Deel tien uit de serie
Lekker foute muziek: de monsterhits van Milli Vanilli
Leven van Rob en Fab wordt verfilmd
Niet alleen de liedjes van Milli Vanilli waren lekker fout, maar vooral hun outfits. Strakke nietsverhullende leggings, schoudervullingen waar Alexis Colby jaloers op was, naveltruitjes… het kon niet op. Nu het leven van Rob Pilatus en Fab Morvan wordt verfilmd, duiken we nog één keer in hun (niet zo) muzikale verleden.
Uit de krochten van YouTube borrelen allerlei gekke, lachwekkende, bizarre, bijzonder mooie of superslechte muziekvideo’s op. Die verzamelen we op dinsdag voor je in Winqs Lekker Foute Muziekrubriek. Elke twee weken komen er een paar nieuwe (oude) liedjes bij.
Dit is deel negen. De vorige afleveringen vind je hier:
We hadden niet alleen het naveltruitje, de megging en de strakke-wielrenbroek-als-gewone-broek-voor-mannen aan Milli Vanilli te danken, met hun gescheurde jeans leverden ze nóg een bijdrage aan de mode van de jaren tachtig. En wat konden ze zingen hè. Zo schreven we een paar jaar geleden over de single ‘All Or Nothing, met een video waarin de heren er op hun paasbest uitzagen.
De meeste mensen weten nog wel hoe de carrière van Milli Vanilli eindige: zangers Rob Pilatus en Fab Morvan bleken geen noot te hebben gezongen van al hun hits en de twee moesten hun Grammy Award in stante pede inleveren. Daarna probeerden ze het alsnog zelf, als ‘Rob & Fab’, maar het mocht niet meer baten: niemand had nog zin in dit illustere duo en ze raakten in de vergetelheid. Voor Rob liep het uiteindelijk tragisch af: in 1998 overleed hij aan een overdosis drank en drugs.
Desalniettemin levert deze firma List & Bedrog’ uiteraard voldoende stof op voor een film. Nu biopics over Freddy Mercury en Queen, over Elton John en over Elvis Presley grote successen zijn gebleken, wordt ook het leven van de Milli Vanilli’s verfilmd. In Duitsland werkt een team aan de film, waaraan de bedenker van Milli Vanilli, Frank Farian, uitgebreid zal meewerken.
Producent Quirin Berg, die een Oscar won voor zijn rol in Das Leben der Anderen, maakt de film, Simon Verhoeven is aangetrokken als regisseur. Matthias Schweighöfer speelt Frank Farian. Wie te zien zullen zijn als Rob en Fab is nog niet bekendgemaakt.
Milli Vanilli scoorde eind jaren tachtig enkele monsterhits, die we hieronder graag nog eens met jullie delen. Luister en geniet of huiver!
Milli Vanilli – ‘Girl, You Know It’s True’
Het begon allemaal nog zo leuk, met een best wel origineel liedje in een tijd dat heel veel in de Top 40 hetzelfde klonk (met dank aan Stock, Aitken & Waterman). Rob Pilatus en Fab Morvan kregen van Frank Farian een contract om een duo te vormen. Ze debuteerden met een cover van The Numarx waar Farian de beat van The Soul Searchers’ ‘Ashley’s Roachclip’ onder had gezet. Aangezien hij vond dat de originele zangers van zijn versie van ‘Girl’ niet te marketen waren, deed hij net alsof Rob en Fab het lied zongen. Wat toen al best gek was: het Frans-Duitse duo praatte tijdens interviews met een zwaar accent en al zingend helemaal niet… In de zomer van 1988 kwam dit tot nummer vier in de Top 40. Let vooral even op de outfits van de twee in de video. De gigantische schoudervullingen vormen een enorm contrast met de spandex wielerbroekjes, waardoor Rob en Fab net op een waterijsje leken.
Milli Vanilli – ‘Baby, Don’t Forget My Number’
Never change a winning team, dacht Frank Farian al bij single nummer twee. Wat sound betreft is het een kopie van de track hierboven. Eigenlijk ging de producent op dezelfde manier te werk als bij zijn eerdere act, Boney M. Die liedjes lagen ook in het verlengde van elkaar én de mannelijke vocalen waren niet gezongen door Bobby Farrell, het bandlid dat immer wonderlijk danste. Door naar de video van ‘Baby’, om te beginnen met de styling. De hoofddeksels du jour: een baret en een bandana. Deze keer geen blazers, maar bolerojasjes en geen wielerbroekjes maar meggings. Nummer zes in de Top 40.
Milli Vanilli – ‘Blame It On The Rain’
De eerste van twee ballads waarmee Milli Vanilli een hit scoorde, had nog een soort dansbeat. De twee lijken zich niet helemaal raad te weten met het lied: in de video staat de een roerloos achter zijn microfoon terwijl de ander maniakaal rondspringt. De outfits: kapotgescheurde jeans met bomberjacks waar lucht in leek te zijn geblazen. Nummer twee in de Top 40.
Milli Vanilli – ‘Girl, I’m Gonna Miss You’
Tegen de tijd dat deze draak van een ballad uitkwam, was Milli Vanilli uitgegroeid tot een van de grootste acts ter wereld. In de VS was dit hun derde nummer één-hit op rij en ook in Nederland schopte het lied het tot de toppositie in de Top 40. In de video hebben de twee schijnbaar een relatie met dezelfde dame: de een wandelt met haar over het strand, de ander schildert een spuuglelijk portret van haar. Dan de muziek: boven op de blikkerige productie zit een zenuwachtig tikkend woodblock, dat pas echt irritant wordt als je erop let (probeer maar eens).
Milli Vanilli – ‘All Or Nothing’
Helaas is de officiële video niet meer dan een compilatie van oude beelden. Nummer elf in de Top 40.
Milli Vanilli – ‘Keep On Running’
Aan het einde van 1990 hadden de Milli Vanilli’s hun succes willen verlengen met deze leadsingle voor een tweede album. Maar niet lang daarna brak de pleuris uit en viel heel de wereld over ze heen omdat ze geen noot van hun eigen hits hadden gezongen en tijdens live-optredens alles hadden geplaybackt. Dit kwam aan het licht nadat er problemen waren met een geluidsband. Het werd een bescheiden top tien-hit en haalde nummer negen in de Top 40. In de enige officiële video die is uitgebracht, zijn de originele zangers van het lied te zien. Rob en Fab zelf traden er slechts enkele keren mee op, want toen was het kwaad al geschied. En zo kwam er een abrupt einde aan de wereldsterrenstatus van Milli Vanilli.
Vorige keer: de huppelhits van Mel & Kim
De zingende zusters Mel en Kim Appleby scoorden in de tweede helft van de jaren tachtig enkele enorme klappers met ‘Showing Out’ en ‘Respectable’. Maar voordat de twee definitief wisten uit te groeien tot wereldact, sloeg het noodlot toe… Een terugblik op de hits van dit Britse meidenduo dat er immer vrolijk op los huppelde.
Mel & Kim - ‘Showing Out’
In december 1986 verscheen de debuutsingle van Mel & Kim. De track was geproduceerd door Stock, Aitken & Waterman vlak voordat dit producerstrio hun signature sound uitvonden en loslieten op tientallen artiesten tegelijk. Daardoor klinkt ‘Showing Out’ een stuk oorspronkelijker dan het werk dat de drie daarna maakten voor Rick Astley, Kylie Minogue, Jason Donovan en vele anderen. De basis voor de track is Chicago House Mel en Kim zagen er prachtig uit in de video: stylish en streetwise tegelijk. In Nederland en het VK scoorden ze een nummer één-hit met ‘Showing Out’.
Mel & Kim – ‘Respectable’
Kim Appleby werd in 1961 geboren in Hackney, Londen. Vijf jaar later volgde Mel. De zussen hadden een Jamaicaanse vader en een Britse moeder. Voordat ze begonnen met zingen, waren Mel en Kim fotomodel. Mel schopte het zelfs tot ‘Page 3 Girl’ in tabloidkrant The Sun. In 1987 volgde hun wereldwijde doorbraak met deze tweede single, die wederom de hitlijsten aanvoerde. Vlak voor de opnames van het eerste album, F.L.M. genaamd, onderging Mel een operatie vanwege een vorm van leverkanker die bij haar geconstateerd was. Tijdens de opnames van de video voor ‘Respectable’ begon Mels rugpijn weer op te spelen. Een tour door Japan werd resoluut onderbroken en Mel keerde terug naar Groot-Brittannië in een rolstoel.
Mel & Kim – ‘F.L.M.’
De titelsong van het debuutalbum stond voor ‘Fun, Love and Money’. De track schopte het in Nederland tot nummer tien in de Top 40. Voor de video werd footage gebruikt van een optreden van Mel & Kim in Montreux, Frankrijk, aangevuld met marionetten die de zusjes moesten verbeelden. Zowel Mel als Kim waren niet blij met de video, die wereldwijd kritisch werd onthaald. Voor ingrijpen was het te laat: beiden zagen de video pas toen die voor het eerst op tv te zien was.
Mel & Kim – ‘That’s The Way It Is’
In 1988 was het de bedoeling om aan de opnames te beginnen voor een tweede album. Mel onderbrak haar verblijf in het ziekenhuis voor de opnames van deze eerste single van dat album. Helaas bleef het bij slechts enkele opnames, want Mel werd te ziek om nog te zingen. Nadat ze een chemokuur had ondergaan, kwam ze nog enkele malen met Kim op tv om te spreken over haar ziekte, onder meer bij Terry Wogan tijdens de European Cancer Week. Daarna trokken ze zich terug uit de publiciteit. In 1990 overleed Mel toch nog onverwacht aan de gevolgen van een longontsteking: de chemotherapie had haar immuunsysteem te veel verzwakt. En zo kwam er een voortijdig einde aan de carrière van de zingende zusjes.
Kim Appleby – ‘Don’t Worry’
In november 1990 keerde Kim Appleby alleen terug in de spotlights. De tracks die ze samen met Mel had geschreven, vormden de basis van haar eerste soloalbum, die simpelweg Kim Appleby was genoemd. Haar eerste solosingle haalde de vierde plaats in de Top 40.
Kim Appleby – ‘G.L.A.D.’
‘Good lovin’ and devotion’ kwam nog tot nummer dertien in de Top 40, maar na 1991 hield het succes op voor Kim. In het VK scoorde ze in de jaren erna nog enkele bescheiden hitjes, maar in Nederland was het klaar. Ze is gestopt als zangeres, maar schrijft en produceert nog voor andere artiesten. Ook is ze actrice, zo stond ze in het theater met De Vagina Monologen.
Die keer daarvoor: ‘Dear Jessie’, ‘Luv U More’, ‘Eternal Flame’ en andere hits van Rollergirl
Rollergirl zong in 2000 Madonna’s ‘Dear Jessie’, of een verknipte versie daarvan, de hitlijsten in. Maar deze Duitse zangeres had meer noten op haar zang, of liever: op haar kerfstok. Luister bijvoorbeeld eens naar haar hosvariant op de Bangles-ballad ‘Eternal Flame’. En zo is er meer…
Rollergirl – ‘Dear Jessie’
Het is een van de liefste liedjes die Madonna ooit maakte: ‘Dear Jessie’, een soort kinderliedje in 1989 op haar Like a Prayer-album verscheen en in Nederland zowaar een hitje werd: nummer 25 in de Top 40. In 2000 kwam Rollergirl, een pseudoniem van de Duitse zangeres Nicole Safft, met een cover van het lied, waarbij ze hele stukken tekst wegliet. Het resultaat was best aardig, met een flinke vleug Alice Deejay.
Rollergirl – ‘Luv U More’
Het origineel van deze track is van Sunscreen en werd een hitje in 1992. Drie jaar later scoorde DJ Paul Elstak er een monsterhit mee en weer vier jaar later kwam de versie van Rollergirl tot nummer 21 in de Top 40. Tja, wat moet je hier nou van vinden… Het gaat een beetje het ene oor in en het andere meteen weer uit.
Rollergirl – ‘Eternal Flame’
Eigenlijk wilden we de Lekker Foute Muziekrubriek deze keer wijden aan Atomic Kitten, maar hun liedjes zijn eerder saai dan fout. Kanshebber was nog hun cover van ‘Eternal Flame’, maar toen stuitten we via de YouTube-algoritmes toevallig op de versie van Rollergirl. Nicole, Nicole, wat deed je de mensen aan! Ze had beter kunnen zingen: “Close your EARS, give me your hand, darling…”
Rollergirl – ‘You Make Me Feel Like Dancing’
In 1976 kwam Leo Sayer met deze pre-discoklassieker, in een stijl die later perfect werd geïmiteerd door de Scissor Sisters (hun ‘I Don’t Feel Like Dancing’ lijkt wel een antwoord op dit lied. En toen dacht Rollergirl in 2000: dat moet beter kunnen.
Rollergirl – ‘Superstar’
De schrik sloeg ons even om het hart: dit is toch hopelijk geen cover van die geweldige Carpenters-track?
Rollergirl – ‘Close To You’
De schrik sloeg ons even om het hart: dit is toch hopelijk geen cover van die geweldige Carpenters-track?
Rollergirl – ‘Beautiful Day’
Sorry voor dat flauwe grapje hierboven. Maar toen we zagen dat de volgende twee singles van Rollergirl ‘In The Name Of Love’ en ‘Beautiful Day’ heetten, schrokken we ons wederom twee hoedjes. Want ze zou toch niet ook schaamteloos het oeuvre van U2 hebben geplunderd? Nee dus. Maar hiermee kwam wel een einde aan de carrière van Rollergirl, die in totaal toch maar mooi vier jaar heeft geduurd.
Vorige keer: de stoute liedjes van Samantha Fox
‘Touch Me (‘I Want Your Body)’ ‘Naugty Girls’ en ‘(Hurt Me! Hurt Me!) But The Pants Stay On’: zomaar drie titels van de singles die Samantha Fox uitbracht in de jaren tachtig en negentig. Het is meteen duidelijk op wat voor imago het voormalige Page Three-model op uit was: lekker stout. We blikken terug met een serie foute hits.
Samantha Fox - ‘Touch Me (‘I Want Your Body)’
Na een aantal vruchteloze pogingen om een hit te scoren brak Samantha Fox in 1986 door met dit prachtige ‘Touch Me’. In een van de mooiste zinnen uit de popgeschiedenis vergelijkt ze zichzelf met een zwerver die smeekt om geld, maar in haar geval was het geen centen waaraan ze behoefte had, maar aan iemand die haar lichaam wil gebruiken zoals diegene maar wil:
“Like a tramp in the night, I was begging for you
To treat my body like you wanted to”
Om daar vervolgens subtiel doorheen te kreunen. O, de romantiek! In 2004 kwam Gunther nog met een coverversie waarop Sam ook weer was te horen.
Samantha Fox – ‘Do Ya Do Ya (Wanna Please Me)’
In dit stevige rocknummer klinkt Sam nog het meest als een light-versie van Pat Benatar. Scheurende gitaren, wapperende manen, leren jacks met studs: alle heavy metal-clichés komen voorbij. Maar een vrouwelijke Jon Bon Jovi zou Samantha Fox nooit worden…
Samantha Fox – ‘Nothing’s Gonna Stop Me Now’
De rocky roots van haar debuutalbum Touch Me werden fluks ingeruild voor de hitparadewegwerppop van Stock, Aitken & Waterman, die haar in 1987 en 1989 maar liefst twee hits bezorgden. Met deze track scoorde Sam haar eerste top 5-hit in Nederland.
Samantha Fox – ‘Naughty Girls (Need Love Too)’
Dat tweede album van Sam was nogal een allegaartje, met aan de ene kant dus popliedjes van (onder meer) Stock, Aitken & Waterman, maar ook de funky hiphopsound van Full Force. ‘Naughty Girls’ lijkt puur gemaakt voor de Amerikaanse markt, wat lukte: ze scoorde haar grootste hit ermee en kwam tot nummer drie. Ook Full Force komt nog een keer terug.
Samantha Fox – ‘Love House’
Van rock naar SAW-pop en funky hiphop en weer terug: dat was Samantha Fox tot nu toe. Daar kwam op de leadsingle van haar derde album in 1988 house bij, geproduceerd door onze eigen Bolland & Bolland. Een video vol Oosterse invloeden begeleidt de opzwepende track waarin Sam nauwelijks herkenbaar klinkt.
Samantha Fox – ‘I Wanna Have Some Fun’
Voor de titelsong van dat derde album klopte Sam wederom aan bij Full Force, die inmiddels ook de house hadden ontdekt. Hier mixen ze dat met freestyle, en samples van Loleatta Holloways ‘Love Sensation’ en de lach uit Yazoo’s ‘Situation’. Amerika viel wederom als een blok voor de track: nummer acht in de reguliere hitparade en nummer één in de dance-lijst.
Samantha Fox – ‘I Only Wanna Be With You’
Waar Full Force de zangeres stoer, vrijgevochten en sexy laat klinken, maken Stock, Aitken & Waterman een regelrechte tut van Sam Fox. Op ‘Nothing’s Gonna Stop Me Now’ viel dat nog wel mee, maar met deze cover van Dusty Springfield is het truttigheid troef. Niet bepaald een hoogtepunt in haar carrière, maar in Nederland was dit haar laatste Top 40-hit: ijn 1989 kwam het tot nummer dertien.
Samantha Fox – ‘(Hurt Me! Hurt Me!) But The Pants Stay On’
Na een sabbatical kwam Sam Fox in 1991 met haar vierde album Just One Night. Dit was de leadsingle, een productie van Full Force die ergens doet denken aan het werk van C+ C Music Factory. Dat Sam deze keer haar broekje aanhield, kon de fans kennelijk niet bekoren: het flopte genadeloos. In de jaren daarna bleef Samantha singles uitbrengen, onder meer een duet met de Italiaanse Sabrina Salerno (een cover van Blondies ‘Call Me’ in 2010), van Donna Summers ‘Hot Stuff’ en Madonna’s ‘La Isla Bonita’ in 2015.
Die keer daarvoor: de meezingers van Ruth Jacott
Bij Ruth Jacott denken veel mensen aan musicals of mooie ballads, maar in de jaren negentig scoorde ze grote hits met uptempo tracks die je lekker mee kon krijsen in de kroeg. Ken je ze nog: ‘Vrij met mij de hele nacht’, ‘Mijn hartslag gaat veel en veel te snel’ en ‘Ik ga door, door met leven’?
Ruth Jacott – ‘Vrij met mij’
Wat niet veel mensen weten, is dat Ruth Jacott ooit in het Engels is begonnen. In 1988 verscheen een single die Ruths Wikipedia-pagina niet eens heeft gehaald: ‘Sensational You’. Het werd geen hit, en Ruth brak niet veel later door met een aantal rollen in musicals. In 1993 ging ze met ‘Vrede’ naar het Eurovisie Songfestival waar ze zesde werd. Sindsdien heeft ze de smaak van het Nederlands te pakken. ‘Vrij met mij’ kwam in 1994 tot nummer 25 in de Top 40. Hier haar optreden bij de Toppers in 2010.
Ruth Jacott – ‘Zon voor de maan’
In 1994 verscheen het tweede album van Ruth Jacott, Hou me vast. ‘Zon voor de maan’ bleef helaas steken in de Tipparade, op nummer 18. Helaas is er ook geen video of optreden van Ruth zelf, dus doen we het hier met een gebarentolk die Ruths woorden in beeld brengt.
Ruth Jacott – ‘Ik ga door’
“Het is mij om het even, ik ga door met leven. Ik heb me altijd weggecijferd, maar dat kan zo niet meer blijven.” Met deze krachtige boodschap haalde Ruth in 1995 het eerste rijtje van de Top 40. Hier zien we haar in actie tijdens de Vals Verlangen Tour, live in Carré.
Ruth Jacott – ‘Hartslag’
In 1997 was Ruth toe aan album nummer vier, Hartslag. De titelsong was tevens leadsingle en haalde een 32e plaats in de Top 40.
Ik ben de weg weer kwijt als je naar me kijkt
En ik vraag 'is er een dokter in de zaal'
Want m'n hartslag gaat veel en veel te snel
Als je naast me staat, zacht tegen me praat
Gaat m'n hartslag volledig in 't rood
Ga ik overstag, trek nooit meer aan de rem
Gaat m'n hartslag omhoog
Dit optreden stamt uit 2012 en vond plaats in het casino van Zandvoort.
Ruth Jacott – ‘Wat jij wil’
“Vakantie in holland, als jij dat wilt. 'n Tribal tattoo, op m’n linkerbil.” Toe maar! Van de dvd A Touch of Latin. Het lied zelf kwam uit in 1997.
Ruth Jacott – ‘Verliefd Verward’
‘Wat jij wil’ was alweer de laatste meezinger uit de jaren negentig. Voor het gevoel waren het er veel meer, dus deze week houdt de Lekker Foute Muziekrubriek nogal abrupt op. Daarom doen we er als bonus deze officiële muziekvideo bij, uit 2014.
Die keer daarvoor: de kazigste optredens van Veronica’s Countdown
Wie aan Veronica’s popprogramma Countdown denkt, ziet meteen Adam Curry voor zich die ruige rockbands aankondigt. Maar de show had ook heel wat kazige acts die op het podium verschenen, van Patricia Paay en Bananarama tot 2 Unlimited en Army of Lovers. Hier een selectie uit het roemrijke Countdown-archief.
Het muziekprogramma Countdown werd uitgezonden van 1976 tot en met 1993 en zo’n beetje alle grote sterren traden erop, van Whitney Houston en David Bowie tot R.E.M. en Mariah Carey. Maar tussen al die grootheden zaten ook pareltjes die wat minder fel blonken, en zeker de moeite waard zijn. We vissen hier de lekkerste ‘foute’ optredens uit het YouTube-archief van Countdown.
Tiffany – ‘I Think We’re Alone Now’
We beginnen met Tiffany, het three-hit-wonder uit de late jaren tachtig die haar fanschare opdeed in Amerikaanse malls en zo doorbrak met deze cover. Wel leuk om te zien dat podium-acts toen nauwelijks nog bestonden.
Rick Astley – ‘Never Gonna Give You Up’
Ook Rick Astley moest het niet hebben van een ingestudeerde dance-act. Bij zijn eerste hit vergeet Rick bovendien regelmatig om in de microfoon te zingen. Maar wat maakt het uit, het is playback.
Patricia Paay – ‘Maybe’
Patricia Paay zong wel live, in een tijd dat Adam Curry Countdown nog niet presenteerde en Patries nog geen verkering met hem had.
2 Unlimited – ‘Twilight Zone’
Wat kon die Ray toch altijd heerlijk schaduwboksen… En wat stond Anita daar toch uit te beelden? Die ‘Twilight Zone’ was echt een heel andere wereld.
Brigitte Nielsen – ‘My Girl (My Guy)’
Als je niet echt kunt zingen, moet je andere wapens in de strijd gooien, moet Brigitte Nielsen gedacht hebben. Deze versie van de bekende Temptations-hit is werkelijk niet om aan te horen. Maar gelukkig is er deze keer wel sprake van een ‘act’.
Army of Lovers – ‘Crucified’
Het leven is een feestje maar je moet wel zelf de slingers ophangen. Dat was jarenlang het motto van Army of Lovers. Ze leverden gewoon áltijd, zo ook hier met dit weergaloze optreden.
Bananarama – ‘Venus’
Tot slot de meiden van Bananarama, die hun dansjes ongeveer precies één keer voor de spiegel hadden geoefend. Heeeeeerlijk!
Die keer daarvoor: de disco van de fitnesshunks London Boys
Dennis Fuller en Edem Ephraim dansten op rollerskates toen ze elkaar leerden kennen. In de jaren tachtig scoorden ze een reeks hit(je)s in Europa met vrolijke dansdeuntjes en de twee vonden elkaar in hun liefde voor fitness en superstrakke outfits. Hier de mooiste video’s en optreden van… London Boys!
‘I’m Gonna Give My Heart’
Maar liefst zeven minuten duurde dit optreden van London Boys: ze dansten en playbackten namelijk op de 12 inch-versie. Dennis Fuller kwam uit Jamaica en Edem Ephraim uit Londen. Ze ontmoetten elkaar op school in Greenwich, voor ze samen naar Hamburg vertrokken. Na een kortstondige carrière als rolschaatsdanser besloten ze een muzikaal duo te vormen, met dit vrolijke lied uit 1986 als eerste resultaat.
‘Harlem Desire’
Begonnen ze in de video hierboven nog enigszins bescheiden met een croptop hier en een glittertanktop daar, voor ‘Harlem Desire’ zetten Dennis en Edem vol in op zwart leer en metaal. De jasjes hadden enorme schoudervullingen die de toch al brede schouders een extra boost gaven. Maar al snel worden de heren de jassen van het lijf gescheurd en daar staan ze dan, in hun wifebeaters met leren tuigjes. Lekker zweten.
‘My Love’
Wat outfits betreft was het niet alleen maar erotiek dat de klok sloeg bij London Boys. Voor de video van ‘My Love’ hulden ze zich in degelijke gilets, met op ieder hoofd een koddig hoedje. Het liedje is lekker niks aan de hand en komt uit 1987.
‘Requiem’
Met ‘Requiem’ scoorden ze in 1988 hun eerste hit. De leren tuigjes zijn weer terug, de koddige hoedjes mochten blijven en ze haalden hiermee de vierde plaats in het Verenigd Koningrijk. En hé, doen ze daar ineens hetzelfde dansje als Mel & Kim in ‘Respectable’?
‘London Nights’
Eigenlijk zou je de muziek van London Boys nog het beste kunnen omschrijven als ‘een kazige versie van Modern Talking’. En hun Duitse collega’s waren van zichzelf al zo cheesy. In 1988 was daar kennelijk een markt voor. Hiermee scoorden ze een top twee-hit in het VK. In de rest van Europa liepen Ierland, Duitsland en Zwitserland warm voor het schalkse duo.
‘Chapel of Love’
De Boys probeerden hun recente success vast te houden door hun eerste singles – die in ’86 en ’87 niets hadden gedaan – opnieuw uit te brengen. Dat had wederom weinig zin, dus kwamen ze in 1990 met ‘Chapel of Love’. Niet dat dit wél leidde tot hitsuccessen (slechts #75 in het VK), maar ze zagen er in ieder geval weer schitterend uit. Letterlijk, want hun spijkerjacks waren bedazzled met glimmers. Gevolgd door acrobatiek in de voorloper van de housebroek.
‘Gospeltrain to London’
In 1995 gooiden ze het over een andere boeg, met een album genaamd Hallelujah Hits, met christelijke house. ‘Gospeltrain to London’ is een medley vol bekende religieuze evergreens en klinkt als Aqua met een koor. Alsof ‘Barbie Girl’ ineens was vervangen door de maagd Maria, zoiets. Het mocht niet baten, want ook dit werd geen hit.
Een jaar later kwam er een onverwacht einde aan de carrière van London Boys: de Heere had ze tot zich geroepen nadat ze in de Alpen werden aangereden door een dronken automobilist. Ook Edems vrouw kwam om bij het ongeluk. Hij liet een zoontje na van drie jaar oud. Dennis liet een dochtertje na van tien jaar. En natuurlijk deze legacy aan Hi-NRG hits…
Die keer daarvoor: alle hits van het Nederlandse meidenduo Snoopy
Na de hitsuccessen van Marga Bult en Babe blijven we nog even bij de Nederlandse meidengroepen in deze Lekker Foute Muziekrubriek. Vandaag brengen we de Caribische krakers van Snoopy onder de aandacht: we zetten alle singles van het meidenduo op een rijtje. Alle vier!
‘No Time for a Tango’
In 1978 brak Snoopy door met deze eerste single, die het schopte tot nummer 21 in de Top 40. Snoopy bestond uit Ethel Mezas en Florence Woerdings. Tijdens dit vrolijke optreden zagen ze eruit alsof ze net terug waren van het carnaval in Rio de Janeiro. Twee keer luisteren en je zingt het automatisch mee.
‘Honolulu’
Eigenlijk geldt dat meezingen voor alle liedjes van Snoopy (en dat van het carnaval in Rio trouwens ook). Zo’n strik om je enkel, dat zou eigenlijk gewoon weer mode moeten worden. O ja, ‘Honolulu’ werd geen hit.
‘It’s All in the Bible’
Met single nummer drie haalde Snoopy voor het eerst te top tien in de Top 40, en ook voor het laatst. ‘It’s All in the Bible’ begint met een zedig koor en de Snoepjes hebben degelijke kostuums aangetrokken voor dit gospeldisconummer.
‘Rain Snow and Ice’
Florence Woerdings verliet Snoopy in 1979. Haar plaats werd ingenomen door Maureen Seedorf. Het duo stopte in 1980 en dit was hun laatste wapenfeit dat beloond werd met een 21e plaats in de Top 40. Heuse nepsneeuw maakte dit optreden compleet en hoewel lied wederom een tropische feel heeft, dragen de dames winterjassen en shawls. En daarna trokken ze de deur achter zich dicht en leefden ze nog lang en gelukkig.
Die keer daarvoor: Marga Brult de hits van haar meidengroep Babe
Naast Luv’ en de Dolly Dots was er eind jaren zeventig, begin jaren tachtig nóg een populaire meidengroep die hit na hit scoorde: Babe. Aanvankelijk met Gemma van Eck als leadzangeres, maar na twee jaar nam Marga Bult die rol van haar over. Hier de leukste hits van Babe!
‘Please Me, Please Do’
De debuutsingle uit mei 1979. Waar Luv’ een pikant imago had, kwam Babe best keurig over, met dank aan de braaf zingende Gemma van Eck. Wat betreft melodie doet dit liedje erg denken aan ‘U O Me (Waldolala)’ van Luv’…
‘Never Listen to a Bouzouki Player’
Jaaa, we dansen de sirtaki! De dames van Babe gaan op Grieks voor dit enthousiasmerende bouzoukilied. Dit was single nummer twee, ook uit 1979.
‘The Drunken Sailor’
Je zou bijna denken dat de mastermind achter Boney M dit lied heeft geproduceerd, zo gezellig klinkt het. Na ‘Wonderboy’ en ‘Oh Lala I’m Falling’ was dit single nummer vier, in 1980. We kiezen hier alvast voor een optreden met Marga Bult, gewoon omdat ze hier een prachtige deux-pièces aanheeft.
‘The Kiss (Viva los Hombres)’
Shalalaaa, Shalalalieeee! Do you like the long kiss most? Yes I kiss with both eyes closed. Nee, het steenkolen-Engels van Peter Koelewijn was niet best, maar wat deert het. Het klinkt gezellig, ziet er leuk uit en je zingt het zo mee. Ook uit 1980.
‘Mister Blitzer’
Een piepjonge Erik de Zwart kondigt Peter Koelewijn aan, om hem meteen aan de kant te schuiven want eerst komen de drie dames van Babe. Met een volstrekt inwisselbaar lied dat precies lijkt op alles wat ze daarvoor hadden uitgebracht. Dit was na ‘My Malaysia’ (is geen video van) single nummer acht, uit '81.
‘Tick a Thumps My Heart’
Dit is precies ‘My Number One’ van Luv’, maar dan van Babe. Luister maar, de twee liedjes klinken exact hetzelfde. Hier staan de dames te hupsen in het decor van Fiets ‘m d’r in, een van de spectaculairste onderdelen van Te Land, Ter Zee en In de Lucht. De laatste single met Gemma van Eck, die daarna solo verder ging, in musicals optrad en drie jaar heeft samengewerkt met Toon Hermans. Bye bye, Gemma, you were a little gem.
‘I’m a Rock Machine’
En daar is Marga Bult voor het eerst als leadzangeres, op single nummer tien uit 1981. Compleet met uitgekamd poedelpermanenthaar en een nieuwe, ruigere leren look voor alle drie de dames.
‘Indian Habits (Hooka Heya)’
Women, keep your wigwam clean! Woman, keep your mouth shot, give the warrior what he’s got. Dat waren nog eens andere tijden, zingen over Indianen die kennelijk de hele dag hun vrouwen commandeerden onder het scanderen van ‘hooka hooka hooka hooka hey’. Let op het prachtige pijl-en-boog-effect, en dan komt er ook nog een coyote voorbij. Hoe fout het ook is, dit is de favoriete single van ondergetekende.
‘Together in Love Again’
De mode van 1982 flapperde alle kanten op, zeker op een strand. Dit is een ballad in de stijl van Bonnie Tyler (‘It’s a Heartache’, niet ‘Total Eclipse of the Heart’). Single nummer twaalf behaalde in 1982 de hoogste positie van alle Babe-hits in de Nederlandse Top 40: nummer dertien.
‘Explosive’
In 1983 volgde er een carnavals-uitstapje onder de naam De Wilde Wieven en maakte Babe de single ‘Een tied van komen, een tied van goan. Het werd geen hit, er is ook geen beeld van, dus daarom alleen even een linkje naar een audio-opname. Met de sixties pastiche ‘Explosive’ keerde Babe dat jaar terug in de Top 40. Let op het knappe acteerwerk tijdens dit Toppop-optreden.
‘Don’t You Ever Shop Around’
Zouden het de Star Sisters zijn geweest die de Babe-dames hebben aangezet tot deze verkleedpartij? Dit optreden vermomd als kostuumdrama hoort bij single nummer vijftien uit 1983.
‘Dolly the Doll’
Dit ouderwetse rock ‘n roll-deuntje was de laatste Top 40-hit voor Babe. In 1984 kwamen ze er tot nummer veertien mee, en daarna was de koek op. Hierna volgden nog de Tipparade-hit ‘Tommy (Is a Winner)’, waarna ‘Wanna Do (What Mamma Said) niets meer deed. Maar het einde was nog niet helemáál in zicht…
‘Minnie the Moocher’
… Want Babe was namelijk nog lang niet klaar met optreden. In 1984 was dit een hit op schoolpleinen in heel Nederland, vanwege het refrein:
Hidee hidee hidee hi
Hode hode hode ho
Hee dee hee dee hee dee hee
A hidee hidee hidee ho
Het origineel was van Cab Calloway. In de jaren tachtig was er bovendien een Britse sitcom met de naam Hi-de-Hi!, gesitueerd in een zomerkamp, die ook in ons land was te zien. Verwarrend voor veel kinderen destijds, want het lied en de serie hadden niets met elkaar te maken.
‘Hot Shot’
Dit is geen cover van Karen Youngs discohit, maar een originele track die best een beetje een Stock Aitken & Waterman-sound heeft, als je je oren een beetje toeknijpt. Uit 1985, het jaar van de bolerojasjes met panterprint.
‘Tell Him’
Dit is de 21e en laatste single van Babe, uit 1985. In totaal scoorden ze veertien Top 40-hits en zaten ze er zeven keer naast, wat natuurlijk een prachtige score is. Ze bleven hierna nog een tijdje optreden in het land, waarna in 1986 het doek viel. Marga Bult ging verder als solozangeres en deed in 1987 namens Nederland mee aan het Eurovisie Songfestival. Als Marcha werd ze vijfde (gedeeld) met ‘Rechtop in de Wind’. Hier houden we het bij het vrolijke ‘Tell Him’.
Die keer daarvoor: nog meer jaren ’80-versies van moderne hits
Lieten we je vorige keer recente hits horen die waren ondergedompeld in een jarentachtigsausje, deze keer gaan we iets verder terug in de tijd. Met Rihanna, Major Lazer en Adeles ‘Rolling in the Deep’ als aerobicdeuntje. En nog veel meer…
