Deel acht uit de serie
Lekker foute muziek: de knallers van Raffaella Carrà
Een eerbetoon aan dit Italiaanse homo-icoon
In Nederland had Raffaella Carrà maar één hit en ook dat is alweer eeuwen geleden. Maar als je die hoort, zing je hem na één keer luidkeels en fonetisch mee: “Skopje, skopje me skop! Skopje skopje me skopje skop!”. Maar de op 5 juli overleden Queen van de Italiaanse pop had veel meer in haar mars, en had bovendien een weergaloze, waanzinnige podiumpresentatie. Kijk maar!
Uit de krochten van YouTube borrelen allerlei gekke, lachwekkende, bizarre en superslechte muziekvideo’s op. Die verzamelen we iedere dinsdag voor je in Winqs Lekker Foute Muziekrubriek. Elke week komen er een paar nieuwe (oude) liedjes bij.
Dit is deel acht. De vorige afleveringen vind je hier:
Raffaella Carrà - ‘A Far l’Amore Comincia Tu’
Raffaella Carrà werd geboren in 1943 in de Noord-Italiaanse stad Bologna. Al op haar negende brak ze door als actrice, waarna ze in de jaren vijftig en zestig in een enorme hoeveelheid films speelde. Haar wereldwijde doorbraak volgde in 1976, met de hit ‘A Far l’Amore Comincia Tu’, met daarin dat bekende zinnetje ‘Scoppia scoppia mi sco…’, gevolgd door heftig tromgeroffel. Keer op keer gooide Raffaela dan haar hoofd in haar nek, waarbij haar lange blonde haar door de lucht zwiepte.
Raffaella Carrà – ‘Tanti Auguri’
In Nederland bleef het bij die ene bovenstaande hit, in Italië bleef Raffaella tot aan het einde van haar leven succesvol. Ze presenteerde tal van entertainmentprogramma’s of was daarin aanwezig als (vaste) gast of jurylid. Ze groeide uit tot hét homo-icoon van Italië omdat ze zich al vroeg uitsprak voor de acceptatie van homoseksualiteit en seksuele bevrijding. In 1978 verscheen ‘Tanti Auguri’, een discoknaller die uitgroeide tot een Pride-anthem en wereldwijd wordt gezien als strijdlied voor lhbtq-gemeenschappen. Let ook hier weer op de roffelende trom.
Raffaella Carrà – ‘Lucas’
In de jaren zeventig verhuisde Raffaella naar Spanje, alwaar ze tv-programma’s ging presenteren en ze ook Spaanstalige muziek opnam. Vaak waren dat vertalingen van haar Italiaanse liedjes. Met dit nieuwe repertoire brak ze bovendien door in Latijns-Amerika, met als gevolg dat Raffaella een tijd in Argentinië ging wonen. ‘Luca’ is wederom een lied met een gay thema: het gaat over twee jongens die met elkaar willen afspreken. We laten hier de Spaanstalige versie zien, die ‘Lucas’ heet.
Raffaella Carrà – ‘Hay Que Venir Al Sur’
Kom, we gooien de Spaanstalige versie van ‘Tanti Auguri’ er ook nog even tegenaan. Let op de prachtige limbo-achtige dans van Raffaella die uitmondt in een woest schudden met haar hele lijf.
Raffaella Carrà – ‘Ballo Ballo’
Was Raffaella altijd uitbundig en nooit een keer ingetogen? Jawel hoor, zeker een halve minuut. En dan is daar ineens weer die bekende beweging waarbij ze haar hoofd schudt en haar blonde manen laat wapperen.
Raffaella Carrà – ‘Lola’
Wat dansen betreft was Raffaella van alle markten thuis. Hier voert ze een fraaie variant uit op een tango, uiteraard van top tot teen gekleed in glitter.
Raffaella Carrà – ‘Bailando Soca Dance’
Dit nummer stamt uit 1990. Raffaella bracht haar laatste album uit in 2018 en kun je met alle respect Italiës ultieme popicoon noemen.
Raffaella Cara & Bob Sinclar – ‘A Far l’Amore Comincia Tu’
In 2011 nam Bob Sinclar een nieuwe versie op van Raffaella’s grootste hit. Echt veel tekst bleef er niet over van het origineel, zelfs het hele ‘Skopje, Skopje me Skop’ is eruit gesloopt. Maar de zangeres reageert nog altijd even enthousiast.
Raffaella Carrà – ‘Career and Evolution (1952 – 2020)’
Bekijk hier tot slot een fijne compilatie met fragmenten van Raffaella van 1952 tot en met 2020.
Vorige keer: zes keer fraai met Patricia Paay
Omdat we de vorige keer zo hebben genoten van haar tropische verrassing ‘Malibu’, gooien we er vandaag nóg eens zes Patricia Paay-hits tegenaan. Solo, samen met haar zus of met een fraaie cover: ze zijn alles zes keer even lekker fout als fraai.
Patricia Paay – ‘Beggin’’
We gaan kriskras door de carrière van Patricia Paay en trappen af met deze single van het album Playmate uit 1981. ‘Beggin’’ is een cover van The Four Seasons en door de meeste mensen allang weer vergeten, maar iedereen kent de versie van Madcon uit 2007 nog wel. Toen haalden die er een eerste plaats mee in de Top 40. De versie van Patries is nooit op single uitgebracht, maar ze zong het wel een keer live op tv.
Patricia Paay – ‘Grote Katastrofe’
Eind jaren zestig nam Patricia Paay een serie Nederlandstalige liedjes op waarvan ze achteraf zei dat ze die helemaal niet leuk vond. Van die liedjes is ‘Je Bent Niet Hip’ het bekendst, maar het heerlijk tuttig gezongen ‘Grote Katastrofe’ mag er ook zijn.
Patricia Paay – ‘Who’s That Lady With My Man’
Misschien wel de bekendste hit van Patricia Paay is deze track uit 1976. Het is in ieder geval haar grootste solohit, die tot nummer twee kwam in de Top 40. Ze bracht het ruim dertig jaar later nogmaals uit in een dance remix, maar de klassieke versie staat nog altijd als een huis.
Patricia Paay & Rob de Nijs – ‘De Wereld’
Eind jaren tachtig verhuisde Patricia Paay met haar toenmalige echtgenoot Adam Curry naar de Verenigde Staten. Ze stopte tijdelijk met optreden en muziek uitbrengen, maar maakte in 1992 een uitzondering voor Rob de Nijs, die haar vroeg voor een duet. Misschien niet hét hoogtepunt uit haar carrière, maar weer eens wat anders dan de discohits uit de seventies.
Star Sisters – ‘Tribute to Marilyn Monroe’
Eigenlijk was de oprichting van de Star Sisters een grap. De meidengroep bestond uit Patricia, haar zus Yvonne Keeley en hun moeder. Toen ze in 1983 een nummer één-hit scoorden met de Andrews Sisters-medley ‘Stars on 45 Proudly Presents The Star Sisters', volgden nog meer successen en werd moeder vervangen door Sylvana van Veen. Daarna volgden nog meer medleys, waaronder dit eerbetoon aan Marilyn Monroe.
Patricia Paay – ‘Tomorrow’
Het themalied van de musical Annie uit 1977 werd vijf jaar later een dikke hit in de uitvoering van Patricia. Het optreden in Avro’s Toppop ziet eruit als een suikerzoet sprookje, inclusief levensechte hond en een kinderkoor.
Die keer daarvoor: tropische verrassingen van Vanessa, Patty en Patries
Zo’n beetje elke Nederlandse zangeres of meidengroep heeft er een of meer gemaakt: een lekker tropische zomerhit. Van Maywood tot Georgina Verbaan, van ‘Malibu’ tot ‘Chica Cubana’: als het maar swingt, een beetje exotisch klinkt en je er lekker op kunt hupsen. Hierbij een serie tropische verrassingen uit eigen land.
Maywood – ‘Rio’
We beginnen in Rio de Janeiro, waarnaar de zussen Alie en Doetie de Vries in 1981 van plan waren af te reizen, het land van zon, samba en wijn. Het dansje is eenvoudig na te doen: leg je handen op je billen, spreid je ellenbogen wijd alsof je een vlinder bent en loop swingend heen en weer. Hartstikke exotisch.
Vanessa – ‘Cheerio’
Toen Bonnie Kreukhoven – Witteman zichzelf nog Vanessa noemde, scoorde ze dikke hits met popniemendalletjes als ‘Upside Down’ en ‘La Di Da’. Hier gaat ze vanonder een enorme bos witte krullen voor in een carnavalsoptocht, in zo’n typisch Braziliaanse bikini met daaroverheen iets kleurrijks. Dit kwam uit de periode dat haar stem nog als twee druppels water leek op die van Jody Pijper.
Luv’ – ‘Casanova’
Kijk Patty Brard eens schitteren naast Marga Scheide en José Hoebee. Eigenlijk is het complete oeuvre van Luv’ één groot feest, met een eervolle vermelding voor ‘Don Juanito de Carnaval’, wat een bewerking is van Rafaela Cara’s ‘A Far l’Amore Comincia Tu’. Maar daar zijn geen beelden van en wel van ‘Casanova’, dus bij dezen.
Patricia Paay – ‘Malibu’
Slim van Patries: doe gewoon een bloem in je haar en klaar is je tropische outfit. De zwierige rok op een badpak maakt het helemaal af. ‘Malibu’ stamt uit 1978, dus we gaan nog even verder terug in de tijd. Namelijk naar de periode dat Patricia Nederlandstalige liedjes zong. Die waren vaak erg tuttig gezongen met een articulatie waar je U tegen zegt, maar soms ook gewoon erg leuk. Luister hier maar eens naar ‘Corriamo’ uit 1968, dat gaat over een vakantieliefde.
Pussycat – ‘Doin’ La Bamba’
‘Mississippi’ was de grootste hit van de drie zingende zussen uit het zuiden, van wie Toni Willé de leadzangeres was. ‘Doin’ La Bamba’ haalde in 1980 de zesde plaats in de Nederlandse Top 40.
Patty Brard – ‘Sambaman’
Naast haar uitmuntende bijdrage aan ‘Casanova’ hierboven, duikt Patty Brard nog een keer op, maar nu solo. Het staartje middenop haar hoofd wuift als een palmboom in de wind terwijl ze er in haar kleding uitziet als de serveerster in een Mexicaanse strandtent. Megavrolijk allemaal, en tevens best sexy. Dan het lied: ook dat is een feest.
Tatjana – ‘Chica Cubana’
Nadat Tatjana landelijk was doorgebroken met ‘‘Maar buurman, wat doet u nu?’’ in de film Flodder, scoorde ze een reeks zomerhits, waaronder ‘Awaka Boy’, ‘Santa Maria’ en ‘Baila Baila’. ‘Chica Cubana’ was de grootste hit. Let vooral ook even op het Toppop-publiek, dat maar matig enthousiast reageert op de extatisch rondspringende Taat.
Dolly Dots – ‘Hela-Di-Ladi-Lo’
Toen meidengroepen nog gewoon gezellig danspasjes oefenden en niet helemaal kapot gechoreografeerd op een podium hoefden te staan, scoorden de Dolly Dots hun grootste hits met onder meer ‘Leila the Queen of Sheba’, ‘She’s a Liar’ en nog veel meer. Ze dansten wel hetzelfde, maar ook weer niet, wat prachtig is te zien in deze Toppop-video. Vergeet ook niet om even te kijken naar de bodybuilder, de vuurspuwer, de visser en de limbodanser die allemaal tegelijkertijd aan het werk zijn tijdens dit optreden.
Georgina Verbaan – ‘Ritmo’
Als de serie Costa niet was gemaakt, hadden we waarschijnlijk nooit ‘Ritmo’ of ‘Yo Quiero Bailar’ van Georgina Verbaan gekregen. Inmiddels is Sjors een van de bekendste en veelzijdigste actrices die ons land rijk is, met rollen in ’t Schaep en Klem. Twintig jaar geleden was ze nog zoekende en verscheen er een heuse reeks singles. ‘Ritmo’ kwam in 2001 tot de elfde plaats in de hitparade.
Die keer daarvoor: ‘You Spin Me Round’ en andere hits van Dead or Alive
Bijna iedereen kan het meezingen: “You spin me right round baby, right round like a record baby, right round, round round.” Met zijn bulderende stem joeg zanger Pete Burns zijn grootste hit naar nog grotere hoogten. Maar Dead or Alive had meer bijzonders in zijn mars…
Dead or Alive – ‘That’s the Way (I Like It)’
Voordat Dead or Alive in 1984 doorbrak met ‘You Spin Me Round (Like a Record)’, maakten ze muziek die je zou kunnen omschrijven als radiovriendelijke new wave. Deze cover van KC & The Sunshine Band klinkt ruig en onaf en in de video maakten de kijkers thuis voor het eerst kennis met de androgyne verschijning van zanger Pete Burns, die de groep in 1980 had opgericht. Zie hem hier rondcirkelen in zijn zwarte onesie, te midden van een groep vrouwelijke bodybuilders.
Dead or Alive – ‘You Spin Me Round (Like a Record)’
Na het debuutalbum Sophisticated Boom Boom uit 1984 verscheen een jaar later de bestseller Youthquake, met daarop alle grote hits van Dead or Alive. De leadsingle verscheen in 1984 en is in Nederland de enige toptien-hit van de band. Het album was geproduceerd door Stock, Aitken & Waterman, die achteraf gezien al hun creativiteit hadden opgebruikt: wat na DoA volgde, was voornamelijk eenheidsworst met hier en daar een positieve uitschieter.
Dead or Alive – ‘Lover Come Back (To Me)’
Pete Burns trouwde in 1980 met zijn vrouw Lynne Corlett. Later deed hij mee met de Britse versie van Jouw Vrouw, Mijn Vrouw met zijn toenmalige partner Michael Simpson. Ooit zei hij hierover: “Mensen willen altijd weten wat ik ben, gay, bi, trans, of wat? Ik ben gewoon Pete.” Dit was in 1985 de laatste hit van Dead or Alive in Nederland, dat de 30e plaats behaalde.
Dead or Alive – ‘My Heart Goes Bang (Get Me to the Doctor)’
Is het je opgevallen dat alle bekende tracks van Dead or Alive een titel hebben met een stuk tussen haakjes? Is puur toeval. Dit is misschien wel de beste track van DoA, omdat werkelijk alles in de overdrive gaat: de beat is net iets pittiger, Pete galmt net iets harder en de video is net iets ruiger dan de rest.
Dead or Alive – ‘Something in My House’
In 1986 verscheen album nummer drie, Mad, Bad and Dangerous to Know. Leadsingle ‘Brand New Lover’ deed niet zoveel, maar met ‘Something in My House’ rook Dead or Alive bijna aan de top tien in thuisland Verenigd Koninkrijk. De video is lekker creepy. Hierna bracht Dead or Alive nog wat albums en singles uit, maar het succes was wel voorbij.
Dead or Alive – ‘You Spin Me Round 2003’
Begin deze eeuw kwam Dead or Alive weer bij elkaar, met een nieuw album getiteld Fragile. Het werd alleen in Japan uitgebracht, waar ze onverminderd populair waren. Drie jaar later volgde een collectie greatest hits onder de naam Evolution, met daarop een remix van ‘You Spin Me Round’. Dat laatste hadden ze in 1996 ook al eens gedaan, dus is het leuk om beide video’s achter elkaar te bekijken. Pete Burns had inde jaren tussen ‘You Spin Me Round 1984’ en ‘You Spin Me Round 2003’ zoveel aan zijn gezicht laten sleutelen dat hij op een totaal ander persoon was gaan lijken. Echt oud is Burns niet geworden. In oktober 2016 is hij op 57-jarige leeftijd overleden aan een hartaanval. Maar zijn muziek blijft altijd bestaan.
Die keer daarvoor: de aanstekelijkste deuntjes van Aqua
'Barbie Girl' kennen we allemaal nog wel, maar waarmee scoorde het Scandinavische noveltygroepje Aqua nog meer? Met een video vol foute kannibalengrappen, een dum-dum-da-die-da niemendalletje en daarna gingen ze ineens op de serieuze, kunstzinnige toer. Hier zes lekker foute kneiters van Aqua.
Aqua – ‘Roses Are Red’
Voordat de Noors-Deense formatie Aqua in 1997 een wereldhit scoorde met het even aanstekelijke als kinderachtige ‘Barbie Girl’, waren ze al even bezig. In Noorwegen, Zweden en Denemarken scoorden ze een jaar eerder al een vette toptien-hit met ’Roses Are Red’, een rechttoe rechtaan dum-dum-da-die-da niemendalletje met een video waarin de leden weliswaar kleurrijk, maar nog niet ronduit cartoonesk uit de hoek kwamen.
Aqua – ‘Lollipop (Candyman)’
Hoewel het lied over snoep gaat, heeft de video gek genoeg ruimtevaart als thema. Dat betekent dat de zangeres een grijs glimmend pak aan heeft en pruiken met piekhaar (want er is immers geen zwaartekracht in de ruimte). Dit is in Nederland nooit uitgebracht op single, wat uiteraard een enorm gemis is.
Aqua – ‘Doctor Jones’
Dit was in Nederland de opvolger van ‘Barbie Girl’. Waar ze met hun Barbielied de nummer 1-positie behaalden, bleef dit steken op de derde plaats. Het thema is deze keer Indiana Jones, met een jungle-avontuur dat uitmondt in het koken in een pot van de voltallige band. Op de zanger met de olijke kuiltjes in z’n wangen na, die heeft een glansrol als de reddende Doctor Jones.
Aqua – ‘My Oh My’
Van het debuutalbum van Aqua, Aquarium genaamd, werden wereldwijd maar liefst zeven singles uitgebracht. Naast de serieuze ballad ‘Turn Back Time’ waren dat steevast clowneske tracks in de stijl van ‘Barbie Girl’. Dit is er ook weer zo een. Ditmaal vormt een piratenschip het decor voor allerlei schermutselingen.
Aqua – ‘Cartoon Heroes’
Na het wereldwijde succes van het debuutalbum Aquarium volgde plaat nummer twee: Aquarius. De single-successen werden wat minder, maar een parel als ‘Cartoon Heroes’ willen we je niet onthouden. Want wat zingen Lene en René ineens raar, alsof ze in een vacuum zitten dat alle lucht uit hun lichamen heeft gezogen. Na ‘Lollipop’ was dit hun tweede video met een ruimte-avontuur. Inderdaad, ze begonnen een beetje in herhaling te vallen. Wat we ook al zagen aan de niet bijster originele tweede albumtitel.
Aqua – ‘Playmate to Jesus’
We stipten het eerder al even aan: soms ging Aqua ineens op de serieuze toer. In 2011 kwam Aqua met een derde album, Megalomania. Hierop staat deze single die alleen in Denemarken de hitlijst haalde. De video is heerlijk kunstzinnig, met Lene in gothic outfits en René onder een mutsje. Alleen Lenes verderlichte stem verraadt hier eigenlijk dat we te maken hebben met de originele vertolkers van ‘Barbie Girl’. Let ook op haar fraaie grijze ballenjurk.
Die keer daarvoor: Lekker foute muziek: de verbjörkelijke hitjes van Sam and the Womp
Ze maken hysterisch kleurrijke video’s, liedjes die in je oor kruipen om er nooit meer uit te komen en komen voor de helft uit Nederland, het duo Sam and the Womp. Gek genoeg zijn ze hier nooit echt doorgebroken, dus daarom een ode aan dit stelletje ongeregeld. Maar wat heeft het allemaal met Björk te maken?
Sam and the Womp – ‘Bom Bom’
Wat dat met Björk te maken heeft? Eigenlijk helemaal niets, op de tongval van zangeres Bloem de Ligny na. Die heeft namelijk een klein beetje een gelijkenis met de IJslandse zangeres. Als Bloem klonk haar muziek ook vrij Björky, terwijl ze met Sam and the Womp een mengsel maakt van kinderlijk toegankelijke pop gemixt met Balkan-, ska- en dub-invloeden. We worden in ieder geval erg vrolijk van ‘Bom Bom’. Pompompom… Dit was hun enige bescheiden Nederlandse hitje in 2012, maar in het VK kwam het op nummer één.
Sam and the Womp – ‘Ravo’
Tot 2014 was Sam and the Womp nog een trio, dat bestond uit trompettist Sam Ritchie, zangeres Bloem de Ligny en producent Aaron Audio. Die laatste stapte in dat jaar uit de band en sindsdien zijn Sam en Bloem een duo. Let in alle video’s even op de prachtige outfits van Sam and the Womp, niet alleen Bloem, maar ook de heren maken werk van hun (ook al zo kleurrijke) garderobe.
Sam and the Womp – ‘Zeppelin’
Stel dat Sam and the Womp in het vorige decennium wereldwijd was doorgebroken. Dan hadden we de make-up van Bloem wellicht net zo normaal gevonden als mondkapjes nu en liep jij misschien ook wel rond met een gezicht vol glitters.
Sam and the Womp – ‘Fireflies’
Had hier een lekkere rave-beat ondergezet en het feest was helemaal compleet. Maar op een ska-achtig ritme werkt het ook. ‘Fireflies’ stamt uit 2016 en had zo naar het Songfestival gekund voor bijvoorbeeld Bosnië & Herzegovina.
Sam and the Womp – ‘Ice Cream Man’
Dit was in 2018 voorlopig de laatste single van Sam and the Womp. Het is een lichtvoetig reggaedeuntje waarin het duo samen met wat figuranten te zien is in prinsessenjurken. Eigenlijk is dit de perfecte muziek voor als je een jaar of vier bent, of een tikje ouder. Of we snel weer iets gaan horen van Sam en Bloem? Je weet het maar nooit, maar echt vergeten zullen we ze niet meer.
Die keer daarvoor: vijf keer (bijna) hetzelfde liedje van Rick Astley
Rick Astley was eind jaren tachtig een van de boegbeelden van Stock, Aitken & Waterman, die in die tijd een stortvloed aan min of meer dezelfde liedjes over de hitlijsten leegkieperden. Met zijn kenmerkende stem gaf Rick nog enig cachet aan die dertien-in-een-dozijn hits. We zetten de bekendste voor je op een rijtje. Let’s go rickrolling!
Rick Astley – ‘Never Gonna Give You Up’
We beginnen natuurlijk bij Ricks eerste en allergrootste hit. Het verhaal van Rick Astley was wel leuk: hij was een soort boodschappenjongen die werkte in de studio van Stock, Aitken en Waterman. Hij bracht al zingend de koffie rond (of hebben we dat zelf verzonnen) en werd intussen klaargestoomd voor een loopbaan in de muziek. ‘Never Gonna Give You Up’ kwam uit in september 1987 en stond vier weken op één in de Nederlandse Top 40. In de video doet een danser een acrobatische act met een muur, iets wat veel jongeren destijds ook probeerden en daarbij lelijk te pletter stortten.
Rick Astley – ‘Whenever You Need Somebody’
Min of meer tegelijk met ‘Never Gonna Give You Up’ stond Rick ook nog in de hitlijsten met een duet, dat daar een beetje per ongeluk in terecht was gekomen. ‘When You Gonna’ ligt qua titel precies in tussen de twee eerste solosingles. Er is geen video van ‘When You Gonna’ en wie Lisa is, zijn we ook allang weer vergeten. Maar hier horen we eerst hoeveel soul de stem van Rick eigenlijk in zich had. Wat dan weer minder sterk terugkomt op ‘Whenever You Need Somebody’, een vrij vlak liedje dat niet echt blijft hangen.
Rick Astley – ‘Together Forever’
Was Rick Astley cool? Het was niet bepaald een hunk à la Jason Donovan met z’n blondering en z’n surfdudebody, maar eigenlijk altijd gewoon de boodschappenjongen gebleven. Hij danste als een houten klaas, keek in de camera als een konijn in de koplampen van een auto en had het kapsel van een brave hendrik. Wat gunde je hem een affaire met de blonde stoot uit deze video. Of een vluggertje met die leuke jongen met z’n zwartgelokte vetkuif. Dat kan natuurlijk ook.
Rick Astley – ‘She Wants To Dance With Me’
Een jaar na zijn debuutalbum verscheen plaat nummer twee, Hold Me In Your Arms genaamd. Het was de laatste die hij maakte met Stock, Aitken en Waterman, wat we ook wel snappen: want wederom kwamen ze met allemaal dezelfde hits op de proppen. In 1990 brak hij met het trio en noemde hij zijn derde album uit 1991 heel toepasselijk Free. Hits leverde die hervonden vrijheid nauwelijks nog op, ‘Cry For Help’ haalde de Top 40 nog en daarna was het klaar. Dit is de leadsingle van het tweede album uit 1988.
Rick Astley – ‘Take Me To Your Heart’
In deze video laat Rick nog een keer zijn inner nerd los. Zijn we nog helemaal vergeten dat zijn debuuthit nog onderwerp werd van een jarenlang durende online meme, genaamd Rickrolling. Je klikte op een link die iets anders beloofde en hop, daar klonk het intro al van ‘Never Gonna Give You Up’. Het leverde Rick korststondig enige belangstelling op, maar een comeback zat er helaas voor hem niet in.
Rick Astley – ‘When I Fall In Love’
Stock, Aitken & Waterman waren nooit zo van de ballads. Rick Astley wel, zo was te horen op de dubbele a-kant van zijn derde single ‘My Arms Keep Missing You’, dat rond kerst 1987 een hit werd. Luister maar eens naar die prachtige strijkers, die uit een plastic doosje komen. Net als op de laatste SA&W-single ‘Hold Me In Your Arms’ klinkt Rick hier zoals hij eigenlijk zelf had bedoeld (althans, dat denken we): niet als een formulepopster maar als een echte zanger.
Die keer daarvoor: de beste van Baccara
Ken je ze nog, de Spaanse dames van Baccara die zich met hun ‘Yes Sir, I Can Boogie’ naar een hoogtepunt hijgden in de Top 40? Die maakten daarna nog zeker vier keer precies hetzelfde liedje, maar dan telkens nét een tikkie anders. Hier zijn ze, van ‘Sorry, I’m a Lady’ en ‘Parlez-Vous Français’ tot ‘The Devil Sent You to Lorado’, die laatste inclusief schrikeffect.
Baccara werd opgericht in 1977 en bestond uit de zangeressen Mayte Mateos en Maria Mendiola. De een droeg steevast een witte jurk, de ander ging gekleed in zwart (al maakten de twee af en toe een uitzondering). We houden het in dit lijstje even bij Baccara in de originele bezetting, die tot 1981 bleef bestaan.
De dames scoorden een serie hits die steevast begonnen met een gesproken of gehijgd intro, daarna klonken er aanzwellende violen en knalde de discobeat erin. Met een beetje geluk volgde halverwege nog een parlando intermezzo of nog een hijgsalvo. We trappen af met hun debuuthit, die geldt als een blauwdruk voor hun latere werk.
Baccara – ‘Yes Sir, I Can Boogie’
Hoewel het overtuigende gehijg van het intro doet vermoeden dat Baccara een pikant bedoelde act was, is het tegendeel eerder waar: naast wat ademstootjes kwam er nooit een onvertogen woord uit de kelen van Mayte en Maria. Ja, af en toe waren ze een beetje dubbelzinnig (luister eens naar hun cover van ‘Yummy Yummy Yummy, I Got Love in My Tummy’), maar meestal keurig netjes. Hier kunnen ze prima boogie-woogieën, maar ze hebben er wél een zeker nummer voor nodig.
Baccara - ‘Sorry, I’m a Lady’
Het schijnt dat de Baccaraatjes geen woord Engels spraken en alle teksten fonetisch uit hun hoofd leerden. Vandaag ook die fantastische uitspraak in dat al even fantastische intro: ‘Here comes thaaat maaan agaaan!” Let in het filmpje ook even op het publiek, dat om het duo heen staat te foxtrotten.
Baccara – ‘Darling’
Single nummer drie. De eerste twee haalden nog de nummer één-positie in de Top 40, deze kwam tot nummer zeventien. We hadden nog niets gezegd over de dansjes van Baccara, die zijn namelijk eenvoudig doch geraffineerd: ze wijzen de hele tijd dingen aan die er niet zijn. En soms wel, kijk maar eens hoe ze ‘magic eyes’ uitbeelden.
Baccara – ‘Koochie Koo’
Helaas geen live-optreden van dit lied, maar er is een mooie video edit gemaakt waarbij opvalt dat de dames wat dansjes betreft ook goed hebben naar Spaanse flamenco folklore. Het lied zelf is een niemendalletje dat neigt naar stoute dingen: “I was bound to Koochie Koo, I wanna play with you.” Toch maar mooi tot 21 gekomen in de Top 40.
Baccara – ‘Granada’
Over folklore gesproken: van alle Baccara-hits is deze het minst disco en het traditioneelst, waarschijnlijk ook omdat het lied in het Spaans is gezongen. Het is de vijfde single die ze uitbrachten in 1977, maar het werd behalve in Spanje nergens een hit.
Baccara – ‘Parlez-vous Français’
Met dit lied vertegengwoordigde Baccara in 1978 Spanje op het Eurovisie Songfestival. Het had de grote doorbraak moeten betekenen in Europa, maar ‘Parlez-vous’ werd slechts een bescheiden hit. In Zweden en België haalde het lied de top tien, in Nederland kwam het tot nummer dertig. O ja: ze werden uiteindelijk zevende op het Songfestival.
Baccara – ‘The Devil Sent You to Lorado’
Misschien is dit wel het allerleukste lied van Baccara, omdat het nét even anders is: een piano-intro in plaats van viool (die piano komt gelukkig na een halve minuut alsnog), een special effect in de vorm van een gunshot, het gefluister in het refrein en de geweldig geacteerde schrikreactie van de dames.
Baccara – ‘Light My Fire’
‘The Devil Sent You to Lorado’ viel een beetje tussen wal en schip, want de track stond helaas niet op het debuutalbum en ook niet op de follow-up, waarvan naast ‘Parlez-vous Français’ ook ‘Light My Fire’ zeer de moeite waard is. Waar Jim Morrison van The Doors er zijn bronstige bariton op losliet, gingen de dames van Baccara volledig op standje gezellig.
Baccara – ‘La Bamba’
Nog een cover, deze keer van een volksliedje dat bekend is geworden in de versie van Ritchie Valens. Het lijkt pure improv wat Mayte en Maria heer hebben neergezet en het valt de dames dan ook niet mee om alles precies te lipsyncen. Het gedeelte waarin ze zogenaamd spontaan in de lach schieten, is dan ook onbedoeld hilarisch.
Baccara – ‘Ay, Ay Sailor’
In totaal maakte Baccara in de originele bezetting vier albums. Dit lied staat op album drie, Colours genaamd. Baccara bestaat nog steeds en treedt ook nog altijd op, dat wil zeggen: zowel Maria als Mayte heeft een eigen Baccara waarbij ze samen zingen met steeds weer andere zangeressen. Maar de grote successen droogden op aan het einde van de jaren zeventig en je zou ‘Ay, Ay Sailor’ daarom best mogen beschouwen als hun afscheidssingle.
Die keer daarvoor: de 5 kazigste van Jermaine Jackson
Jermaine Jackson was misschien de knapste van de Jacksons, maar muzikaal gezien zit hij in het lekker foute hoekje. De video van ‘Dynamite’ is misschien wel de jarentachtigste jarentachtigvideo die er bestaat, zijn duet met Pia Zadora pure schmalz. En zo zijn er meer liedjes van Jermaine die zeker de moeite waard zijn.