Lekker foute muziek: vijf waanzinnige disco-outfits

De jaren zeventig waren tamelijk mateloos als het ging om hoe je eruit zag als artiest. Alles kon: overal glitters, een pak dat leek alsof je net op ruimtereis was geweest, veren, toeters en bellen. Het kon gewoon niet op. We verzamelden hier vijf waanzinnig foute disco-outfits voor je, te beginnen bij de prachtige tooi van Amii Stewart.

Uit de krochten van YouTube borrelen allerlei gekke, lachwekkende, bizarre en superslechte muziekvideo’s op. Die verzamelen we iedere dinsdag voor je in Winqs Lekker Foute Muziekrubriek. Elke week komen er een paar nieuwe (oude) liedjes bij.

Dit is deel vier. De vorige afleveringen vind je hier:

• Deel 1
• Deel 2
• Deel 3

Amii Stewart – ‘Knock On Wood’

Wat heeft Amii Stewart hier op haar hoofd, een tooi? Of is het een met metallic lak ondergespoten octopus? Door de special effects lijkt het bovendien of Amii ongeveer honderd armen heeft waardoor dat octo-effect nog eens wordt versterkt. Het is een wonder dat het ding zo stevig op haar hoofd blijft zitten. Heel bijzonder.

Boney M – ‘Ma Baker’

De outfits van Boney M zijn ongeëvenaard in hun buitenissigheid. Bobby Farrell schitterde temidden de dames met zijn weelderige borsthaar dat hij steevast als onderdeel van zijn optreedpakken etaleerde. In dit live-optreden combineert hij zijn mannenvacht met een harembroek, die uiteraard van een glitterstof is gemaakt.

Earth & Fire – ‘Weekend’

Oké, dit is technisch gezien niet per se een discotrack, maar kijk Jerney Kaagman eens gaan in haar broekpak. Ze swingt hier de pannen van het dak in een superstrakke overall, iets dat we tegenwoordig een boilersuit noemen. Door de rookmachine blijft het een mysterie of Jerney er losse laarzen bij aanheeft of dat haar laarzen onderdeel vormen van het pak. In het refrein begint ze statisch heen en weer te bewegen op een manier die zich uitermate leent voor een gifje om in een Insta Story te plakken.

Ottawan – ‘D.I.S.C.O.’

Wat zo leuk is aan de zangeres van Ottawan is dat in haar hoofd het lied twee keer zo snel lijkt te worden afgespeeld: haar moves zijn werkelijk waar niet bij te houden. Bovendien denkt ze dat ze een vogel is, in haar kanariegroene pak met lukraak wat veren erop genaaid. Meneer Ottawan steekt er een beetje flets bij af in zijn blauwe broekpak. Hij had eigenlijk het exemplaar van Jerney Kaagman hierboven moeten lenen…

Sylvester – ‘You Make Me Feel (Mighty Real)’

Tot slot Sylvester, die de ‘Queen of Disco’ werd genoemd en hier zie je precies waarom. Op het hoofd een gouden pruik – alsof het een kroon is – en een letterlijk oogverblindende jurk. Sylvesters act viel op in een tijd dat alles kon en dat is een prestatie van formaat.

Vorige week: vijf heerlijke jaren tachtig hunks

De eighties hebben heel wat fouts voortgebracht als het gaat om mode en uiterlijk vertoon. Maar stiekem zagen deze vijf hunks er heerlijk uit, in hun veel te ruim vallende flapperjasjes of juist veel te strakke broeken. Het slicke gel-kapsel van Morten Harket, de jeans van Nick Kamen of de zwemshorts van Wham!: ze komen deze week allemaal voorbij in onze Lekker Foute Muziekrubriek.

A-Ha – ‘Take On Me’

De video van A-Ha was in 1985 zo baanbrekend dat het de doorbraak betekende van Morten Harket, Mags Furuholmen en Pal Waaktar. Begin deze maand dook er een gerestaureerde versie op, die al bijna een miljard keer is bekeken op YouTube. Zanger Morten is hier het lijdend voorwerp, terwijl hij wordt belaagd door de politie. Zijn jarentachtiguniform bestaat uit een simpele spijkerbroek, een leren jack en een strak wit T-shirt. Maar wat vooral opviel was zijn kapsel, dat met liters gel in bedwang werd gehouden.

Wham! – ‘Club Tropicana’

Eindelijk kunnen we dit grapje weer maken:

‘Lub Tropicana, drinks are free
Fun and sunshine, there’s enough for everyone
All that’s missing is the C…’

We kiezen hier niet voor de officiële video, maar voor de een live optreden bij Top of the Pops uit 1983, waar George Michael staat te swingen in een zwemshort. Pepsi & Shirley vormen het achtergrondkoor in stemmig zwarte zwempakken met bijpassende (???) hoeden. Het was nooit helemaal duidelijk wat Andrew Ridgeley naast George Michael stond te doen, behalve mooi wezen.

Nick Kamen – ‘Eacht Time You Break My Heart’

Toen Madonna de Levi’s 501-commercial zag waarin Nick Kamen zijn kleren in een wasserettewasmachine stopte, dacht ze: die moet ik hebben. Het is nooit helemaal duidelijk geworden of de twee een stiekeme flirt hadden (Madge was destijds getrouwd met Sean Penn), maar ze heeft hem maar mooi leren zingen. Er bestaat een demoversie waarop Madonna dit lied zelf zingt, in de versie van Nick nam ze de achtergrondvocalen voor haar rekening. Nick Kamen zat als Brits model destijds in het Londense kliekje dat regelmatig opdook in fotoshoots van het hippe magazine The Face. Van Nick zijn er foto’s bekend in wikkelrok of met enorme jarentachtig-schoudervullingen. Voor deze video ging hij voor basic, maar let op de brede cumberband om zijn middel.

Billy Idol – ‘White Wedding’

Wie destijds ook weleens aan Madonna werd gelinkt, was Billy Idol. Ze waren allebei dol op peroxide en beider outfits hadden vaak weinig om het lijf. Toch is het nooit tot een duet gekomen, waar Madonna in die tijd weleens op hintte. Billy Idol was minder gelikt als Nick Kamen of Morten Harket, had iets stoers maar soms ook iets ranzigs over zich. De video van ‘White Wedding’ is pure jarentachtig-kitsch, met hoog opgetoupte kapsels en heel veel strak aangesnoerd leer.

Prince – ‘Kiss’

Tot slot Prince, de grootste geilneef van de eighties die er in de video van ‘Kiss’ uitziet alsof hij over de natte vloer van een darkroom naar buiten is geglibberd.

De week daarvoor: de vijf Kazigste Kylie Classics

Ook in het nieuwe jaar trakteren we je wekelijks op Lekker Foute Liedjes. Deze week is Kylie Minogue aan de beurt. Want de Australische popdiva mag dan misschien anno 2020 helemaal hot en happening zijn, er was een tijd waarin ze er heerlijk op los schmierde. Wie kent het dansje van The Locomotion nog?

‘Locomotion’

Het is 1987 en Kylie schittert als de stoere tomboy Charlene in de soapserie Neighbours. Ze is razend populair onder jonge meisjes en het is dus niet gek dat ze dacht: “Hé, ik word zangeres!” Ze kreeg de smaak te pakken nadat ze met de cast van Neighbours had gezongen. Haar eerste single is een cover van Little Eva, en er hoort een dansje bij. Dit is de oerversie uit 1987 en niet de hit met de titel 'The Locomotion' die ze er dankzij Stock, Aitken & Waterman een jaar later mee scoorde in Nederland.

‘I Should Be So Lucky’

Dit was de eerste hit van Kylie in ons land en de eerste met Stock, Aitken en Waterman. Het liedje was in drie kwartier geschreven en haalde de nummer 14-positie in de Top 40. French & Saunders parodieerden het lied in een sublieme sketch met twee operadiva’s, die samen een klassieke versie van het nummer repeteerden.

‘Got To Be Certain’

Na ‘I Should Be So Lucky’ volgde een reeks min of meer identiek geproduceerde hits als ‘Hand On Your Heart’, ‘Je Ne Sais Pas Pourquoi’ en het niet in Nederland op single uitgebrachte ‘Turn It Into Love’. Hier kiezen we voor ‘Got To Be Certain’ omdat er zo’n lekker onnozel clipje bij is gemaakt met Kylie die van onder een rode hoed of op een draaimolenpaard haar onzekerheden bezingt.

‘Especially For You’

In Neighbours trouwde Kylies personage Charlene met Jason Donovans Scott. In de echte wereld namen Kylie en Jason een duet op dat nog altijd een hit is in karaokecafés. Waar Charlene en Scott elkaar in Neighbours vonden met respectievelijk een permanent en een enorme mat, zien de twee er in de video van deze suikerzoete ballade er weliswaar heerlijk jaren tachtig uit, maar iets minder fout gedateerd dan in Neighbours. Vanaf ongeveer deze hit ging Jasons eigen zangcarrière ook van start, met precies dezelfde liedjes als Kylie want ook hij dankt zijn eerste successen aan de hitfabriek van Stock, Aitken & Waterman.

‘Tears On My Pillow’

Met deze cover van Little Anthony and the Imperials sloot Kylie haar kazigste periode af. Haar versie was de soundtrack van de film The Delinquents, waar ze schitterde als tegendraads meisje dat met haar vriendje wegloopt van huis als ze zwanger raakt. Na dit liedje vond Kylie dat haar eigen muziekvideo's ook best wat pittiger mochten. Ze trok hotpants aan in ‘Better The Devil You Know’, deed hitsig met mannen in ‘Shocked’ experimenteerde met pruiken in ‘What Do I Have To Do’ en ging na nog een reeks SA&W hits op zoek naar een nóg pittiger geluid in de vorm van ‘Confide In Me’.

De week daarvoor: kazige kerstliedjes van eigen bodem

Van Anny Schilder en Gerard Joling tot Danny de Munk en good old Vanessa: allemaal kwamen ze op het lumineuze idee om een kersthit te scoren. Sommige liedjes kun je meteen weer vergeten, anderen zijn mooi van kazigheid. Hier een aantal toppers van eigen bodem die in je oor kruipen om er nooit meer uit te komen.

Danny de Munk – ‘Met Kerstmis’

“Met kerstmis hoor je blij te zijn, maar ik voel me leeg en eenzaam.” Zou die arme Danny de Munk op z’n vijftiende al zo getormenteerd zijn geweest dat hij zichzelf in een depressie zong? Nee, natuurlijk niet, want een beetje kerstlied is niet waar en bovendien zat Dan destijds nog vuistdiep in het smartlappengenre. Heerlijke zelfkwelling, dit.

Merol – ‘Kerst Met De Fam’

Uiteraard mag Merol niet ontbreken met haar ‘Kerst Met De Fam’. Gezellig. Voor de video toog ze naar Tuincentrum Osdorp, waar ze waanzinnige kerstspullen verkopen. Let op het rendier, dat eigenlijk wel iets wegheeft van een Sesamstraat-karakter.

Vanessa & Kids – ‘Happy X-Mas (War Is Over)’

Het leek Connie –toen nog - Breukhoven een goed idee om samen met haar kinderschaar de kerstklassieker van John Lennon en Yoko Ono om zeep te helpen. Wat je hoort is een ingeblikte synthesizerversie van het origineel, waar Connie lichtelijk vals doorheen kreunt. En dan dat kinderkoor. Het is niet gek dat geen van de Breukhoventjes ooit is doorgebroken als artiest – zoals dat normaal gesproken wél gebeurt, zie de Hazesjes, Roelvinkjes en Frogertjes. Toch is er iets stiekem heel erg mooi aan deze versie: wanneer kindje Jordy zijn moeder een fijne kerst toewenst, doet hij dat in zulk lelijk steenkolen-Engels dat het bijna ontroert. Ja, bijna.

Anny Schilder, Het Goede Doel en Kinderen voor Kinderen – ‘Eeuwige Kerst’

Net als Vanessa haalden Anny Schilder en Het Goede Doel een troef van stal die altijd werkt: kinderstemmetjes. In dit geval zijn het de Kinderen voor Kinderen-kinderen die het leed van de wereld bezingen in de vorm van een wenslied: “Kon het maar eeuwig kerstfeest zijn.” Een citaat uit het refrein:

Op eerste kerstdag zijn alle mensen vrienden
Op tweede kerstdag zijn grote mensen klein
Op derde kerstdag gaan alle deuren open
Kon het maar altijd Kerstmis zijn
Op vierde kerstdag, dan gaan de wapens roesten
Op vijfde kerstdag groeit graan in de woestijn
Op zesde kerstdag breekt overal de zon door
Kon het maar eeuwig Kerstmis zijn

Anny zingt hier omheen de coupletten met een vroom en geaffecteerd stemmetje. En dat vijf minuten lang. Kon het maar eeuwig dit kerstlied zijn.

Gerard Joling – ‘Christmas On The Dancefloor’

In zijn 35+ jaren tellende carrière heeft Geer al heel wat kerstliedjes opgenomen. Dit jaar klaagde hij nog dat zijn single ‘Send Me An Angel’ niet werd opgepikt door de radiozenders. Zelfs de kerstzender van Sky Radio weigerde het lied te draaien, tot grote woede van de zanger. Dat Geer boos is, snappen we wel, maar aan de andere kant is het gewoon een heel saai lied. Nee, dan liever die kneiter van vorig jaar, ‘Christmas On The Dancefloor’. Dat swingt tenminste nog een beetje de hapjespan uit. En kijk eens tussen je wimpers door naar de outfit van Gerard Joling: nét Liberace, toch?

Bearforce1 – ‘Christmas Is Here’

Eigenlijk had dit liedje niet misstaan in het oeuvre van De Toppers, maar ‘Christmas Is Here’ is toch echt van deze Nederlandse berenband die een jaar of twaalf geleden kortstondig furore maakte. Het is een medley van bekende kerstklassiekers op een voortkabbelende dansbeat, waarop de vier heren in rood ondergoed een Macarena-achtig dansje hebben bedacht. Deze video heeft meer dan 1,3 miljoen views, waarmee Bearforce1 voorgoed aan de vergetelheid is ontrukt.

Dennie Christian, Conny Vandenbos, Ria Valk, Nico Haak, nog iemand, Benny Neyman en Ronnie Tober – ‘Prettig Kerstfeest (White Christmas)

“Vaak droom ik van een wit kerstfeest, een feest vol sfeer en romantiek. En de kaarsjes branden in vele landen. En ‘Stille Nacht’ blijft het mooiste lied.” Nee, echt briljant is de vertaling van ‘I’m Dreaming Of A White Christmas’ niet te noemen. Maar leuk om Conny 'verfijnde chansons' Vandenbos en Ria 'leutige lalmuziek' Valk hier eens in één frame samen te zien schitteren.

Tot slot: Zangeres Zonder Naam – ‘Het Konijntje’

We slaan alles van Nick & Simon, Jan Smit, Guus Meeuwis, Willeke Alberti, Corry Konings, Roy Donders, Marco Borsato en de rest even over, want zo’n beetje iedere Nederlandse artiest heeft een uitgebreid kerstrepertoire waarmee ze mensen blij proberen te maken. Maar de ultieme Nederlandse kerstzangeres had niet eens een naam. De Zangeres Zonder Naam trok zich het leed aan van een dakloze man die nergens welkom was, puur en alleen omdat hij van kleur was. De titel zou nu echt niet meer kunnen: ‘Hij Was Maar Een Neger’. De tekst: “Hij was maar een neger, zo’n zwarte. Zoiets haal je niet in je huis. Omdat je het noodlot dan tartte. Want die zwarten zijn immers niet pluis.” Hier kiezen we voor een ander kerstlied van de ZZN, namelijk ‘Het Konijntje’. Het lieve huisdier overleefde de kerst niet, en dat jaren voordat Youp van ’t Hek met zijn ‘Flappie’ kwam.

Die week daarvoor: kerstliedjes uit de jaren tachtig

Heerlijk dit: er is een totaal vernieuwde, opgepoetste versie van Wham!’s ‘Last Christmas’ online gezet. Ook kwam Queen met een nieuwe video voor ‘Thank God It’s Christmas’. Dus dachten we: waarom maken we geen top vijf van kazige kerstliedjes uit de jaren tachtig? Hier zijn ze.

Wham! – ‘Last Christmas 4K’

Dit lied heb je waarschijnlijk al zo vaak gehoord dat je even was vergeten dat het best een schmalzig nummer is. De video is prachtig gerestaureerd, dus hoog tijd om deze eens goed te bekijken. Eigenlijk verraadt alleen het coupe souleil-matje van George Michael dat we hier naar iets in 1984 zitten te kijken, want djiez wat ziet alles er ineens fris uit.

Queen – ‘Thank God It’s Christmas’

Brian May en Roger Taylor hebben een nieuwe animatievideo laten maken voor hun ‘Thank God It’s Christmas’ uit 1984. Het is een lyric video, dus zing maar lekker mee met Freddie: “Oh friends, on this day of days, thank God it’s Christmas!”

Bros – ‘Silent Night’

Matt Goss had eigenlijk best een vreemde stem. Hier gaat hij de hoogte in en klinkt hij als een castraatzanger uit vervlogen tijden. Het was een laatste stuiptrekking van de boyband die bestond uit de tweelingbroers Matt en Luke Goss (en een derde bandlid dat nooit leuk vooraan op posters mocht, gitarist Craig Logan).

Cliff Richard – ‘Mistletoe And Wine’

Onlangs bracht Robbie Williams zijn eerste kerstsingle uit, het bijbehorende album vind je in dit overzicht met Kerstalbums uit 2019. Die single heet ‘Time For Change’ en is nogal, eh, kitschy, compleet met een kinderkoor (dat in de video wordt geplaybackt door twee honden, ja echt waar). We moesten meteen aan deze kersthit van Cliff Richard. Die had ook al zo’n ‘mooi’ koor.

Boney M – ‘Little Drummer Boy’

In een epische video met als achtergrondsetting een pompeus kasteel bezingen de dames op een aanzwellende drumbeat de geboorte van het kindeke Jezus. Dansende zanger Bobby Farrell heeft voor de verandering eens kleren aan in plaats van iets luier- dan wel Village People-achtigs. Met z’n allen:

“Pum pum pum pum
Pa rum pum pum
Pum pum pum pum
Pa rum pum pum
Pum pum pum pum
Pa rum pum pum
Pum pum pum pum pa rum”

De week daarvoor: vijf vrolijk stemmende damesduo’s

Meidengroepen zijn er in allerlei soorten en maten, maar damesduo’s zie je niet zoveel. En dat terwijl de dynamiek van twee samen zingende mensen vaak zo leuk is. Van Maywood en Baccara tot t.A.t.U. en de Reynolds Girls, allemaal lieten ze ietwat kazige liedjes los. Met zowaar een foekepotsolo, deze keer in de Lekker foute muziekrubriek.

Maywood – ‘Late At Night’

Alice May en Karen Wood heten in het echt gewoon Alie en Doetie de Vries. Lang voordat ze meededen aan het Eurovisie Songfestival met 'Ik Wil Alles Met Je Delen', hadden de zingende zusjes begin jaren tachtig een reeks hits, waaronder ‘Mother How Are You Today’ en ‘Rio’. Maar ‘Late At Night’ is het meest bewonderenswaardig, alleen al vanwege een prachtige foekepotsolo (vanaf 1.47 minuten).

t.A.T.u. – ‘All The Things She Sad’

In 2002 kon dat nog gewoon in Rusland: een liefdesvideo met in de hoofdrollen twee schoolmeisjes die vanachter prikkeldraad over elkaar fantaseren. De suggestie werd gewekt dat de meiden van t.A.T.u. ook daadwerkelijk met elkaar verkering hadden, maar dat ontkenden ze steevast. De zoen werd wereldberoemd, net als het lied dat door Trevor Horn was geproduceerd. Overigens deed t.A.T.u. een jaar later mee aan het Eurovisie Songfestival, maar dat is niet bepaald blijven hangen.

Baccara – ‘The Devil Sent You To Loredo

De Spaanse dames van Baccara ken je wellicht van hun hijglied ‘Yes Sir, I Can Boogie’ of ‘Parlez-Vous Français’, waarmee ze in 1978 meededen aan het Eurovisie Songfestival. Of van het enige ‘Sorry, I’m A Lady’. Stuk voor stuk zijn het in fonetisch Engels gezongen discoknallers met een vioolstrijkje. Hier kiezen we voor ‘The Devil Sent You To Lorado’ omdat de act erbij zo leuk is: keer op keer hoor je een schot (de duivel is nu eenmaal nogal gewelddadig) en iedere keer opnieuw veinzen de Baccaraatjes dat ze heel hard schrikken. Heel erg leuk bedacht.

Reynolds Girls – ‘I’d Rather Jack’

Dit lied werd door de Britten op plaats 91 gezet in de lijst met honderd slechtste popsongs ooit. En dat is de Reynolds Girls niet eens helemaal zelf aan te rekenen. Producerstrio Stock, Aitken & Waterman maakten vanaf halverwege de jaren tachtig de dienst uit in de Top 40. Van Kylie en Jason tot Rick Astley en Cliff Richard, Donna Summer, onze eigen Dolly Dots en een hele lading andere artiesten (Sonya, Sinitta, Mel & Kim), zo’n beetje iedereen scoorde met de sound van SA&W. Muziekcritici namen The Hit Factory, zoals het drietal zichzelf ook noemde, niet serieus. Als reactie daarop lieten ze de zusjes Linda en Aisling Reynolds zingen dat ze nog liever masturbeerden dan dat ze luisterden naar Fleetwood Mac of de Rolling Stones, muziek die wél serieus werd genomen. Tja.

Azúcar Moreno – ‘Bandido’

In het rijtje van deze damesduo’s hebben er vier van de vijf meegedaan aan het Eurovisie Songfestival, zou dat toeval zijn? Nummer vijf is zelfs vertegenwoordigd met het Songfestivallied zelf. Het is zo’n typisch opgefokt gezongen Spaans schreeuwlied, waarmee de gezusters Toñi en Encarna Salazar in 1990 meededen. Ze werden vijfde, al lag dat niet aan de act. Ze waren die avond als eerste aan de beurt en hadden de pech dat hun geluidsband haperde. Boos gesticulerend verdwenen de dames achter de coulissen, heel Europa in vertwijfeling achterlatend: wat zou er gebeurd zijn? Later kregen ze een herkansing, maar de spanning is van beider gezichten af te lezen. Of kijken ze altijd zo boos?

Die week daarvoor: vijf hunky eendagsvliegen

Deze week in de Lekker Foute Muziek-rubriek: vijf one hit wonders die er bijzonder appetijtelijk uitzagen. Wie herinnert zich Espen Lind nog, met zijn hit ‘When Susannah Cries’? Jammer dat we daarna nooit meer wat van hem gehoord hebben. En gezien. En zo zijn er meer hunky eendagsvliegen.

Espen Lind – ‘When Susannah Cries’

Deze zanger komt uit Noorwegen en had in 1997 een hit met ‘When Susannah Cries’, een ballad waar geen eind aan lijkt te komen. Espen had destijds van dat leuke gordijntjeshaar: een middenscheiding en lange lokken die langs zijn gezicht hingen.

Tiziano Ferro – ‘Perdono’

Nog zo’n beauty is Tiziano Ferro, uit Italië. In 2001 scoorde hij een hit met ‘Perdono’. In eigen land volgden nog vele andere hits, maar in Nederland moesten we het doen met dit broeierige lied. Ties is inmiddels alweer jaren uit de kast en trouwde eerder dit jaar met zijn partner Victor Allan.

Belvedere Kane – ‘Never Felt As Good’

Je moet een beetje door de pixels heen kijken om Belvedere Kane goed te kunnen zien, want de video van ‘Never Felt As Good’ heeft nogal wat digitale erosie ondergaan. Deze nogal theatrale discostamper had het zeker verdiend om in 1996 een hit te worden, maar dat werd het alleen in de gayclubs en –bars die het lied hebben grijsgedraaid.

Sasha – ‘If You Believe’

Naast de welbekende Duitse Sandra was daar in 1999 ineens ook Duitse Sasha. Voluit heet hij Sascha Schmitz en dit kazige liefdeslied haalde de nummer 2-positie. Enkele jaren later richtte Sas een rockabillyband op, Dick Brave & The Backbeats (een verwijzing naar Nick Cave & The Bad Seeds). Dat werd gek genoeg helemaal niets in Nederland.

Cee Farrow – ‘Should I Love You’

De laatste, maar zeker niet de minste mooiboy in dit rijtje is de volslagen onbekend gebleven Cee Farrow. Als een waar fotomodel poseert hij in de video voor culthit ‘Should I Love You’. En dan de sound: denk jarentachting new romantics Spandau Ballet, maar dan met een nog gelikter sausje erover.

Die week daarvoor: ken je Army of Lovers nog? Hier hun vijf beste video’s

Daar hingen ze hoor, deinend aan een kruis: ‘I’m crucified, crucified like my savior…’ De act van de Army of Lovers was zo over de top dat het niet eens meer camp was, met Camilla als wulps verpleegstertje en Jean-Pierre al, ja als wat eigenlijk, een heel erg harige dragqueen? Hier vijf toppers uit hun repertoire!

Army of Lovers – ‘Crucified’

We trappen natuurlijk af met de grootste hit, wat ook hun allereerste was. In ‘Crucified’ maakten we kennis met het gezelschap, dat toen uit drie personen bestond. Alexander Bard was het meesterbrein achter Army of Lovers en maakt hier zijn opwachting als een Mozart-achtig prinsje. Dan was er Jean-Pierre Barda, die eerst even Prince channelt in zijn Purple Rain-periode (en een viool bespeelt met een stokbrood), waarna hij opduikt in een badkuip, gehuld in een luier met daarover een leren slip. Tot slot werd Camilla Henemark geïntroduceerd, een donkere schoonheid die rondparadeert in een bruidsjurk met in haar kruis een roze roos.

Army of Lovers – ‘Obsession’

Het thema van deze video is ‘gekkenhuis’. Jean-Pierre hangt als een trekpop in clownskostuum aan een muur en wordt bestuurd door Alexander. Camilla is deze keer een verpleegster met een enorme spuit en in haar kruis deze keer geen roze roos maar een rood kruis. Mooi ook, hoe JP de ‘Ah, ah, ah, ah, ah’-sample playbackt. Op rolschaatsen.

Army of Lovers – ‘Ride the Bullet’

Van deze video bestaan verschillende versies, en nummer twee is het leukst. Hier zien we voor het eerst De La Cour, nadat Camilla de groep had verlaten. Na het geweld van de vorige video’s is dit wat meer rechttoe rechtaan vermaak. Leuke blouse, Alexander… Nieuw?

Army of Lovers – ‘Israelism’

Jean-Pierre grijpt in dit hysterische lied terug op zijn Israëlische roots. En op Aladdin, zoals je kunt zien aan de gouden tulband op zijn hoofd (waardoor hij ineens ook op Liz Taylor uit Cleopatra lijkt. Maar dan met een harig buikje). Het thema: ‘Party like a bitch from hell, shalom Israël!’

Army of Lovers – ‘Give My Life’

Hoewel ze nog steeds (of alweer) bestaan, was dit hun laatste succesvolle hit in Nederland. Kijk eens goed naar de openingsact, waarin een hete bouwvakker zijn collega op haar billen #metoot. Dat is Jean-Pierre! Jean-Pierre ziet er even verderop in de video overigens beter uit dan ooit, in z’n gele veterslip en z’n torso behangen met glimmende sieraden. En Alexander lijkt op Kate Bush die te lang in de Wuthering Heights is blijven hangen.

De week daarvoor: zes househits met een kazig meezingrefreintje

Midden jaren negentig was het een beproefd recept: neem het refrein van een weemoedig stemmende ballad, zet die op een beat en het resultaat is een extatische househit waarop het heerlijk fout fistpumpen is. Hier zes voorbeelden, voorzien van het origineel.

Nakatomi – ‘Sing A Song’

We trappen af met Nakatomi, de happy hardcore-act van Wessel van Diepen en Dennis van den Driesschen, die ook verantwoordelijk waren voor het succes van de Vengaboys en Alice Deejay. Na ‘Free’ en ‘Children Of The Night’ was dit de derde single van Nakatomi, die de vijfde plaats haalde in de Nederlandse Top 40. Het origineel is een meezinger van The Carpenters, een lullaby die begint met een dwarsfluit en eindigt met een kinderkoor. Nakatomi maakte er een vrolijke toestand van die weliswaar weemoedig stemt, maar ook leidt tot hysterische toevallen.

Party Animals – ‘Have You Ever Been Mellow’

Nog een act van Nederlandse makelij: de Party Animals. Ze bestaan nog steeds en maken nog steeds gabberhouse en happy hardcore, maar hun allereerste hit is nog altijd de beste. ‘Have You Ever Been Mellow’ stond in 1995 een week op één in de Top 40 en haalde vorig jaar voor het eerst de Top 2000. De vier gabbers uit de video zongen zelf niet mee op de single, de stem die je hoort is van Suzanna Mangar. Zij haalde het origineel van Olivia Newton-John niet al te vakkundig door de mangel. In dier versie uit 1975 heette het lied nog ‘Have You Never Been Mellow’.

Re-Style  Ft. Dune – ‘Forever Young’

Dune komt uit Duitsland en scoorde vanaf 1995 een lading hits met tracks als ‘Hardcore Vibes’, de Rozalla-cover ‘Are You Ready To Fly’, ‘Can’t Stop Raving’ en ‘Nothing Compares To You’, waar ze trouw bleven aan de versie van Sinéad O’Connor door er géén housebeat onder te zetten. Dat deden ze ook met de jarentachtigklapper van Alphaville, ‘Forever Young’. Maar daar kwam in 2009 alsnog verandering toen Re-Style ermee aan de haal ging. Overigens is er ook een happy hardcore-versie van ‘Forever Young’ van Charlie Lownoise & Mental Theo.

Charlie Lownoise & Mental Theo  - ‘Wonderful Days’

Speaking of Charlie en Theo: die hadden de smaak goed te pakken. Midden jaren negentig brachten ze de ene na de andere single uit met gepitchte stemmen. Naast ‘Forever Young’ en ‘Together In Wonderland’ (gebaseerd op All Together Now’ van The Farm was dat ‘Wonderful Days’ waarmee ze hun grootste hit scoorden. Ze gebruikten hiervoor een sample van het lied ‘Help (Get Me Some Help)’ van Tony Ronald. In zijn versie is het een middle of the road easy listening jarenzeventigdeuntje. Heerlijk rustig in vergelijking met ‘Wonderful Days’.

2 Brothers On The 4th Floor – ‘Do You Know’

Naast uptempo floorfillers als ‘Never Alone’ en ‘Come Take My Hand’ verkende 2 Brothers On The 4th Floor ook andere genres. ‘Do You Know’ is een hiphoptrack uit 1998 met een voortkabbelende beat zoals ze dat eerder hadden gedaan met ‘One Day’. Zangeres Des’Ray is eigenlijk gewoon Désirée Manders die als Anita Meyer derde werd in Henny Huismans Soundmixshow. Had ze meegedaan als Diana Ross, dan was ze wellicht winnares geworden. Want ‘Do You Know’ is gebaseerd op haar ‘Theme From Mahogany’, dat als ondertitel ‘Do You Know Where You’re Going To’.

DJ Paul Elstak – ‘Luv U More’

‘Rainbow In The Sky’ en ‘Don’t Leave Me Alone’ waren de vervolgsingles op ‘Luv U More’. Wat ze gemeen hadden dat ze luidkeels waren ingezongen. Het is een beetje onduidelijk door wie: zowel Saskia de Geus als Ingrid Simons wordt genoemd. Het origineel van ‘Luv U More’ is gemaakt door Sunscreem, die er in 1992 een dancehitje mee scoorde. Na Paul Elstak volgen ook Steps en Rollergirl met een cover. In de meeste coverversies is een deel van de tekst weggelaten, hoogstwaarschijnlijk omdat die naar een verkrachting verwijst.