later had ze een affaire met David Bowie.

Haar muzikale stijl wordt omschreven als disco, maar is veel meer dan dat. Luister en kijk hier onder maar eens naar ‘My Alphabet’, met een van de vreemdste liedteksten ooit. Haar laatste single bracht ze uit in 2017, 'Catwalk' genaamd. En haar grootste hit scoorde ze in 1978 met ‘Follow Me’, waarin de in Frankrijk opgegroeide Lear gek genoeg klonk alsof ze een Duits accent had. Het haalde de nummer twee in de Nederlandse Top 40. Hier kiezen we voor vijf andere liedjes.

Amanda Lear – ‘Enigma (Give A Bit Of Mmh To Me’

Wat zou dat zijn, een beetje Mmh? Zie Amanda hier door het Toppopdecor dansen met een dode nerts om haar nek, haar benen gehuld in een leren broek. Kijk je door de spleetjes van je ogen, dan zie je hier een soort campy Marga Bult staan optreden.

Amanda Lear – ‘Queen of China Town’

Wat Amanda Lear hier doet is niet zomaar dansen, ze beeldt van alles uit. Maar wat precies? Waarschijnlijk doet ze de denkbeeldige koningin van China Town na, en die kijkt kennelijk de hele tijd spooky. Maar bijzonder is het wel.

Amanda Lear – ‘My Alphabet’

Geen idee of Amanda Lear drugs gebruikte toen ze ‘My Alphabet’ bedacht, maar geef ons ook! Want de woorden die ze heeft gekozen voor elke letter van het alfabet dat ze hier bezingt, zijn op z’n minst hallucinant te noemen. En de manier waarop ze praatzingt: je raakt er bijna door gehypnotiseerd.

Amanda Lear – ‘The Sphinx’

Tijdens dit optreden spiegelt Amanda de grote Marlene Dietrich, met dito (juk)benen. Maar stiekem lijkt ze vanonder die voile ineens ook een beetje op Kylie Minogue.

Amanda Lear – ‘Fashion Pack’

Leuk om te zien dat Amanda niet altijd alleen op het podium stond. Bij deze onvervalste discoklassieker krijgt ze gezelschap van in strakke leren broeken gehesen Benny & Björn-lookalikes. Let ook op het razend enthousiaste achtergrondkoor. Zelfs op een knaller als ‘Fashion Pack’ danste Amanda niet, ze schudde hooguit haar heupen wat wilder heen en weer.

Vorige keer: een reeks hete video’s van Hot Men Dance

Het gegeven is simpel: een groep woest aantrekkelijke mannen danst op aanstekelijke deuntjes onder de noemer Hot Men Dance. En dat is precies wat er te zien is op hun YouTube-kanaal. Hier vijf video’s die lekker fout en kazig zijn.

Hot Men Dance – ‘Sexy Chefs’

Volgens hun eigen YouTube-kanaal vormen de heren van Hot Men Dance het grootste mannelijke theaterrevuegezelschap van Europa. Ze komen uit Hongarije en geven shows, maar de pareltjes staan natuurlijk op YouTube. Zoals dit filmpje, waarin de Hot Men dansen op de 'Macarena'. En nee, het is niet bepaald subtiel hoe hier bijvoorbeeld met een wortel wordt omgegaan.

Hot Men Dance – ‘Pony’

Combineer de Chippendales met een flashmob en je krijgt dit: een zowel uitgelaten als opgelaten publiek dat toekijkt hoe de heren steeds meer kleren uittrekken op dat zompige sekslied van Genuwine.

Hot Men Dance – ‘Top Gun’

Het militaire vertoon van de film met Tom Cruise verbleekt totaal bij dit fraaie staaltje krachtpatserij. Die douchescène aan het einde duurt natuurlijk veel te kort.

Hot Men Dance – ‘Village People’

We hebben niet per se de indruk dat de heren van Hot Men Dance zich specifiek richten op de doelgroep van Winq, maar in deze imitatie van de Village People komen ze een heel eind. Die imitatie moet je overigens niet letterlijk nemen, want bij de oorspronkelijke people zat bijvoorbeeld geen dokter met een stethoscoop op z’n blote bast.

Hot Men Dance – ‘Car Service Satisfaction’

De originele video van Benny Benassi was loeiordinair, met al dat lillende vlees. De Hot Men moet je nageven dat ze iets meer stijl en klasse hebben. Afijn, mocht je er geen genoeg van krijgen: ze treden ook live op. Hier is hun website!

Hot Men Dance - 'Dalida'

Hoe we kwamen op deze Hot Men Dance-sessie? Dankzij Dalida, aan wie we vorige week een ode brachten in onze andere muziekrubriek. Een fan had een video gemaakt voor haar lied 'Salma Ya Salama', met beelden van hete mannen. Maar voor een deel met compleet andere hete mannen dan in de video's hierboven. Die we desondanks tóch graag even met jullie willen delen.

Die keer daarvoor: de kittigste optredens van Patty Brard

Kittig. Dat is nou echt zo’n woord dat we nooit gebruiken, maar 100 procent toepasselijk is om de optredens van Patty Brard uit de jaren tachtig te omschrijven. Na haar vertrek uit Luv’ bracht ze een lading singles uit, niemand zich nog kan herinneren maar tóch de moeite waard zijn. Hier een overzicht.

Patty Brard – ‘The Survivor’

Twee weken geleden was het thema van deze rubriek: vijf liedjes van dames die niet per se uitblinken in zangtalent. Hierin noemden we ook Patty Brard, waarop een lezer vroeg: mag zij een keer helemáál centraal staan in deze rubriek? Nou, bij dezen dus. We beginnen met een lied dat een titel heeft die letterlijk slaat op het leven van Pat, zoals je onlangs hebt kunnen lezen in de biografie van Michel van Egmond en Antoinette Scheulderman, De negen levens van Patty Brard. Kijk eens hoe kittig ze hier van start gaat…

Patty Brard – ‘You Stole A Little Piece Of My Heart’

In dat boek was te lezen dat ze plotseling uit Luv’ was vertrokken en naar L.A. was vertrokken met haar toenmalige geliefde Carlo Nasi. De miljonair huurde een reeks topmuzikanten in, die voor Patty aan de slag gingen, met als resultaat enkele van de tracks op deze pagina. Of dit er ook eentje van was, durven we niet te zeggen. Maar kijk eens hoe zelfverzekerd Pat hier over de bühne stuift in turquoise spandex.

Patty Brard – ‘Red Light’

Voor ‘Red Light’ geen Toppop-optreden, maar een heuse op Amerikaanse leest geschoeide videoclip met Patty in een dikke bolide. Bij ‘Red Light’ denken we eerder aan de wallen, maar in de video zijn bijrollen weggelegd voor welgestelde bejaarden die over een landgoed rondschuifelen. Ook leuk. Het stralende middelpunt is Patty als kittige glamourpoes.

Patty Brard – ‘Sambaman’

Geen idee in welke taal Patty hier zingt of welk land haar pakje symboliseert, maar het is een en al exotische vrolijkheid dat de klok slaat. Als een soort Pippi Langkous huppelt Patty heen en weer voor een orkest. Een van de commentaren onder de YouTube-video luidt: “Kijk, een zingende ananas!”

Patty Brard – ‘All This Way’

Tot slot een fraaie ballad, met Patty in een ruim bemeten zwarte tutu. Wil je nog meer Patty? Scroll dan een stukje naar beneden voor ‘Hold On To Love’.

Die keer daarvoor: vijf liedjes van dames die niet per se uitblinken in zangtalent

Stel je voor, je bent rijk of je verveelt je of je zoekt een nieuwe hobby die ook nog eens publiciteit oplevert. Dan word je toch gewoon zangeres? Paris Hilton deed het, maar er zijn nog veel meer voorbeelden te bedenken. Wij zochten er vijf bij elkaar voor onze lekker foute muziekrubriek.

Pia Zadora & Jermaine Jackson – ‘When The Rain Begins To Fall’

Pia Zadora trouwde op 23-jarige leeftijd met de 54-jarige puissant rijke zakenman Meshulam Riklis. Die zorgde ervoor dat Pia ging acteren, maar dat leidde alleen maar tot negatieve recensies. Dus besloot Pia dat zingen misschien een betere optie was om zich in de kijker te spelen. Ze strikte een Jackson, scoorde een megahit met dit duet dat is uitgegroeid tot een regelrechte klassieker. In Nederland althans: hier haalde het de toppositie in de Nederlandse Top 40 terwijl het nummer in de VS bleef steken op 54. In 1984 won ze een Grammy Award, dus waar ze als actrice werd gehekeld, werd ze als zangeres zowaar serieus genomen.

Linda de Mol – ‘Beethoven’

Ze is een echte alleskunner, Linda de Mol. Ze maakt bladen en websites, bestiert een tv-zender, acteert in films en series die ze deels zelf bedenkt, maar het begon allemaal met presenteren. In de jaren negentig was ze het stralende middelpunt van Love Letters, waarin ze de huwelijkskandidaten toezong. Dat smaakte kennelijk naar meer, want in 1991 verscheen haar debuutalbum, dat toepasselijk Linda werd genoemd. Hier is de eerste single van dat album, ‘Beethoven’. Gek genoeg werd het geen hit en heeft Linda daarna ook nooit meer een album opgenomen.

Paris Hilton – ‘Stars Are Blind’

Als rijke telg uit het geslacht Hilton hoeft Paris Hilton eigenlijk helemaal niets te doen om geld te verdienen. Toch schitterde ze in een eigen realityshow, harkte flinke sommen geld binnen als deejay en tegenwoordig geeft ze kooktips op YouTube (hier maakt ze lasagne of zoiets). Onlangs verscheen haar debuutalbum op vinyl, wat een interessante recensie opleverde op de gerenommeerde muzieksite Pitchfork. Haar single ‘Stars Are Blind’ uit 2006 is een aardig reggaedeuntje dat volgens de site heel aardig muzikaal behang is in een buitenbar van een sjieke loungeclub. De rest van het album? Mooi in al zijn overbodigheid.

Patty Brard – ‘Hold On To Love’

In de biografie die onlangs over haar verscheen, gaf Patty Brard het eerlijk toe: ze was niet voor Luv gevraagd vanwege haar gouden keeltje. Beetje huppelen op de maat van infantiele deuntjes in kleren met slierten, dat ging haar goed af. Toen ze plotseling uit Luv vertrok, bracht haar toenmalige grote liefde haar in Los Angeles in contact met de beste producers uit die tijd. Dat leverde een paar aardige singles op, waaronder ‘Hold On To Love’. Let op Patty’s prachtige Barbarellapakje.

Lola Ferrari – ‘Dance Dance Dance’

We schreven al eerder in deze rubriek over pornoactrice Lolo Ferrari. Destijds roemden we haar lied ‘Airbag Generation’ en vatten we haar tragische verhaal kort samen. Hier zien we haar in gelukkiger tijden (of nou ja, zou het echt?) met haar dance-hit ‘Dance Dance Dance’.

Die keer daarvoor: vijf kazige covers van epische hits

Soms heb je van die liedjes waarbij iedereen zeker weet: dit is zo goed, daar moet je niks meer aan doen. Maar dan komt er ineens een artiest om de hoek kijken die denkt: jawel hoor, dat kan best beter. Maar meestal lukt dat dan niet. Hier vijf voorbeelden van covers die niet helemaal zijn uitgepakt zoals het misschien was bedoeld.

Pet Shop Boys – ‘Where The Streets Have No Name’

In de tweede helft van de jaren tachtig was U2 op de toppen van hun kunnen. Met hun album The Joshua Tree zetten ze een nieuwe rockstandaard neer, met hits als ‘With Or Without You’ en het stevige ‘Where The Streets Have No Name’. In de versie van de Pet Shop Boys is het een soort handtasjesdisco geworden, met als gimmick bovendien een tamelijk bizarre overgang naar ‘Can’t Take My Eyes Off You’. Bij het horen van ‘I love you baaabyyyyy’ moet U2-zanger Bono zich hebben omgedraaid in zijn leren pak.

The Braids – ‘Bohemian Rhapsody’

Queen staat steevast op nummer één in de Top 2000 met ‘Bohemian Rhapsody’, en daarvoor ook al bijna altijd in de Top 100 Aller Tijden. Het lied is met recht een klassieker te noemen waar je U en Amen tegen zegt, of je het nou een aansprekend lied vindt of niet. Je blijft er vanaf. Zo niet The Braids, die er een Soul II Soul-achtig danceding van maakten met een gospelkoortje. Best leuk en ook goed gezongen, maar de originele tekst is maar weinig overgebleven en daardoor is dit lied gewoon een beetje stuk.

Dune – ‘Who Wants To Live Forever’

Niet dat je nou meteen dood wilt als je de versie van Dune hoort, maar de zangeres van deze cover is niet bepaald Freddie Mercury. Waar de Queen-zanger flink uithaalt en 'Who Wants To Live Forever' het hele lied naar zich toetrekt, blijft deze versie vooral hangen als liftmuziek.

Cartman – ‘In The Ghetto’

Het was een van de bekendste tracks van Elvis Presley, het broeierig gezongen ‘In The Ghetto’ uit 1969 met prachtige meerstemmige koorzang bovendien. De versie van South Parks Cartman is natuurlijk expres compleet ruk, maar elke keer als we de versie van Elvis opzetten, mekkert daar sinds jaren automatisch het irritante stemmetje van Cartman doorheen. ‘In the ghetteuuuuu…’ In de versie hier onder zijn de vocalen van Elvis en Cartman samengevoegd.

Madonna – ‘Nothing Compares 2U’

Oké, de gelegenheid waarop Madonna dit zong, was een eerbetoon aan Prince, die in 2016 was overleden. Maar had Sinéad O’Connor gevraagd om haar door His Royal Badness geschreven hit 'Nothing Compares 2U' te zingen? Madonna stond daar als laatst levende van de Grote Drie Sterren uit de jaren tachtig (waartoe behalve Prince ook Michael Jackson behoorde), dus enige logica was er  wel. Maar om Madonna hier in een Prince-pakje te zien zwoegen op dit lied? Please, don’t. Om het nog bonter te maken gaat ze even later ook nog los op ‘Purple Rain’…

De keer daarvoor: vijf powerballads om keihard mee te brullen

Zin om eens lekker je strot open te gooien? Dan ben je hier aan het goede adres, want deze keer is het thema van de Lekker Foute Muziekrubriek ‘powerballads’. En dan niet zomaar luidkeels gezongen tracks, maar de allerbekendste die je zonder uitzondering helemaal kunt meezingen. Of brullen. Here we go!

Bonnie Tyler – ‘Total Eclipse of the Heart’

Misschien wel de ultieme powerballad is ‘Total Eclipse of the Heart’. Met een opbouw waar Meatloaf U tegen zegt (het is dan ook van dezelfde schrijver, Jim Steinman). De Welshe Bonnie blijft heerlijk hangen in die bombastische muziek en eigenlijk zouden veel meer liedjes een paukenmoment moeten hebben. Zet op repeat, en bekijk daarna even de 'Literal Version', waarin ze letterlijk alle rare dingen bezingen die in beeld gebeuren.

Céline Dion – ‘All By Myself’

Eigenlijk is het halve repertoire van Céline Dion een powerballad, met de manier waarop zij zingt: luid, luider, luidst. We hadden hier ook kunnen kiezen voor haar versie van ‘It’s All Coming Back To Me Now’, een track die Jim Steinman ooit schreef voor Pandora’s Box. Of voor het lied dat mede hielp bij het zinken van de Titanic, ‘My Heart Will Go On’. Maar het is deze Eric Carmen-cover geworden, omdat Céline hier halverwege een tandje erbij zet, om dat iets verderop doodleuk nóg eens doet. Als er één ballad is om op te headbangen, is het deze wel.

Mariah Carey – ‘Without You’

“Ken Leeeeeeee, to lieboediebou doutjoe!!!” Valentina Hassan werd een YouTube-sensatie toen met haar fonetisch gezongen versie van ‘Without You’ meedeed aan de audities van Music Idol. Gek genoeg hebben we daarna nooit meer iets van haar gehoord, maar ze leeft voort als ‘Ken Lee’. Moet je gewoon even kijken, na de versie van Mariah natuurlijk.

Whitney Houston – ‘I Will Always Love You’

Niet iedereen was even gelukkig met deze versie op orkaankracht van het ooit zo kleine liedje van Dolly Parton. Maar het is de ultieme karaokesong op feestjes. Whitney heeft natuurlijk veel meer powernoten op haar zang, zoals daar zijn ‘One Moment In Time’ en ‘All The Man That I Need’. Maar dit is de beste.

Bryan Adams – ‘Heaven’

In ons land werd ‘Heaven’ naar de hoogste regionen van de hitlijsten gezongen door Do. Aanvankelijk in een danceversie samen met DJ Sammy, later ook in balladvorm. Het oorspronkelijke nummer is van Bryan Adams, die er in 1984 niet eens de Top 40 mee haalde. Do zingt mooi, maar op de versie van Bryan is het toch net iets lekkerder fistpumpen.

De keer daarvoor: de hits van Corona

Het coronavirus grijpt om zich heen en menigeen moet gedacht hebben: Corona, dat was toch van dat ene liedje uit de nineties, maar welke ook alweer? ‘The Rythm Of The Night’ dus. Wat niet veel mensen weten is dat Corona nog tot ver in de jaren tien muziek heeft uitgebracht. Hier de leukste!

Corona – ‘The Rythm Of The Night’

Zo’n beetje alle dance acts uit de jaren negentig werkten met een ijzeren formule: een strakke housebeat, een opgewekte synthesizer-rif, een pakkend refrein dat werd gezongen door een vrouw en vaak een rapper die de coupletten voor z’n rekening neemt. Denk bijvoorbeeld aan Captain Hollywood, 2 Unlimited, Culture Beat, et cetera. Italië grossierde in Eurodance-acts als deze, met Cappella, Playahitty en Alexia als grootste hitleveranciers. En Corona, dat daar nét even voor zat. Hun eerste – en grootste – hit stamt uit 1993 en haalde in Nederland de nummer 5-positie in de Top 40. 

Corona – ‘Baby Baby’

Na ‘Rythm’ volgde ‘Baby Baby’. Corona bestond uit zangeres en model Olga Maria de Souza en producer Francesco Bontempi, die in de jaren tachtig als Lee Marrow typische Italo-pophits uitbracht als ‘Shanghai’. Na twee albums hield Bontempi het voor gezien, maar hier is hij nog volop aanwezig.

Corona – ‘Try Me Out’

Het eerste commentaar onder deze video op YouTube luidt: “I’ve been infected with the Corona virus since 1993!” De liedjes van Corona zijn dan ook zeer aanstekelijk, dus zo gek is dat niet.

Corona – ‘Back In Time’

Na ‘Try Me Out’ droogde de hitstroom op in Nederland. Toch bleef Corona muziek uitbrengen. In 2006 scoorden ze in eigen land nog een klein hitje met ‘Back In Time’, dat je hier ziet in een live-uitvoering. Best een gezellig liedje, maar zo pakkend als bij de eerste hits was Corona niet meer.

Corona – ‘Angel’

Na een reeks losse singles bracht Corona in 2010 weer een compleet album uit, genaamd Y Generation. Het leek erop dat ze hiermee een comeback wilden maken, want er volgde zowaar weer eens een video. Zangeres Olga Maria de Souza zag er nog immer spectaculair uit met haar waanzinnige make-up. Het haalde echter weinig uit, want ‘Angel’ werd helaas geen hit.

Corona – ‘Queen of Town’

Tot slot ‘Queen of Town’ uit 2013, waarin Olga haar beste ‘lipsync for your life’-performance geeft. Sterker nog: ze had hiermee zo kunnen aanschuiven in RuPaul’s Drag Race, en dat bedoelen we als compliment.

Die keer daarvoor: vijf zangeressen die gehakt maken van popklassiekers

Zou Britney Spears daadwerkelijk gedacht hebben: “‘I Love Rock and Roll’ klinkt zó gedateerd, dat lied kan wel een pittige update gebruiken zodat het een stuk beter wordt. Of Jessica Simpson, die Nancy Sinatra’s ‘These Boots Are Made For Walking’ in een nieuw jasje hees. En zo zijn er meer voorbeelden van zangeressen die hun kelen stuk zongen op een popklassieker. Dit zijn ze!

Britney Spears – ‘I Love Rock ‘n Roll’

Het origineel van deze stevige fistpumper stampt uit 1975 en is van The Arrows. Maar in 1982 namen Joan Jett & The Blackhearts een legendarische versie op van het lied. Die klonk stevig, had power en je kreeg meteen zin om een lekker te gaan headbangen. En toen kwam Britney Spears, die in haar debuutfilm Crossroads een onschuldig muurbloempje speelde dat ineens stoer ging doen en dit lied begon te zingen in een karaokebar. En dat is precies hoe Britneys versie van ‘I Love Rock ’n Roll aanvoelt: goedkoop, nep, plastic, een beetje vies en een beetje slecht.

Madonna – ‘American Pie’

Het is een slimme manier om een film te promoten: neem een popclassic, geef daar een moderne draai aan en de hit die je ermee scoort is leuke aandacht voor die film. In dit geval ging het om de romcom The Next Best Thing, waarin Madonna een yogalerares speelde met een kinderwens die uiteindelijk heel modern door gay best friend Rupert Everett werd vervuld. Of niet. In de film zat een rouwscène waarbij Madonna en Rupert een stuk zingen uit Don McLeans ‘American Pie’. Het origineel van McLean is een ellenlang voortkabbelend politiek statement waarvan alleen het refrein blijft hangen. Madonna maakte er in haar versie een catchy popsong van. Die bubblegumversie werd niet echt gewaardeerd. Diverse media haalden de catchfrase van het lied, ‘The day that music died’, aan in hun recensie van Madonna’s single: ‘The day that music REALLY died’. Madonna zelf ging snel doorrrr, naar haar volgende project: het Music-album. Waarna ze kwaad werd op haar platenlabel, die er doorheen had gedrukt dat ‘American Pie’ op het album kwam te staan. Tja.

Jessica Simpson – ‘These Boots Are Made For Walking’

Nancy Sinatra had alles wat cool was aan haar kont hangen. Als dochter van Frank Sinatra was ze de ultieme it-girl en dan kon ze zelf ook nog een aardig mopje zingen. Haar grootste hit scoorde ze in 1966 met 'These Boots Are Made For Walking', in Nederland stond ze er vijf weken mee op nummer één in de Top 40. Nog altijd komt haar lied voorbij in modeprogramma’s als ze nieuwe schoenencollecties laten zien. De eer blijft Jessica Simpson bespaard, want haar cover van ‘Boots’ is door de meeste mensen zo snel mogelijk weer vergeten. Alleen armoedige Tell Sell-programma's zijn geschikt voor deze versie, die ze had opgenomen voor The Dukes of Hazard, een filmremake van de bekende serie waarin ze de sexy Daisy Duke speelde. Vanwege de film zat er ineens een vleug country in ‘Boots’ en vanwege het jaartal (2005) ook ineens een dosis hip-hop. Klonk nergens naar.

Miley Cyrus – ‘Lucy in the Sky With Diamonds’

Stel, je bent je leven als kindsterretje ontgroeid en je wil een statement maken. Wat doe je dan? Dan ga je naakt op een sloopkogel zitten of je schurkt je derrière tegen het kruis van een foute zanger aan tijdens een awardshow. Voor de meeste artiesten is dat wel genoeg, maar Miley Cyrus vond dat het nog gekker kon: ze maakte een bizarre conceptplaat met de briljante, maar ook ietwat geflipte band Flaming Lips en kwam met een cover van een van de grootste culthits van The Beatles: ‘Lucy in the Sky With Diamonds’. De video is minstens zo bizar als de muziek. De titel wordt regelmatig gelinkt aan de drug lsd, maar als we deze gestoorde trip zien, slaan we toch maar even over.

Ashley Tisdale – ‘Never Gonna Give You Up’

De grootste hit van Rick Astley groeide in het YouTube-tijdperk uit tot de ultieme meme: Rickrolling. Je dacht een mooi liedje te horen te krijgen, maar dan schalde ineens ‘Never Gonna Give You Up’ uit je speakers. Ha ha. Het lied werd kennelijk zo slecht bevonden dat het iets werd om grappen mee uit te halen. Maar vergeleken met de versie van Ashley Tisdale is die van Rick Astley ijzersterk. Het lied kent een uitermate sterke start, voldoende vaart en een aanstekelijk refrein. Dat gooide Ashley allemaal weg: in plaats daarvan kwamen er computerbliepjes, gesampelde stemmen en als het refrein begint lijkt het net alsof je met de auto door de wasstraat gaat: allemaal overbodige ruis.

Bonus! Britney Spears – ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’

Als extraatje bij deze vijf verneukte klassiekers een bonus, van Britney Spears. En inderdaad, het resultaat is ietwat onbevredigend.

Die keer daarvoor: vijf swingende Duitse meezingers

Het is weer tijd voor wintersport en natuurlijk ook voor après ski! Dat vieren we met vijf Duitse kneiters van hits die niet op een feestje mogen ontbreken. Haal het kind in je naar boven met Schnappi, das kleine Krokodil of ga uit je dak op Anton aus Tirol. Maar er is meer….

DJ Ötzi – ‘Anton Aus Tirol’

Kijk die DJ Ötzi eens gaan in de sneeuw. En dat groepje mensen in die skihut met hun uniseks winterjacks en kortpittige haar dan, die klappen alsof hun leven er vanaf hangt. Let op de dame in de dirndl-jurk die haar opwachting maakt om het bruggetje te zingen.

Schnappi Das Kleine Krokodil

Geen idee welk kind dit heeft ingezongen, maar wat een heerlijk accent heeft zij. Die uitspraak van het woord Egypte in het Duits! “Ich bin Schnappi, das kleine Krokodil. Komm aus Ägypten, das liegt direkt am Nil.” We hebben de zangeres in kwestie er even bij gezocht, hier is ze, gevolgd door het Schnappi-lied dat in 1995 binnenkwam op nummer twee in de Nederlandse Top 40 en daarna vier weken op één bleef staan.

Dschinghis Khan – ‘Dschinghis Khan’

Vorige week hadden we het al even over Dschinghis Khan, zie het commentaar bij ‘Leila, The Queen Of Sheba’ van de Dolly Dots hier onder. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig was het mode om het leven van bijzondere historische figuren op een discobeat te zetten. Denk bijvoorbeeld ook aan ‘Ra-Ra-Rasputin’ van Boney M. Dschinghis Khan debuteerde in 1979 met het gelijknamige lied over de Mongoolse heerser en veroveraar Dzjengis Khan. Wat konden ze swingen hè?

Die Kolibris – ‘Die Hände zum Himmel’

Carnaval en après ski liggen wat betreft muziekgenre niet per se heel veel uiteen. Dit bewijzen Die Kolibris, met het Duitstalige origineel van ‘En Nou Die Hendjes De Lucht In’ van de groep Van Alles Wè uit 2003.

Badesalz – ‘I Still Haven’t Found What I’m Looking For’

Elke keer als Bono van U2 deze versie van zijn hit hoort, draait hij zich om in zijn leren broek. Badesalz maakt er een polkavariant van die zo waanzinnig slecht is dat-ie weer goed wordt. Aanvankelijk werkt het lied op je zenuwen, maar geef je er aan over en je schiet acuut in een lachtstuip. Precies een jaar geleden besteedden we ook al aandacht aan dit geweldige lied, bij de aftrap van deze rubriek. Beleef nu opnieuw dit hoogtepunt van (wan?)smaak.

De week daarvoor: de gekste van de Dolly Dots

De Dolly Dots gaan weer op tournee! Om dat te vieren hebben we de vijf gekste en foutste liedjes van de Dots voor je verzameld. Ze hebben natuurlijk ook gewoon echt geweldige hits gescoord zoals bijvoorbeeld ‘P.S.’, ‘Don’t Give Up’ of ‘Give The Girl A Break’, maar ook genoeg gekkigheid als ‘Leila (The Queen Of Sheba’. Hier de leukste.

‘(Tell It All About) Boys’

Zo’n beetje rond de tijd dat Grease op het hoogtepunt van zijn roem was en Olivia Newton John met John Travolta de ene hit na de andere scoorden, debuteerden de Dolly Dots met ‘Tell It All About) Boys’, een lied dat niet had misstaan in de film. De singles uit het begin van hun carrière waren een beetje kinderachtig, luister maar eens naar ‘Radio’ of ‘Rollerskating’. Maar deze spande de kroon. Wat dan wel weer leuk is: je kunt ABBA's 'Ring Ring' er dwars doorheen denken.

‘Hela-Di-Ladi-Lo’

Wat zo leuk was aan de Dolly Dots: ze hadden wel dansjes ingestudeerd, maar zo strak en robotachtig als de huidige meidengroepen ging het er nooit aan toe. Het is meer een soort gezamenlijk groeps-hupsen wat ze deden. Een mooi voorbeeld hiervan is het hupsje voor ‘Hela-Di-Ladi-Lo’, dat ook nog eens werd ondersteund door een limbodanser. En laat je aub niet afleiden door die bodybuilder in z’n speedo.

‘Leila (The Queen Of Sheba)’

Dit Oosters aandoende deuntje doet denken aan Dschingis Khan, al werd het met de Dolly Dots nooit zo kazig als die act, met hun gelijknamige lied over een genadeloze overheerser. De Dolly Dots riepen een ander historisch figuur in herinnering, maar of die echt Leila heeft geheten? Geen idee, maar het bekt wel lekker.

‘Do Wah Diddy Diddy’

Van alle sixties classics coverden de Dolly Dots uitgerekend dit meebrulliedje van Manfred Mann uit 1964. Ze scoorden hiermee voor het eerst een top 4-hit in de Nederlandse Top 40 en alleen ‘Love Me Just A Little Bit More’ ging hier overheen (die haalde zelfs nummer 1), dus de mensen moeten het destijds prachtig hebben gevonden.

‘All The Roses’

Ria Brieffies had natuurlijk een prachtige stem. Maar wanneer de Dolly Dots op romantisch gingen, werd het vaak nogal klef, met ‘All The Roses’ als hoogte- dan wel dieptepunt (al naar gelang je van superzoete liedjes houdt of niet). Het begint allemaal heel ‘Thank You For The Music’-achtig, en dan denk je: hé, lekker, die beat. Maar dan: het tuttige refrein en de meerstemmige zang waardoor het glazuur spontaan van je tanden springt, zo zoet.